Eflin || Yarı Texting

FİNAL<3

Yavaşça gözlerimi araladım biri arkamdan sıkıca sarılmıştı bana, tam arkamı dönecekken Atakan'ın sesini duydum.

"Günaydın güzelim"

Buruk bir gülümseme oluştu yüzüme, arkama döndüğümde Atakan'ın gülen yüzü ile karşılaştım. Umarım içeri abim girmezdi. Girdiğini düşünemiyorum bile.

"Günaydın sevgilim"

Atakan gülümseyerek beni kendine çektiğinde bende göğsüne doğru girdim, burası o kadar rahattı ki.

"Kalkın lan! Yeter bu kadar kahvaltıya gelin"

Güldüm, bunu bekliyordum. Atakan homurdanarak oturur konuma geldiğinde bir süre ona baktım ve bende hızla kalkıp önüne geçtim.

"Eflin? Ne ya-"

Dudağına kısa bir öpücük bırakıp hızla gittiğimde Atakan öyle orada kalmıştı, gülerek mutfağa girdim ve abimi de yanağından öptüm. Hızla bana sarıldı ve o da alnımdan öpüp bana baktı.

"Hayırdır?"

"Hiiiç"

Kaşlarını çatsa da tekrardan beni öpüp krepi yapmaya döndü, sofra harika görünüyordu. Atakan da geldiğinde yüzündeki sırıtışla kızardım, aptal aşıklar gibi hissediyordum. Mutluydum, sonunda ama mutluydum. Atakan masaya oturduğunda dolaptan meyve suyumu aldım ve bende oturdum, çay içmekten pek hoşlanmazdım o yüzden abimde hep meyve suyu bulunurdu. Abim de son olarak krepleri getirdiğinde aklıma bir anda ailem düşmüştü. Baran abim, Emirim, Kaan. Daha doğrusu Kaan'ın bağırışları. Ne yalan söyleyeyim bunları yaşamak yerine hayatımın sonuna kadsr onu çekmeye razıydım.

"Abim bir şey mi oldu? Burnun kızardı"

Abime döndüğümde 'problem yok' anlamında başımı salladım, abim bilirdi hep ağlamadan bir iki dakika önce burnum kızarır belli ederdi. Mert ve Arda da biliyordu, haytalarım. Beni aramışlardı ama abim katı bir dille görüşmek istemediğimi söylemişti.

Anca üz zaten başka ne işe yarıyorsun ki sen?

Kahvaltımız sessiz geçmişti, benim durgunluğumun onları etkilediğini biliyordum. Kendime gelmeliydim.

"Hadi dışarı çıkıp elbise bakalım!"

"Elbise?"

İkisinin tek ortak noktası olabilir miydi? Aynı anda söylediler de..

"Ya bu akşam sahneye çıkmayacak mıyım? Orada hep canlı yayın oluyor işte! Bende elbise almak istiyorum ya nolur nolur!"

İkisi de homurdanarak onaylanan sesler çıkardığında ikisini de yanağından öpüp gittim, ikisinin tartışma sesleri gelirken gülerek üzerimi değiştirdim. Onlar benim canımdı.

Ve sen onları yok edeceksin

İç sesimi dinlememeye çalışarak odadan çıktım ve ikisini beklemeye başladım, yarım saat tartıştılar manyaklar. İnstagramda gezinmeye başladığımda telefonum bir anda elimden çekildi. Arkamı döndüğümde abimi ve Atakan'ı jilet gibi görmüştüm. Niye ikisi de bu kadar yakışıklıydı?

"Telefon yok biz varız güzellik"

Abim Atakan'ın ensesine vurduğunda Atakan biraz geri çekildi, hemen onun yerini alan abime gülerek evden çıktık.

————————•———————

Harika kıyafetler bulmuştum ama çoğuna itiraz etmişlerdi en sonunda budur yeter diyerek alıp çıkmıştım, tabi ki bir şey dememişlerdi. Şimdi mi? Öylece yemek mekanında oturuyorduk, bana yemek söylemişlerdi ama yiyemeyecektim sadece uyumak istiyordum.