The Wolf King and I

Chapter 38

The Wolf King and I
Chapter 38

Ipinatawag ako ni Zhang Wei sa loob ng palasyo niya ngayong umaga. Ito ang unang beses na papasok ako ng palasyo niya kaya hindi ko mapigilang manibago. Usually ay siya ang pumupunta sa akin kaya nagulat nalang ako nang biglang dumating si Qingyuan para samahan ako patungo sa doon.

"His majesty has been so busy the past few days," Qingyuan said while walking with me inside the palace. "He's so busy attending to the state affairs that he can't have the time to visit you."

Yeah, come to think of it.

Dalawang araw na ang lumipas magmula ng huli ko siyang makita.

At sa araw narin 'yon ay...

Bigla nalang nag-init ang buong mukha ko nang maalala ko ang nangyari sa amin noong araw na iyon.

We kissed in the middle of the day, and that was also the first time that I realized my true feelings for him.

Mukhang napansin naman ni Qingyuan ang pamumula ng mukha ko kaya nag-aalala siyang napatingin sa akin.

"Are you alright, your highness?" he worriedly asked.

Atsaka niya marahang hinawakan ang noo ko. Samantalang para naman akong nababaliw na napahawak nalang sa nag-iinit na magkabilang pisngi ko.

"It's surprising," he said. "Your face is red but your temperature is normal."

Napatingin naman ako sa nag-aalalang mukha ni Qingyuan at sa totoo lang ay hindi ko maiwasang manibago.

I was used to seeing him smile all the time, and this was the first time I saw worry in his handsome face.

Teka, nagiging close narin ba kami ni Qingyuan?

Tinanggal ko naman ang kamay niya at nakangiting sumagot.

"Okay lang ako," I said then blushed even more. "May naalala lang ako bigla."

A gentle smile drew up into his face at nagulat nalang ako nang marahan niyang hawakan ang pisngi ko.

Huh?

What is he doing?

"Well, I'm glad that you're okay." He softly spoke. "I would like to let you know that you can always count on me, your highness."

At hindi na ako nakagalaw pa nang bigla niyang kunin ang kamay ko at hinalikan ito.

Eh?!

Napaparami na ng halik sa kamay ko ang lalaking 'to ha!

Matapos iyon ay nagtaas siya ulit ng mukha at ngumiti sa akin.

And I don't know why but his smile these days felt genuine than before.Pakiramdam ko ay may nagbago sa kanya pero hindi ko lang masabi kung ano yun.

He's also more gentle to me now.

Matapos ang pag-uusap namin ay nagpatuloy na kami sa paglalakad hanggang sa naabot namin ang office ni Zhang Wei.

Tahimik na binuksan ni Qingyuan ang sliding doors ng office niya at dahil siguro sa sobrang pagiging busy ay hindi na niya napansin ang pagdating naming dalawa.

Nakita ko siyang nakaupo sa isang mesa na gawa sa ginto habang napapaligiran siya ng napakaraming scrolls at mga aklat. Mula naman sa tabi niya ay nakatayo ang dalawang matandang lalaki na ngayon ko lang nakita.

"Your majesty, we need more funds for the military," one old man spoke. "There are more recruits now than in the past years, and we need more funds to sustain them."