Eflin || Yarı Texting

2.2

Yavaşça yatağımdan kalktım ve saate baktım, sabahın yedisiydi daha. Lise devam ediyordu ve şu kısa zaman içinde liseye gitmek istemiyordum. Atakan'a günaydın mesajı atıp elimi yüzümü yıkadım, mesaj geldiğini görünce hemen mesaja tıkladım.

<3 : Günaydın güzelim

<3 : Niye ayaktasın bu saatte?

<3 : Babam daha dün dinlen dedi ya sana.

Mesajlar yüzümde tatlı bir sırıtış oluşturduğunda aklıma dün akşam geldiğinde yutkundum.

Dün Akşam 22.30

"Yanlış mı yaptım? Bir problemin varsa söyle abim. Hep ortadan kayboluyorsun. Bir hatamız mı oldu güzelim ha? Söyle bana."

Arkama yaslandım.

"Yanlış bir şey yapmak zorunda değilsiniz? Sizden hoşlanmıyorum artık? İtici geliyorsun Baran abi"

Gözleri şaşkınlıkla açılırken kaşları bir anda çatıldı, onu üzdüğüm için yine lanet ettim kendime.

"Bebeğim sen böyle biri değilsi-"

"Böyle biriyim! Beni tanıyamadıysan bu senin sorunun..."

Gözleri dolduğunda bu sefer şaşıran bendim, hızla kalkıp çıkarken burnumun sızladığını hissettim. Baran Saygın... Koca Baran Saygın bir kaç sözümle dağılmıştı. Hızla ayağa kalktığımda başım döndü, geçmesini beklesem de geçmeyince yere çöktüm. Hızla gelen bulantı beni daha kötü yaparken sürünerek banyoya girdim ve içimdekileri bıraktım. Sadece midemdekileri değil adeta bütün kötülüğümü kusuyordum sanki.

Yanına gitmekten vazgeçmiştim. Kırılacaktı ama bana kızacaktı istemeyecekti, bende sakince hayatlarından çıkacaktım beni gereksiz biri olarak hatırlayıp hayatlarına devam edeceklerdi. Öldüğüm için üzülmelerine ben dayanamazdım,

Yavaşça ayaklanmaya çalıştım, lavabodan destek alarak ayağa kalktım. Aynadan kendime baktım, kemoterapiyi bırakmıştım saçlarım çıkacaktı en azından. Gülümsedim. Ayaklarımı sürükleye sürükleye yatağa girdim.

Şimdiki Zaman

Eflin : Bir problem yok uyku tutmadı

<3 : Peki madem öyle olsun bir kaç saat takıl 9 gibi seni alırım.

<3 : Kahvaltıya gideriz

Eflin : Gerek yok Atakan ben ederim evde

<3 : Sevgilim.. Yediğini göreceğim itiraz istemiyorum

<3 çevrimdışı

Bana destek olan biri vardı, yalnız değildim. Güldüm ve üzerimi değiştirdim, aşağı inecekken büyük ihtimalle kavga edeceğimizi aklıma geldi. Daha fazla kırmamak için yerime oturdum ve telefonumla ilgilenmeye başladım.

—————————•—————————

Hazırdım.

Aşağıya inecek ve kahvaltıya gidecektim fakat büyük ihtimalle herkes aşağıdaydı, derin bir nefes alıp aşağıya indim. Tam çıkacakken Kaan'ın sesini duydum.

"Hayırdır? Gerçek yüzünü göstermeye başlamışsın?"

Ah bir de bu vardı.

"Sanane? İşim var çıkacağım"

"Sevgiline mi koşuyorsun? Tabi eğlen gel"

Burnum sızlarken başıma ağrı girdiğini hissettim, sözlerinin ne kadar kırıcı olduğunun farkında mıydı? O ne kadar kırıcıysa sende öylesin, bu sana müstahak.

"Evet şimdi gidiyorum"

Hızla evden çıktığımda koşarak Atakan'ın arabasın bindim, Mertten ve Ardadan aramalarım vardı ama onlara karşı nasıl bir tavır takınacağımı bilmiyordum.

"Sevgilim?"

Atakan yüzümü tutup kendine çevirdiğinde anlamsızca ona baktım.

"Niye gözleri kızarmış benim güzel sevgilimin?"

Dayanamayacak gibi hissettiğim anda gözyaşlarımı bırakmıştım, Atakan bir iki dakika şaşkınlıkla baktıktan sonra hızla bana sarıldı. O benim saçımı okşarken bir süre göğsünde ağladım, ağlamalarım iç çekişlere döndüğünde yavaşça kafamı göğsünden kaldırdı ve alnımdam öptü.

"Ne oldu kim üzdü benim meleğimi"

"Ben nasıl yapacağımı bilmiyorum Atakan.. Abilerimi ölümümle baş başa bırakmak istemiyorum, bunu onlara yapamam. Kötü davranıyorum biliyorum bir süre sonra kızacaklar, beni istemeyecekler ve hayatlarından rahatça çıkacağım. Ama.. Ama bir yandan da üzülüyorum çünkü her söylediğim söze daha çok üzülüyorlar, Arda, Pars, Mert hepsi arıyor ama nasıl davranmam gerektiğini bilmiyorum daha annemler var? Nasıl üzerim ben annemi Atakan.. iki ucu boklu değnek..."

Atakan gözleri dolu dolu bana sarılıp saçlarımdan öptü ve sonra kafasını saçlarıma gömdü, gözyaşlarımı yavaş yavaş akıtırken Atakan konuşmaya başladı.

"Sen çok güçlüsün Eflin... Ben hala abinlere söylemen taraftarıyım ama sana asla karışmam.. Ardalara söyleriz istersen onlar da yanında olur? Çok yoruyorsun kendini güzelim zaten kötüsün kendini ailen için daha çok yıpratıyorsun."

Yutkundum.

"Ben zaten öleceğim Atakan..."

Belimdeki elleri sıkılaştığında gözyaşlarım artmıştı, bunu kabul edemediğinin farkındaydım.

"Ben zaten öleceğim ve ardımdan onları da öldürmek istemiyorum, sen bir anda çıktın geldin bana ortak oldun Aytaç da öyle. Aytaç'ı görmedin mi? Yıkıldı.. ben bunu bir de abimlere yapamam. Evet Arda çok neşelidir ama kahrolur? Peki ya Barın abim... Kendini öldürür biliyorum yapar bunu"

Barın abim.. Onu ikna edemezdim kötü davranmayacağımı bilirdi didiklerdi altını. Nasıl saklardım ondan?

"Eflinim? Sen.. Sen hasta mısın?"

———————————•——————————

Selamlar!
Finale adım adım gidiyoruz
Gerçekten çok hızlı büyüdük bu konuda hepinizi öpüyorum :)
Umarım hepiniz finali beğenirsiniz <3

• Atakan?

• Eflin sizce bencillik yapıyor mu?

• Sonda gelen kim?