Aienkien

fifteen - Benim Kalbim Senle Dolu 💕

Sonunda gelebildim. Uzun bir aradan sonra yeniden sizlerleyim.

Benim için bi şeyler biraz daha yoluna girdi ve eğlenceli bir bölümle giriş yapayım dedim. Sonunda AyBer'imiz sevgili oldu ve ilk buluşmalarına çıkacaklar. AyBer'e yakışır bir buluşma okuyacaksınız. 🤭
Ben yazarken çok eğlendim umarım siz de okurken çok eğlenir ve keyif alırsınız. Oy ve yorumlarınızı bekliyoruum. Eğer gidişatı unuttuysanız önceki bölümün son kısmından birkaç cümle okuyup öyle devam edebilirsiniz isterseniz. Daha fazla uzatmadan keyifli okumalaar. 😊🌸🌸🌸

Eve geldiklerinde hepsi etrafa dağılıp meraklı meraklı incelemeye başladılar. Berk kendini ana sınıfına düşmüş gibi hissediyordu. Sanki küçük çocuklara bakıcılık yapıyordu:
- Kanka ona elleme.
- Oğulcan yavaş yaa böbreğini deldin.
- Kahve makinem olmaz.
- İlk defa mı ev görüyoruzsunuz ama? Kime diyorum?

Birçoğu için Berk'in evi gizemli bi yerdi. Daha önce gelen çok az insan olmuştu ve içerinin dizaynı da ne kadar zengin olduklarını gözler önüne serecek kadar güzeldi. Bu göz alıcı yapı ilgilerini çekmişti. Bi de anneannesi kendi eviniz gibi rahat rahat takılın diyince olanlar olmuştu. Berk bi süre sonra Aybike'nin ortalıkta olmadığını fark etti. Nereye gitmiş olabilirdi ki? Önce alt katı dolaştı. Sonra üst kata çıkıp banyonun kapısını açtığında, rahat rahat parfümünü kullanan bir Oğulcan görmeyi beklemiyordu.
- Oğulcan n'apıyosun?
- Kendi evim gibi rahat rahat takılıyorum vampir kardeşim sen n'apıyosun?
- Ben onu mu diyorum? Parfümümü n'apıyosun?
- Haaa onu mu? Kendi parfümüm gibi kullanıyorum. Güzelmiş ama yaa sevdim bak ben bunu, dedi Oğulcan elideki parfümü işaret ederek.
- Ya sabır ya selamet. Senle sonra uğraşırım.

Berk kapıyı kapatıp çıktı ordan. Üst kattaki her yere bakmıştı: Odası hariç.
Korkarak kapıyı açtı ve kafasını içeri uzattı. Aybike onu yatağına oturmuş, bi eliyle kucağına kurulup mırıldanan Cango'yu okşarken, diğer eliyle onun çizim defterine bakıyordu. Berk, Aybike bakışlarını ona çevirince kızarmıştı. Çünkü nerdeyse tüm defteri Aybike'yle doluydu. Çoğunu görmüştü büyük ihtimalle.
- A-Aybik? N'apıyosun burda?

Aybike rahat bi şekilde cevap verdi.
- Sevgilimin benle dolu olan çizim defterine bakıyorum.
- Ne? Ne dedin sen? Sev... sevgilim mi dedin? Bana, bana mı dedin?
- Defterin sahibi kimse ona söyledim.

Önce elindeki defteri sonra Cango'yu yatağın üzerine bıraktı.
- Yaa Cango çok tatlı. Böyle pofuduk pofuduk tüyleri var.
- Di mi di mi?
- Ama gerçekten şaşırdım. Senin bi kedinin olduğunu gözümle görmeden inanmak zor gelmişti.
- İnandın mi şimdi?
- İnandım.
- Biliyor musun, dedi Berk utangaç bir sesle, Cango hemen herkesi öyle kolay kolay sevmez.

Aybike tebessüm etti, sonra kapıya doğru yürüyüp elini kapının kulpuna koyup daha fazla ilerlemeden konuştu:
- Bilmeni istediğim bi şey var Berk.
- Ne? Seni dinliyorum Aybik.
- Çizim defterin benle dolu...
- Bunu zaten biliyorum Aybik, dedi Berk sırıtmamak için kendini zor tutarken.
- Bildiğini biliyorum. Lafımı bitirmeme izin ver. Bilmediğin şey şu: Benim kalbim de senle dolu.

Berk bikaç saniye öylece kaldıktan sonra aralarındaki mesafeyi ne ara kapattığını bilmeden Aybike'nin yanına vardı ve kendine doğru çekip sıkıca sarıldı ona.
- Seviyorum seni Aybik. O kadar çok seviyorum ki. Beni sakın sensiz bırakma. Eğer beni sensiz bırakırsan ben diye bi şey kalmaz, çünkü sen benim her şeyimsin. Sadece çizim defterinde değil silüetin. Kalbimin her zerresine kazınmış. O silüeti silmen için kalbimi söküp alman gerek.
- Silmek isteyen mi var şapşal? Benim kalbim seninkiyle bir atıyor. Seninkini söküp alırsam ben nasıl yaşarım, hiç düşündün mü?
- Aybik n'olur bozulmasın bu an. Hep böyle kalalım.
- Açlıktan ölecek olsak bile mi?
- Açlıktan öleceğimi sanmıyorum.
- Niye? Sen insan değil misin?
- Ben sadece senin sevgine açım. Sen yanımda olduğun sürece de açlıktan ölmem. Seversin beni hep değil mi?
- Ömrümün sonuna kadar.
- Ağlamak istiyorum Aybik. Ama mutluktan. Hiç bu kadar mutlu olmamıştım. Ne yapacağımı bilmiyorum, diyip daha da sıktı onu Berk.