Aienkien

twenty-two

Hepinize önceki bölüme ilginizden dolayı çook teşekkür ederimm. Ve sizleri bu kadar beklettiğim için özür dilerim. 🙏🏻❤❤❤❤❤
Malûm sınavlarım vardı daha önce de söylediğim gibi. Ama bundan sonra bu kadar bekletmeyeceğim inşallah. 😊

Aklıma gelmişken, rica etsem daha önceki bölümlerin yorumlarında kiss vb. istekleri olanlar bana hatırlatabilirler mi? 🙏🏻😊🧡🧡🧡
İthaf ettiğim kısımlara sizlerin da isimlerini yazmak isterim. Mesela kiss sahnesi isteyen biri daha vardı diye hatırlıyorum ama kim olduğunu hatırlayamadığım için maalesef ismini ekleyememiştim kiss sahnesi yazdığım bölüme. ☹

Her neyse canlarım keyifli okumalaar. Ben yazarken keyif aldım inşallah sizler de okurken keyif alırsınız. 🙏🏻🙏🏻💜💜💜💜

Bakalıım bu bölüm kim ya da kimler dahil oldu hikayemize? 😉
Sevip sevmeyeceğinizi çok merak ediyorumm. 🤭

Berk kapıyı açtığında gördüğü kumral saçlı, zayıf ve uzun boylu kızı 1 saniye içinde süzüp, herkesin şaşkın bakışları altında kapıyı aniden tekrar kapattı.
- Oğlum delirdin mi? Kim o? Niye suratına kapattın kapıyı? Ayıp! Çekil şöyle açayım da daha fazla rezil olmayalım...
- Dur anneanne olmaz, dedi Berk avuç içleri anneannesine bakacak şekilde ellerini kaldırırken.
- Aaaa oğlum dellendin mi?
- Anneanne sen bana güveen. Hadi salona geçip kulaklarımıza pamuk tıkalım, dedi Berk ellerini anneannesinin omzuna koyup onu salona doğru iteklemeye çalışırken.
Bu sırada kapı da çalmaya devam ediyordu.
- Oğlum dur. Bırak beni. Berk!

Anneannesinin sesiyle birlikte kapıdan da aynı ses duyuldu:
- Berk açsana kapıyı!

- Bu şey değil mi, dedi anneannesi kaşlarını hafif çatıp bi şeyler anımsamaya çalışır gibi.
-Ney anneanne? Ben bi şey duymadım... Sen de sakın kapıyı açma Belma. Hatta git içeri bak bakiyim, fazladan kilit falan varsa vuralım kapıya. Aptallık bende daha önce almalıydım önlemimi.
- Oğlum dursana itekleme artık. Aç şu kapıyı bu kadar şaka yeter, diye azarladı anneannesi.
- Anneanne sen iyi misin? Bu kapıyı açıp da o kızı içeri alırsam bunun dönüşü olmaz. Gelin olmadan çıkmaz o kız bu evden.
- Tövbe ya Rabbim tövbe oğlum. O senin...
- Öyle bi şey yok anneanne. Ben en kısa süre içerisinde nüfus dairesine uğrayıp reddedeceğim zaten.
- Berk önümden çekilmezsen yiyeceksin terliği bak ona göre!
- Anneanne bunu yapmasan olmaz mı?
- Ece senin düşmanın değil yavrum, derken kapıyı açtı anneannesi.

Kapının açılmasıyla kızın hafif sitemli ve bir o kadar özlem dolu konuşması doldurdu tüm salonu.
- Anneanneemm. Kuzum benim çok özledim ben seni, dedi Şükran Hanım'a sarılan kız, ama sanırım sen beni özlemedin?
- Ne münasebet deli kız? Özlemez olur muyum hiç? Burnumda tütüyorsun güzeller güzeli kızım benim.

Kızın hemen arkasındaki kadın da elinde valizler, tatlı bir gülümsemeyle hasret gideren ikiliyi izliyordu.
- Anne bana sarılmak yok mu, dedi sonunda arkada bekleyen kadın.
- Annesinin kuzusu. Gel buraya.

Şükran Hanım, kızına da sarıldı sımsıkı.

Onlar sarıladursun iki kuzen karşı karşıya gelmişti. Birbirlerine soğuk bir gülümseme attılar. Sonra Ece muzipçe güldü.
- Beerk canım kuzenim. Gel sana bi sarılayım.
- Yok tatlım yılan sevmiyorum.

- Fosil misin Berk? Kaç yılının esprisi bu? Her yıl aynı şey.
- E sen de her yıl aynısın tatlım. Yılana yılan denir. Ne diyim kuş mu?

- Berk? Teyzecim?
Berk teyzesinin sesiyle o tarafa çevirdi başını:
- Teyzem, dedi ona doğru hareketlenirken, nasılsın? Yolculuk nasıl geçti?