Eflin : Gerçekten seninle uğraşamayacağım şu aralar her şey üstüme üstüme geliyor
0505*: Biliyorum güzelim biliyorum..
0505*: Sadece seni sevdiğimi bil
Ne? Allahım gerçekten şu anda uğraşamayacaktım çünkü hazırlanıp okula gitmem gerekiyordu. Sade bir şeyler giydim, şükürler olsun kolumdaki izler geçmişti. Minik minik şeyler kalmıştı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yeterliydi, bence güzel olmuştu. Çantama bir iki defter ve bir tane de matematik testi alıp odamdan çıktım, asansöre binmeden zıplaya zıplaya merdivenlerden indim. Altan abim hazırlanmış ceketini giyiyordu, bende yanına gidip yanağından öptüm. "Bebeğim?"
"Efendim abi?"
"Nereye?"
"Okula"
"Gel hadi hemen bırakayım"
Abimi onaylayarak arabasına bindim, en iyi araba kesinlikle Altan abiminkiydi. Arabanın kapısı açıldığında oraya döndüm. "Abi benide bırakıversene" Yanıma gelen Kaan ile göz devirerek cama döndüm, hiç çekemeyecektim. Umarım o da benimle konuş-
"Eflin? Hangi mesleği istiyorsun?"
Sanane dememek için zor durdum.
"Yazılımcılık"
Kafasıyla bir şeyleri tartıyormuş gibi yaptı ve başını salladı.
"İyi meslek"
Başımla onaylayarak tekrar cama döndüm, okul zaten yakın olduğu için gelmiştik.
"Hadi bakalım! Kaan hemen okuluna bebeğim senide çıkışta ben alacağım yine"
Onayladım ve hızla arabadan inip okula girdim, Mert ve diğerlerini gördüğümde oraya doğru yürüdüm. Mert beni gördüğü gibi hızla ayaklandı, bana sarılmak için geldiğini anladığımda hızla kollarımı boynuna doladım.
"Bana niye anlatmıyorsun! Çok korktum!"
Yavaşça ensesine vurdum.
"Ne korkuyorsun oğlum? İyiyim işte bir şey oluyor olsa abim bilmez miydi?"
"Söylemediğini de hatırlıyoruz!"
Ağzına vurdum ve tekrar sarıldım, yanımıza gelen kıza döndüm. Adı neydi bunun? (Asla bende unutmadım) He Yasemin.
