Aienkien

thirty-one

Beklettiğim için kusuruma bakmayın lütfen. 🙏🏻
Kendimce sebeplerim vardı. :')

Nasılsınıız? 🙈
Yine sıkmayacağını düşündüğüm, keyifli bir bölüm olduğuna inanıyorum. Ben yazarken keyif aldım, umarım sizler de okurken keyif alırsınız. İyi okumalaar canolar. :)) <3 🌸🌸

Aybike derin bir iç çekti:
- Bi an hatırladın sandım güzel anılarımızı ama görüyorum ki hâlâ hiçbi şey hatırlamıyosun.
- Bahsetsene bana biraz o anılardan, tabii seni üzmeyecekse.
- Neden üzsün ki? Aksine ben seninle çok mutluydum, çok eğlendim. Mesela kampa gidip ormanda kaybolmuştuk. Sen beni başlarda sinir ederdin, benle uğraşırdın ben de ağzının payını verirdim, derken burnunu çekip buruk bir gülümsemeyle devam etti Aybike:
- Sizin eve gelmiştim de bi türlü çıkamamıştım. Bi keresinde beni bi mahalleye götürmüştün, kapıların ziline basıp kaçmıştık ama ordan bi türlü çıkamamıştık. Hatta sen beni hırsızlardan bile kurtarmıştın.
- Vay bee güzel zamanlarımız olmuş cidden. Ve şeyi çok merak ettim, ben seni hırsızlardan nasıl kurtardım ki? Yani cesur bi insanım o yüzden bunu yapmış olmama şaşırmıyorum ama nasıl yaptım merak ettim, dedi Berk gururla.
Aybike ona kısaca anlattı olayı.
- Vay bee, fazla zeki de bi insanım hee.
- Yine aynısın, egoist kızıl vampir.
- Takma adımı sevdim. Sen de çok yaratıcısın Aybik. Ee başka neler oldu?
- Güzel zamanlarımız gibi zor zamanlarımız da oldu ama birlikte atlattık. Tabii şu an tam olarak yanında olamıyorum senin çünkü beni hatırlamıyosun bile. Hatta beni sevdiğini bile hatırlamıyosun.
- Olsun Aybik, sana ikinci kez aşık olurum ben de fena mi? Çünkü görüyorum ki sana aşık olmamak için bi sebebim yok. Yani daha öncesince sevgili olmamızı garipsemiyorum.
- Hafızan yokken bile beni kendine yeniden aşık edecek şeyler söylüyosun yalnız.
- E çok iyi. İkimiz de yeniden aşık olalım o zaman. Geçmişi tekrar yaşayalım hatta. Nasıl fikir?
- Ormanda kaybolmaya mi gidelim yani, delirdin mi sen Berk?
- Hayır canım onu demiyorum. Onu yapamayız belki ama yapabileceklerimizi yeniden yaparız, nasıl fikir?
- Güzel bi fikirmiş bu. Neden olmasın? Belki kapı zillerine basarken bakarsın biri sinirlenip pencereden kafana saksı falan fırlatır da kafan yerine gelir, diye güldü Aybike.
- Bence biz senle vakit geçirirsek kafam yerine gelir zaten. Çok kafa kızsın.
- Teveccüğün canım.
- Bi ara kötü anıları da anlatmayı unutma, pek meraklısı değilim ama yine de belki travma yaşarım duyunca, sonra hafızam şakkadanak geri gelir.
- Anlatırım.

İçeri giren kişiyle birlikte ikili de bakışlarını kapıya çevirdi...
Doktor Berk'i kontrol etmek için gelmişti. Aybike de merakla onları izliyordu. Olur da doktor hafızasıyla ilgili olumlu bir şey söylerse diye umutla dikkat kesilmişti.
- Bugün nasılız bakalım genç dostum?
- İyi.
- Ben de iyi gördüm seni.
- Artık hastaneden çıkma vaktim geldi yani.
- Orda bi dur bakalım genç adam, ona sen değil ben karar veririm; bu konuda bi anlaşalım, diye yumuşak bir gülümsemeyle cevap verdi Berk'in isteğine babacan doktor.
- Olur tabii. İllaki, siz "çıkabilirsin" demek istiyorsanız buyrun tabii.
- Henüz değil, bikaç güne daha ihtiyacın var. Sonra çıkacaksın merak etme. Senin gibi bi hastam vardı, çıkacağım diye tutturdu; sonra tekrar hastaneye dönüp beni buraya geri yatırın nolur diye yalvarmıştı. Evdekiler nasıl darladıysa artık adamcağızı. Sen de öyle bi şey yapmazsın de mi genç adam, diye güldü doktor.
- Ona eve gidip nasıl bi ailem olduğunu gördükten sonra karar vericez artık. O yüzden siz fazladan boş bi yatağı bana ayırın, nolur nolmaz.

Aybike ikili arasındaki konuşmayı böldü:
- Doktor Bey, hafızası ne durumda hafızası?
- Dışardan bakarak bunu nasıl anlayayım kızım, arkadaşına kendin sorsana, diye eğlendi doktor onunla. Tatlı bir adamdı.
- Haklısınız. Ama biliyorum, şu an hafızası hâlâ geri gelmedi. Sormak istediğim; ne zaman iyileşir olucaktı.
- Anladım yavrum, şakalaşıyorum sadece. Merak etme, yakında hatırlar büyük ihtimalle. Beyinde kalıcı bir hasar gözükmüyor çünkü. Yine çıkışını vermeden önce son bi kez daha kontrol ederim, gönlün rahat olsun, olur mu?
- Peki, çok sağolun.