Eflin || Yarı Texting

0.5

"Anıl! Ulan varya" tam düşecekken abimin beni tutması ile derin bir nefes bıraktım. Anıl beni kucağına almış dereye bırakacağım diye tehdit ediyordu manyak.

Eee o kadar..

"Ya kızım diyorum ya iyi çocuklar"

Şimdi bizi okulda tanıştığı kişiler ile tanıştıracakmış, insanlarla iletişime geçmeyi çok sevmezdim. O da benimle aynı okula gitmek istediği için kaydını aldırmıştı, ve o bugün okula gitmişti. Cafeye geldiğimizde Enes abiyi ve tanımadığım 3 çocuğu gördüm. Ulan Anıl.. Kız yok muydu okulda?

"Selam gençler! Bu Eflin bu da Barın"

Abim Anıl'ın ensesine vurunca Anıl eli ile ensesini kaşıdı ve tekrar konuştu. "Yani Barın abi" İkisi gülerken biri sadece tebessüm etmişti, yavaşça abimin yanına oturdum. Ayrıca araya giriyorum telefon da almışlardı sanırım acilen Baran abi ile konuşmalıydım boşuna almasındı.

"Bu Aytaç, bu da Arasla Pars" Sessiz olan Aytaç'mış. Bir süre ona baktıktan sonra gözlerimi çektim, hepsi bana gülümsediğinde bende kısaca tebessüm ettim.

"Eflin?! Lan bu çocuk Mert değil mi!"

Hızla oraya döndüğümde gerçekten Mert olduğunu gördüm, hızla ayaklandığımda Anıl da arkamdan geldi. "Mert!?" Mert gözlerini bana çevirdiğinde şaşkınlıkla gözleri açıldı, hızla ona sarıldığımda o da ellerini belime sardı gözlerim dolmuştu.

"Civciv?"

Gülümsedim onu çok özlemiştim.

Anıl ile eski arkadaşımızdı çok zaman geçirmiştik ama annesini kaybettiğinde toparlanamamıştı, hep yanındaydık ama morali düzelmemişti babası da alıp gitmişti Mert'i. Küçükken hoşlanıyordum ondan gittiğinde uzun bir süre modum düşük kalmıştı Anıl hep dalga geçse de o da üzülmüştü.

"Çok özledik lan seni!" Mert de güldüğünde abim ile tokalaştılar eh şimdi gel de bu yeni çocuklara anlat.

———————————

"Öldüm"

Üzerine atladığımda beni hızla tuttu ve yanına yatırdı bugün biyolojik ailemin yanına gidecektim, onları gerçekten özlemiştim ama abimi de bırakmak zordu işte.

"Her zaman beni haberdar et güzelim"

Başımla onayladığımda zil çaldı Baran abim gelmişti, yataktan kalktık ve abim önde ben arkasında kapıya gittik. Abim kapıyı açtığında Baran abimin gözleri beni gördü ve hızla bana sarıldı arkasında Emir ve Kaanda vardı. Bunlar ne alakaydı?

"Bebeğim! Çok özledim seni"

Bende Baran abime sarıldığımda arkadan üç homurdanma geldi, bu ikili neyin peşindeydi. Baran abimden ayrıldığımızda Barın abimle erkekçe tokalaştılar ve Kaan gelip çantamı aldı. Hiç uğraşamam taşı canım. Köle.

"Noluyor Barın abi?" Mert sanırım daha yeni uyanmıştı, üzerinde tişört yoktu ve saçı dağınıktı. Buna alışıktım ama şu an çok yakışıklıydı. Düştüm..

Baran abim gözlerimi kapatınca Barın abim de hızla Mert'i odasına götürdü, hme olanları da anlatırdı. Baran abim söylene söylene evden çıktı. "Hadi bakalım okula Eflin hanım"

Ay bir de okul vardı dimi...

———————————

Burası okul değil.. Tımarhane.

Öğle teneffüsündeyiz ve burası maymunlar cehennemi gibi, bu ne hal dostlar! Mert bizi biri ile tanıştırmak istediğini söylediğinde kantine geçip onu beklemeye başladık, bende kendi kendime şarkı mırıldanıyordum. Yanımızda Pars ve diğerleri vardı.