KAYIP KİMLİKLER VE SÖYLENEN YALANLAR...
"Seni daha iyi koruyabilmek için." Ve kurt kızı yedi. Kocaman ağzının kenarında yalan bir tebessümle gizledi çoğu şeyi. Kan hariç.
VAR OLMAYAN BİR ÇIKIŞ İÇİNDE SIKIŞMIŞKEN...
"Şunu söylemeyi kes! Ben sana ihan...
Şu andan itibaren olay seyir değiştirmeye başlayacak...
Öncelikle şu an basılı versiyonun tamamen dışına çıkmamak için zor duruyorum ama çoktan çıkmaya başladım.
Bir eseri düzetmek yeniden yazmaktan daha zor oluyor. Çünkü o yılda var olan duygu, düşünce, hisler o kadar değişiyor ki yeni sen, eski sana bakarak onun yaralarını sarmaya hatta fikirlerinin artık değiştiğine ikna etmeye çalışıyor. O yaşıyla insan tekrar karşılaşınca anlıyor zamanın hızını ve insanın ne denli hızlı değiştiğini.
2020 Yılı... Geriye bakmak artık gerçekten korkutuyor. İlk o zaman yayınlamaya başlasaydım ne olur sorusu da peşimi bırakmıyor. Fakat illa bir sebebi vardır diyorum. Yaşanan her şeyin bir sebebi her zaman illa vardır...
Bölümleri düzenleyip toparlayıp yayımlamaya devam edeceğim.
Bu süreçte yalnız bırakmazsanız ve ses olursanız ben kendi sesim dışında başka sesler duyabildiğim için mutlu olacağım.
Oy ve yorumlarınızı bekliyorum.
Sevgiyle kalın.
İnstagram: Seymadaldalli
.
.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kaçıyorduk.
Ardımızda olan geçmiş değildi. Kanlı ellerini üzerimizden çekmişti. Keskin kokuyu artık duymuyorduk. Onun yerini alan farklı bir etkene yenilmek üzere olduğumuz gerçeğinden, birbirine bile saniye süren bakmaktan aciz gözlerimizi kaçırıyorduk.
Bir yere ne kadar bakmaktan korkuyorsa insan ya çok bağlı olduğu ya da tamamen arkasında bırakmak istediği bir şey mutlaka orada duruyordur derler. İki ihtimalin de tam ortasındaydık. Bir adım her şeyi bozmaya yetiyordu.
Duymaktan yorulduğumuz sesler kesilmeden yolumuza çıkıyordu ve bir ses hepsinin önüne geçerek tüm bölgede yükseliyordu. 'Her yalan bir gerçeği anlatır.'
Bu sesin sahibiyle henüz karşılaşmamıştım, gözlerim bağlı gezdiğim için. Yıllarca bu ses bana, yalnızca nasıl bir noktada kaldığımı gösterdi. İnce uzun parmaklar gözümdeki bağı çözüp bezi kenara doğru bıraktığında gözlerim karanlıktan çıkmanın etkisiyle bir süre afallayıp görmeyi reddetti.
Karanlığa alışmak kolaydı. Zor olan aydınlıkta görebilmekti. Karanlığa alışmak yıllar isterdi, aydınlık için 10 Saniye yeterdi.
