The Wolf King and I

Chapter 12

The Wolf King and I
Chapter 12

"Wei-wei, your family has finally found you." I'm happy for you." The little girl said to him.

The family of the young girl looked for her in the forest. And upon finding her, the news of a lost boy spread like a wildfire throughout the whole Qin empire. The Emperor, who's looking for his lost Prince, has heard about it and ordered his men to take a look at him. Upon confirming that he was the lost prince of the empire, the Emperor ordered his return to the palace.

Today is the last time he will see the girl who saved his life.

"Jiao," he called her name. "I promise that when I grow up, I will be strong and powerful. Only then can I find you and make you my wife. Just wait for me."

The little girl smiled and took the moon-shaped necklace that he gave her from her pocket.

"I'll wait for you, Wei-wei." She said, happily. "So you have to come and find me, okay?"

He smiled. And he thought it was the last time he'd ever drawn that genuine smile in his entire life.

"I will find you and when that time comes, I will never let you out of my sight again. I promise." Those are his last words before waving goodbye to his first and only love.

Bigla siyang napabukas ng mga mata nang dahil sa napanaginipan.

"Jiao..." he whispered his beloved's name.

He had been getting these dreams since that day he lost her. There is no day that goes by that he doesn't think of his first love.

Pero biglang naputol ang iniisip niya nang mapansin na nasa isang kakaibang lugar siya. Napalingon siya sa paligid at ang hindi pamilyar na maliit na bahay na iyon ang tumambad sa kanyang paningin.

Sinubukan niyang maupo. Ngunit nang dahil sa sobrang sakit na naramdaman niya sa dibdib ay kaagad din siyang napahiga.

Napatingin siya dito at nakitang nakahubad siya ng pang-itaas. Naka-benda narin ang mga sugat niya.

At nang makita niya ito ay doon niya lang naalala ang mga nangyari.

Hinahabol nila ang spy ng Han sa loob ng kagubatan na ito nang bigla siyang mahiwalay sa mga tauhan. At bago pa man niya mahanap ang mga ito ay nakipag-dwelo pa siya sa ibang sundalo ng Han na dala ng spy dahilan para magkaroon siya ng maraming sugat. Nang matalo niya ang mga ito ay naramdaman nalang niya na may pumana sa kanya mula sa malayo. At iyon na ang huling naalala niya bago pa man siya nawalan ng malay.

Marahil inakala ng kalaban na napatay na siya nito kaya hindi siya natuluyan.

Pero teka, ano naman ang ginagawa niya sa loob ng maliit na bahay na ito?

Bago pa man siya makapag-isip ay bigla nalang niya narinig ang papalapit na boses ng isang babae habang kumakanta ng hindi niya mawaring kanta.

At laking gulat niya nang mamukhaan niya ito.

It's Princess Chin.

***

"Hawak-kamay! 'Di kita iiwan sa paglakbay!" ang with feelings pa na pagkanta ko ng tagalog song. "Sa mundong walang katiyakan! Hawak-kamay—-"

"Ano bang klaseng boses iyan?"

Bigla akong natigil sa pagpasok sa pintuan nang bigla kong marinig ang pamilyar na mapagmataas na boses na iyon.

Nagtaas ako ng tingin at....

Napatili nalang ako sa sobrang tuwa nang magtama ang mga mata namin ng masamang Emperor na ito.

"Sa wakas! Gising ka na!" masayang sigaw ko atsaka ako tumakbo palapit sa kanya. "Tama iyan! Mabuhay ka para magkatuluyan pa kayo ni Jia at magkaanak kayo ng isang malusog na Prinsipe!"