Eflin || Yarı Texting

2.3

Hayır.. Bu sesi tanıyordum, gözlerimi sıkıca yumdum ve arkama döndüm. Bir anda arabadan çıkarıldığımda hızla bana sarıldı, bende kollarımı ona dolarken hıçkırarak ağlamaya başladım.

"Abi ben öleceğim! Ölüyorum abi! Nolur yardım et abi!"

Abim ile beraber yere çökmüş ağlıyorduk, evden biraz olsun uzak olduğumuz için mutluydum. Öğrenmişti, ben ise nasıl saklayacağımı düşünüyordum

"Eflinim, bebeğim kendine gel? Ne ölmesi Eflin!"

Yavaşça abimden ayrıldım, abimin gözleri kızarmıştı. Ben zaten darmadağındık büyük ihtimalle, saçlarım yok burnum ve gözlerim kıpkırmızı.

"Abi Doktor 1,5 ayın var dedi ya! Abi ben seni bırakamam"

İçimi döküyordum, birikmiştim ben. Aslında zaten içten içe ölüyordum, kimse fark etmiyordu.

"Ne zamandır"

Yutkundum.

"Ne.kadar.zamandır."

"5-6 ay"

Abim bana sarıldıktan bir kaç dakika sonra hıçkırıklarını duydum, sesi içime oturuken yutkunamamıştım.

"Ben nasıl fark edemem Eflin. Nasıl bir abiyim ki ben böyle hiç bir şeyini fark edememişim. Çökmüşsün güzel kızım"

Hızla başımı iki yana sallayıp abime sarılıp onu öptüm ve başını bana doğru çevirdim.

"Sakın böyle düşünmüyorsun! Sakın! Ben asıl seni çok boşladım... Nasıl fark edecektin ki"

Atakan arkada öylece bizi izliyordu, bir kişi daha öğrenmişti ve ben bunun ağrılığı altında eziliyordum. Üzülecek kişi sayısı artıyordu, dahasını kaldıramazdım bu bencillikse bile ilk defa bencil olacaktım.

"Şimdi bebeğim seninle gidiyoruz ve oturup konuşuyoruz?"

Tam itiraz edecekken Atakan araya girdi.

"Hadi gidin güzelim yarın yine gelirim"

Abimin bakışları hızla arkaya döndüğünde Atakan gaza basarak uzaklaştı, emm abim bilmiyordu değil mi?

——————————•————————

Evet!
Merak ettiğiniz için yeni bölümü attım
Kısa oldu ama yarın da bölüm atmayı düşünüyorum
Beni özleyin :)

• Barın?

• Eflin gerçekten bencil mi?

• Atakan?