Eflin || Yarı Texting

0.4

Elimi yavaşça yüzümden çektiğimde Kaan bana şaşkınlıkla bakıyordu, yavaşça bir adım yana kaydım ve Eren abinin yanına gittim. Böyle olmasından nefret ediyordum! Yapmayacaklar sana bir şey Eflin.. Hayır.

"Eflin? Ne oldu abim sorun ne?" Baran abi dibimizde bittiğinde ne söylemem gerektiğini düşündüm, anlatmak istemiyordum.

Eren abime dönüp başımı iki yana salladım, başını onaylamazca sallasa da sustu. Bir kaç kaş göz işareti ile Baran abiye bir şeyler anlattı ve kulağıma eğildi. "Benim sonra Baran abine anlatmamı ister misin?" Anlatmalı mıydı? Aslında Baran abiyi sevmiştim bana karşı çok ilgiliydi hem en kötü Eren abi vardı. Onayladım.

"E o zaman seni odana götüreyim, Baran sende gelsene kardeşim"

Baran abi ayaklandı ve arkamızdan geldi, ben Eren abinin koluna sarılmış esniyordum. Gerçekten uykum vardı. Odama girdiğimizde hızla üzerimdekileri umursamadan yatağa geçtim, Eren abinin kısaca Baran abiyi odadan kovup ceketimi çıkarması ile bilincim kapandı zaten..

——————•——————

Gözlerimi açtığımda yanımda bir ağırlık hissettim, yutkundum kimdi bu? Yavaşça yanıma döndüğümde bana sarılmış Baran abiyi gördüm, yerimde kıpırdandığımda homurdandı uyandırsam bana kızar mıydı? Kızmazdı, hem Nil hanımlar evdedir.

"Baran abi? Uyanabilir misin?" Baran abim hızla gözlerini açtığında şaşkınlıkla bana baktı, ve hızla sarılıp yanağımı öptü. Gülümsedim. "Bana abi dediğin için saol güzelim.." Aklıma gelenler ile hızla bakışlarımı kollarıma çevirdim Baran abi de oraya bakınca gördüğü morluklar ile gözlerini kapattı.

"Şey.." Bana daha sıkı sarıldı. "Eren abin anlattı meleğim.. Bundan sonra seni hep koruyacağım"

Gözlerim yavaştan dolduğunda kafamı abimin boynuna gömdüm ve gözyaşlarım akmaya başladı, bana değer veriyordu güzeldi..

"Hadi kalkalım meleğim kahvaltı hazırdır aşağıda"

Başımla onayladım ve ayaklandık, abim kendi odasına giderken bende banyoya girdim ve yüzümü saçımı falan düzelttim. Cadı gibiydim. Üzerime baktığımda civcivli pijamalar olduğunu gördüm, üşengeç bir insanım ben. Umursamadan odamdan çıktım, bir anda asansöre ilerleyen Emir ile karşılaştım. Bana bakıp sırıttığında onu takmadan asansöre bindim, o hala yerinde dikilirken homurdandım. "Geliyor musun? Gideyim mi?"

Kendine geldiğinde hızla başını iki yana salladı ve hızla asansöre bindi, 1 e bastım ve duvara yaslandım. Okula gitmeye başlamalıydım, yarın cumartesiydi fakat artık gitmeye başlardım.

Aşağı indiğimizde Annemleri görüp hızla yanlarına gittim. "Günaydın anne! Günaydın!" Neşeliydim bugün. Annem şaşkınlıkla bana bakarken gülümsedim artık anne diyebileceğime karar vermiştim, Poyraz beyin üzüldüğünü biliyordum ama benim için baba kavramı... Zordu.

"Sana da günaydın kızım! Otur hadi"

Sofra yine harikaydı yavaş yavaş mutlu olmaya başlıyordum, gerçekten mükemmeldi. "Bitanem? Ne zaman okula gideceksin" Abime döndüm ağzımdakini yutup konuştum. "Pazartesi başlayacağım abi." Abim onayladı ve yemeğe döndü, aklıma Barın abim gelince tekrardan Baran abime döndüm.

"Abi, telefonunu verebilir misin? Barın abimi arayacağım"

Homurdansa da telefonunu çıkarıp verdi, masadan kalkıp kenara geçtim. Yanlarında rahat edemezdim, duyuyorlardı büyük ihtimalle ama en azından yanlarında değildim. "Aşkım! Günaydın!"

Abimin ağzından bir "ha" nidası döküldüğünde güldüm, numarayı tanımıyordu. "Abicim? Sana telefon almak şart oldu" Görecekmiş gibi başımla onayladım.

"Geleceksin beni almaya değil mi?"

"Evet abim çıkacağım bir 10-15 dakikaya sen hazırlan çık"

"Tamam! Kahvaltı edeceğim abim, kapatıyorum."

"Düzgünce ye yemeğini! Çok kısa kollu falan giyme dışarısı soğuk hatta ceket de giy yağmur bekleniyormuş"

"Tamam anne! Hadi bye kapadım"

Hızla telefonu kapayarak sofraya ilerledim, Emir çıkıyordu. "Saol abi" Telefonu Baran abime verdiğimde gülümsedi ve bir iki çatal daha bir şey yiyerek ayaklandı. "Bende çıkayım artık anne, baba öğlene doğru şirkete gelmen gerek toplantı var Kaan sende Toplantıda ol" Hepsi onayladığımda beni alnımdan öptü ve hızla kapıya doğru ilerledi.

Bende hazırlanmak için ayaklandım.

"Anne bende hazırlanayım abim gelecek"

"Tabi kızım"

Annem de onayladığında hızla yukarı çıktım ve bir tane çanta alarak gerekli şeyleri koydum. Zil çaldığında 'tam zamanında' diye mırıldandım ve koşarak aşağıya indim

Salak ben kendi ayağıma takıldığımda hemen ellerimi önüme siper ettim. Yavaşça gözlerimi açtığımda Kaan'ın beni tuttuğunu gördüm, abim hızla yanıma geldi ve hasar tespiti yaptı.

"Bu yüzden diyorum hızlı inme koşma diye! Sakarsın kızım"

Ona burun kıvırarak önüne geçtim ve Kaan'a teşekkür ettim, bana tebessüm ettiğinde şaşırdım.

"Önemi yok ufaklık"

Tamam şoktayım. (Hayır bu espriyi yapmayacaksınız) Bana ufaklık dedi, abim ona bakamaya bile tenezzül etmezken bende abimin arkasından ufak adımlarla kapıya gittim.

"Hadi gidelim!"

———————•————————

Biraz boş bir bölüm oldu :(
Ama olaylar başlayacak hazır olun!
O zaman bye!

• Kaan'ın ufaklık demesi hakkında ne düşünüyorsunuz? Sizce Eflin'e ısınır mı?

• Emirin tavırları peki?

• Baran'ın tatlış abilikleri?

• Baba diyememesi konusunda haksız mı sizce?