The Wolf King and I

Chapter 13

The Wolf King and I
Chapter 13

"That reminds me, I haven't visited your palace since your arrival in the capital..." he whispered into my face using that sexy and seductive smile. "... but what can we do? You can own my body but not my heart."

Pero kaagad din akong natauhan.

He's playing with me!

Mabilis akong humiwalay sa kanya at iniuntog ang noo ko sa noo niya dahilan para mapasigaw siya ng malakas.

"How dare you!" he screamed with pain. "I'm the Emperor of this empire!"

Pinag-krus ko naman ang mga braso ko at binigyan siya ng masamang tingin.

"Tumahimik ka kung ayaw mong masaktan pa lalo." Wika ko.

Pero matapos kong sabihin iyon ay nagulat nalang kami nang biglang bumukas ang pintuan ng maliit bahay.

Sabay naman kaming napalingon ni Zhang Wei. At laking gulat namin nang makita ang kakaibang grupo ng mga kalalakihan na sumalubong sa paningin naming dalawa.

They are wearing blue armor, and it looks like they're not here to rescue us. At mukhang totoo ang hinala ko.

"Han soldiers..." I heard Zhang Wei speak.

Han soldiers?

At anong ginagawa ng mga sundalong ito sa loob ng empiryo ng Qin? Teka, ano bang nangyayari dito?

Pero nasagot lang ang mga katanungan ko nang sabay-sabay silang maglabas ng mga espada.

"We are here to take your life, Emperor Zhang Wei!" One of the men spoke.

Shit.

Shit.

Shit.

It looks like they are enemies of this evil emperor. Bakit ba kasi ang sama-sama ng emperor na ito? Ang dami na tuloy niyang kalaban!

"Chin..." I heard him called my name.

Nagulat ako nang dahil sa tinawag niya ang pangalan ko.

He called me Chin.

Not lowly concubine or something.

"Give me my sword and get away from here," he ordered me, using his commanding voice. "Now."

No. I can't leave him here all alone.

"But I—"

"This is an imperial order." He spoke, and I think I just felt something crack inside my chest when those silver eyes looked at me. "Run and never ever look back."

Hindi ko alam kung ano ang mararamdaman ko.

Magsimula noong dumating ako sa lugar na ito ay wala ng ibang ginawa ang emperor na ito kundi ang i-threat ako na papatayin niya ako. But now that we're here in this dire situation, he's planning to make me run while fighting for his life.

Teka, joke ba siya?

Nang mapansin niya na nakatulala lang ako sa mukha niya ay bigla siyang sumigaw.

"Now!" he roared.

Huh, you wish.

Kinuha ko ang malaking espada niya na nakasabit lang sa tabi namin atsaka ako buong tapang na tumayo sa harapan niya. Hinarap ko ang isang hukbo ng mga sundalo na nakapalibot sa amin habang itinago ko naman siya sa likuran ko.

"You have to get me first before taking this Emperor's life!" sigaw ko sa mga kalaban. "Akala ninyo, natatakot ako sa inyo?! Mga gago! Na-torture na ako sa loob ng palasyo at binigyan pa ako ng execution edict ng walanghiyang Emperor na ito! Sa tingin ninyo, big deal pa kayo?!"

Nagkatinginan naman ang mga kalaban nang dahil sa sinabi ko. Maski ako ay hindi rin maintindihan kung nandito ba talaga ako para iligtas ang Emperor na gustong pumatay sa akin o gusto ko din siyang patayin?

"You idiot!" Zhang Wei screamed behind me. "Run! You're not trained enough to take all of these men! "

Mabilis ko naman siyang nilingon at binigyan ng isang masamang tingin.

"Gago, hindi kita iiwan!" sigaw ko sa mukha niya.

Nakita ko naman ang pagkagulat na gumuhit sa mukha niya nang dahil sa sinabi ko.

"I'd rather die here with you than run away!" I screamed with rage. "I will never leave you! I promise!"

Tuluyan na siyang nanigas mula sa kinauupuan nang dahil sa sinabi ko.

Matapos iyon ay nilingon ko na ang mga kalaban na nasa harapan namin.

So this is it.

I don't know if I can stay alive after this or if I can go back to my world. Pero mabuti narin ito.
Maybe being written as one of the characters who protects the male protagonist is best for Princess Chin. She will be remembered as a hero and not some side character.

Teka, ito ba ang dahilan kung bakit ako napunta sa loob ng manhwa? And it is to change the fate of the lonely Princess?

Pero bago pa man ako makapag-isip ay nakita ko na ang pagsugod ng isang kalaban sa amin.

I was about to counter his sword when suddenly, Zhang Wei grabbed the sword from my hand and sliced him off.

Mabilis naman napaatras ang lalaking unang sumugod. Itinago ako ni Zhang Wei sa likuran niya habang hawak na niya ang espada sa kanang kamay niya.

Pero halata sa pinagpapawisan na mukha niya na hirap na hirap siyang makatayo nang dahil narin sa sugat niya.

Did he just protect me?

"Zhang Wei..." I whispered his name.

"Shut up," he answered.

Pero hindi pa man kami naka-recover sa unang umatake sa amin ay nakita ko kaagad ang isang lalaki na tumakbo papunta sa direksyon niya.

Hindi na ako nakapag-isip pa.

Zhang Wei can't fight with all the wounds in his body.

"Zhang Wei!" I screamed his name before hugging him so tight.

At ilang segundo lang ay naramdaman ko na ang paghapdi ng likuran ko nang dahil sa naramdaman kong pagkakahiwa doon.

Samantalang nakita ko naman ang panlalaki ng mga mata ni Zhang Wei bago niya ako sinalo sa dibdib niya.

He hugged me so tight while there was a shock of emotion in his eyes. Nakita ko pang bumahid sa kanang pisngi niya ang tumalsik na dugo mula sa likuran ko.

Oh, I've never seen such a horror expression on his cold face since the first time I saw him.

Did he really care about me?

But I guess it's too late to know now.

Nakikita kong tinatawag niya ang pangalan ko pero wala na akong marinig. Nakita ko nalang sa sulok ng mga mata ko ang pagpasok ng mga nakaitim na mga sundalo sa loob ng maliit na bahay.

They are Zhang Wei's soldiers.

I smiled.

Thank God, he's saved.

The manhwa is saved.

To be continued...