Eflin || Yarı Texting

0.7

Aşağıdan gelen bağrışmalar ile tekrar gözümü açtım,Altan abimler odadan çıkalı çok olamamıştı. Bir salın beni ya! Oflayarak ayaklandım ve gözümü ovalayarak aşağıya indim.

"Lan üstün çıplaktı üstün! Neler yapmış olabilir sana Altan abi! Sizde hepiniz evde bırakmışsınız Altan abiyi kızla tek!"

"Yeter! Eminim bir şey yapmamıştır"

Kaan'ın yaptığı ima ile yüzümü buruşturdum gözlerimin dolmasını umursamadan son basamağı indim ve yanlarına gittim.

"Aynen kardeşinize taciz ettim ben o uyurken! Ya salak mısınız?! Altan abi oturmuş konuşmaya çalışıyor! Adamı dinlememişsiniz bile ya!"

Hepsi bana dönerken Kaan beni takmadı, Baran abi yanıma gelip bana sarıldı ve kucağına alıp koltuğa oturttu. Bugün de bebek olduk be!

"Bir şey yapmadı Kaan. Ateşim çıkmıştı hastaydım ama işiniz olduğu için gittiniz. Sabahlara kadar başımda bekleyip bana baktı Eflin"

Bana dönüp göz kırptığında gülümsedim, sürüneceksin sen duuuur.

Kaan şaşkınlıkla Altan abiye bakarken Baran abi çoktan yanıma oturmuştum, saçımdan öptü ve bana gülümsedi.

"Teşekkürler"

Teşekkür etmesine gerek yoktu kimseyi öyle bırakmazdım, bu Kaan da olabilirdi. Yaptığı imalar hoş değildi ama havale geçirmesini de istemezdim, yavaşça ayaklandım ve saate baktım. 09.23. Ne güzel okula gitmiyorum.

"Annemler nerede?"

"Şirketteler hizmetliler de bugün yok Altan hadi peynir ekmek yap da yiyelim"

Pekala sanırım yemek yapma konusunda beceriksizlerdi, ben yemek yapmayı biliyordum. Başımın ağrısı biraz azalmışken kahvaltı hazırlayabilirdim.

"Ben hallederim Altan abi sen otur"

Yanıma gelip bana sarıldığında kollarımı bende ona sardım, barışmıştık.

"Barıştık değil mi?"

"Barışmış olmamız seni süründürmeyeceğim anlamına gelmez abicik"

Saçlarımı karıştırarak ayağa kalktı ve Baran abimin yanına oturdu, bende telefonumu alıp mutfağa geçtim. Abimi ararken telefonu hoparlöre aldım ve malzemeleri çıkardım, krep yapacaktım. Abim telefonu açtığında biraz yaklaştım.

"Abimm!"

"Cennetim!"

"Nasılsın abim? Özledim ben yine seni" Güldüm ve devam ettim.

"Sen ne yapıyorsun?"

"İyiyim ben kahvaltı hazırlayacağım"

"Aa! Bende hazırlıyorum buradakiler yeteneksiz be abim!"

Abim güldüğünde yüzümde gülümseme oluştu, eskiden zamanımız olduğunda hep beraber hazırlardık kahvaltılar abim gerçekten aşçı olabilirdi. Avukat olmasaydı.

"Ah be bebeğim! Şimdi burada olacaktın da coşacaktık"

Ben bir yandan yumurtayı çırparken bir yandan abimle konuşuyordum kapıdan ses geldiğinde adımlarımı oraya yönelttim. "İttirmesene Baran.. Hayır ya dur duymuyorum"

Kahkaha atmamak içi kendimi sıktım ve işin başına geri döndüm.

"Abi çok yormuyorsun değil mi kendini? Çocuk kaçırılma davana noldu?"

"Aldık onu ya. Deliller yeterli geldi, baya teşekkür ettiler ama alamayacağız diye çok korktum"

Gülümsedim, çok iyi kalpliydi. Kapıdan gelen homurdanmalar ile kısa bir kahkaha çıktı ağzımdan, kapıya yaklaştım ve hızla kapıyı açtım. Üst üste düşen Baran abim sonra Altan abim ve Emir ile kahkahamı saldım, gerçekten çok komiktiler. Telefonun yanına geri gittim ve hızlıca 'seni sonra arayacağım' diyerek kapattım.

"Niye beni dinliyorsunuz?"

Krepin yanmamasına özen göstererek onları sorguya çekiyordum.

"Şimdi Eflin'im şöyle oldu ki."

"Yaa düştüm şu an"

Düşüyormuş gibi yapıp kendimi Altan abinin kollarına bıraktım, hepsi güldüğünde gözlerimi kısarak Emir'e baktım. Susup başka yerlere bakmaya başlamıştı, yakında o da özür dilerdi.

Krepleri  tabağa alıp masaya koydum, masada sadece yumurta ve sucuklar eksikti. Onlar da birazdan olurdu? "Hadi abicilerim oturun, Emir sende diğerlerini çağır"

Altan abimler otururken Emir homurdana homurdana mutfaktan çıktı, Baran abimin eli krepe giderken hemen eline vurdum. "Hayır! Bekle abi"

Yaramazlık yapıp yakalanan çocuklar gibi elini çekip çatalıyla oynamaya başladı, ama seni yerim ki ben! Hızla yanaklarını sıktığımda içeri diğerleri girdi, abim ellerimi tutup beni kucağına oturttu.

"Bütün karizmam yerlerde güzelim"

Güzelin miyim gerçekten demeli miydim? Hayır. Tamam.

"Senin karizmanı yesinler"

Hızla kalkıp ocakta sucukla yumurtayı da aldım ve masaya koyup oturdum.

"Hadi afiyet olsun"

Herkes yemeklere gömülürken tam lokmamı ağzıma atacaktım ki telefonum çaldı, bakmadan lokmamı ağzıma attım ve telefonumu alıp açtım. Hiç kalkamayacaktım kusura bakmasınlar. Ya da baksınlar bağane?

"Ne var ya! Yemek yiyorum oğlum"

Arda homurdandı hee Arda.

"Kızım sen nerdesin yine ya!? Mert bir ara adresini istedi gelecekti insan arar merak ettik"

"Salak mısınız acaba? Ölmedim ya?"

"Şey kanka ben bir şey yapmış olabilirim"

"Ne yaptın Arda?"

"Yeni aile olayını Merte anlattım ondan gerildi bir şey yaptılar sandı."

Öksürerek masadan kalktım ve kapıdan çıktım sesimi alçaltarak konuşmaya devam ettim.

"Sakin olun ya.. tamam ben geleceğim öğle arasında Mertle konuşuruz"

Bir kaç konuşmadan sonra telefonu kapattık. Mert bu olayları Ardadan geç öğrenmişti, öğrendiğinde de kızıp evimize gitmiş babamla kavga etmişti sonrasında olanlardan sonra bir daha karışmamıştı. Beni öyle gördükten sonra bir daha babamın yüzüne bile bakmamıştı. Şimdi büyümüştük ve eskiye göre eli daha uzundu.

"Abim? Sorun ne?"

Baran abimi gördüğümde yerimde zıpladım, öyle sessiz sessiz gelinir mi zalımın oğlu?

"Yok Baran abi. Öğle arasında okula gidebilir miyim?"

Kaşları çatıldı.

"Sonra neler olduğunu anlat korumalar bırakır seni çünkü ben çıkıyorum"

Alnımdan öptü ve burnuma fiske atıp çıktı. Bende boğazıma dizilen yemeği yemek için masaya geçtim.

0505**: iyisin değil mi güzelim?

0505**: lütfen iyiyim de..

Bir bu eksikti be..

—————————————

Bölüm yazamıyorum
Affedin yapacak bir şey yok.
Pazartesi de din sınavım var şans dileyin
Ben kaçtım :)

• Anonim kim olabilir sizce diyeceğim ama erken daha..

• Altan abisi peki? Altından bir şey çıkar mı?

• Emreye kızgın mısınız?

• Mert peki?