My Typical Imperfect You < Finished >

Chapter 50: Remember me, this time.

-------------------------------------------------------------------------------------

A/N: Salamat sa mga nagvo-vote. Kaya lang ako ginanahan na magtype ng ending dahil alam kong may nagvote. SALAMAT talaga.

This ISN'T the end YET.

This aren't based in reality. None are, kaya nahirapan akong gawan ng sequences sa mga nangyari. Sana mabasa niyo yung other story na ONGOING ko ngayon.

MY HEARTTHROB'S PRINCESS♥

It may not be as good as you all think. Pero yan lang po nakayanan, so maraming thank you po sa mga nagbasa ng story ko na to.

KOMAWO!!   V ^_____^ V

---------------------------------------------------------------------------------

<GABRIELLA's POV>

Nagiging hobby ko na rin ang pagtunghay sa mga taong minsan, dumaraan, minsan nma'y may kanya kanyang dahilan kung bakit nagmamadali. Papagabi na, pero marami pa rin ang mga busy na tao. Rush hour nga pala.

Naisip ko, maaari pa kaya akong bumalik sa mga panahon na nagmamadali rin ako, kasi late na ko sa school o kaya naman late na sa trabaho.

Makapagtatayo pa kaya ako ng bahay? As an Engineer, makakakuha pa kaya ako ng board exam? Makapasa kaya ako? Makapagtrabaho?

Ngayon ko lang naisip. I have still a long way to go. Marami pa ngang pwedeng mangyari sa buhay ko. Mga building na itatayo ko, at mga empleyadong magiging mabaet sa akin. So many words now on my mind. I wonder if it could still happen.

I wonder if Enzo and I could still be together.

FLASHBACK

"Go home, Enzo. Move on." kahit masakit, sinabi ko yung mga katagang iyon. Bakit? Kasi ayoko nang makitang umaasa pa siya. Lalo na ngayon, naaawa ako sakanya kaysa sa kalagayan ko ngayon.

"I'm not going. I'm still your fiance" at ngumiti siya na hindi inaalintana ang mga luha. Napalunok nalang ako kahit pa tuyung-tuyo na lalamunan ko.

Oo nga. In my ring finger, on my left hand, there's a sparkling definition of a beautiful ring. Nang tignan ko ulit si Enzo, he smiled at me with cleverness.

"No matter what happens. I'll marry you and you'll marry me." he held my hands.

Naman Enzo, lalo mong pinapahirap ang lahat. Tanggap ko na eh, tanggap ko na. Pero ngayon, why am I feeling too much hesitation??

Then he is slowly moving closer to me. I know he's about to kiss me, pero bakit hindi ko magawang umiwas? At naramdaman ko ang mga labi niyang dumampi sa mga labi ko. At first I was really in doubt, but the moment we kissed this passionate, hindi ko na nagawang kumalas pa.

I missed him to much to ignore this feeling of mine. I can't deny the fact that I still love him. At kung nagiging makasarili man ako ngayon, hindi ko na napigilan.

His soft lips continues to gives sparks on my heart. I don't even care if it is skipping it's beats. Cause now, what's important for me, is to know how much he love me. How much he could say and act like we are the only people in this world.

We were catching our breaths, while looking at each other. I can't explain why but his smiles melted my whole system. I made a full smile. I'm happy now. I've never been so happy. Napapikit ako habang magkadikit ang mga noo namin.