Zawgyi
"ဝမ္ကအခု အိမ္ေပၚကဆင္းလာခဲ့ၿပီဆိုေပမယ့္ ဘာမွအားငယ္စရာမလိုဘူးေနာ္ ... ကိုယ္တစ္ေယာက္လံုး႐ွိတယ္။ ကိုယ္က ဝမ့္အနားမွာအျမဲ႐ွိေနေပးမွာ"
"ေလွ်ာက္ေျပာ... ခုနက မင္းေတြငါေတြနဲ႔ေျပာၿပီး ေဒါသႀကီးေနတာ ဘယ္သူလဲ"
ညစာစားၿပီးထဲက'ဒီေန႔ပင္ပန္းေနလို႔ ေစာေစာအနားယူရေအာင္'ဆိုၿပီး အခန္းထဲေခၚလာကာ ရိေပၚကိုရင္ခြင္ထဲထည့္ထားရင္း ေျပာလာတဲ့က်န္႔ေကာေၾကာင့္ က်န္႔ေကာရဲ႕ညဝတ္အက်ႌေပၚက သိုး႐ုပ္ေလးေတြကို လိုက္ေရၾကည့္ေနရာကေန ရင္ဘတ္ကိုအသာလွမ္းပုတ္ရင္း ေျပာလိုက္ေတာ့ က်န္႔ေကာကယုန္သြားေတြေပၚတဲ့အထိ တဟဲဟဲရယ္ျပကာ
"အဲ့တာက ကိုယ္ဝမ့္ကို အရမ္းခ်စ္လြန္းေတာ့ သဝန္တိုမိတာပါကြာ .... ေနာက္ကို အဲ့လိုမေျပာေတာ့ဘူးေနာ္"
"ကြၽန္ေတာ့္ကိုခ်စ္လို႔ သဝန္တိုတာကို နားလည္ေပးလို႔ရေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ကိုယ္က်င့္တရားကို ထိပါးေစမယ့္စကားမ်ိဳးေတာ့ မေျပာေစခ်င္ဘူး။ ကြၽန္ေတာ့္မွာက က်န္႔ေကာပဲ႐ွိတာ.."
ရင္ခြင္ထဲကေန ခပ္ေမာ့ေမာ့ေလးၾကည့္ၿပီး တည္တည္တံ့တံ့ေလးေျပာတာတဲ့ေကာင္ေလးကို ကိုယ္ခ်င္းထပ္လုမတတ္ ပိုတိုးလို႔ ဖက္လိုက္ရင္း နဖူးျပင္က်ယ္ေလးကို အသာဖိနမ္းကာ
"ကိုယ့္မွာလည္း ဒီက ဝမ္ေပါက္စေလး တစ္ေယာက္ထဲပဲရွိတာပါဗ်ာ ..."
ေ႐ွာင္းက်န္႔စကားကို သေဘာက်သြားပံုရတဲ့ကေလးငယ္က ႏႈတ္ခမ္းဖူးေလးကို အသည္းပံုသ႑ာန္ေလးျဖစ္သြားတဲ့အထိ ရယ္ေနေလသည္။ တကယ္ပါ ခ်စ္စရာေကာင္းလြန္းတဲ့ ဒီကေလးေလးကို ခ်စ္ရလြန္းလို႔ ဘယ္သူမွမေတြ႔ႏိူင္တဲ့ေနရာမ်ိဳးမွာ ဖြက္ထားလိုက္ခ်င္ေတာ့တာပါပဲ။
❀ ❀ ❀ ❀ ❀
"ဝမ္ရိေပၚ..."
ရိေပၚ က်န္႔ေကာနဲ႔အတူ လမ္းေလွ်ာက္လာရင္း နားထဲမွာ ရိေပၚရဲ႕နာမည္ကို တစ္ေယာက္ေယာက္က လွမ္းေခၚသလိုမ်ိဴးၾကားလိုက္ရတာမို႔ အေနာက္ကိုလွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဘယ္သူကမွ႐ွိမေန။