KAYIP KİMLİKLER VE SÖYLENEN YALANLAR...
"Seni daha iyi koruyabilmek için." Ve kurt kızı yedi. Kocaman ağzının kenarında yalan bir tebessümle gizledi çoğu şeyi. Kan hariç.
VAR OLMAYAN BİR ÇIKIŞ İÇİNDE SIKIŞMIŞKEN...
"Şunu söylemeyi kes! Ben sana ihan...
Selam, beğeni sayıları biraz az okuduktan sonra oy verirseniz sevinirim ve yorumlarınız benim için kıymetli. Keyifli okumalar.
Instagram: seymadaldalli
Twitter: symdaldalli
. .
TheKaysLavella- TheHours
. .
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
. .
Zamana anlamlar yükleriz. Yaşadığımız hayatı şekillendiren şey odur gibi gelir. Doğru değil. Seçimlerimiz bu görevi yerine getirir. Kaybolduğumuz bilinç bizimdir.
Çıkış yok.
Var olduğuna inandığım kurtarıcılar bana arkasını döndü. Var olduğuna inandığım insanlar aslında yoktu. Duyulmak için seslere ihtiyaç duymadım. Duymaları için bir çaba harcamadım. Gösterilen yolda emin adımlarla sessizce yürüdüm. Çıkışı bulurum sandım. Yanıldım.
Her görülen yolun bir bitişle sonlanmayıp kimi anlarda yansımalardan ibaret olduklarını anlamak için aynalarla yaşamayı öğrendim. Bakmak görmenin bir yansıması, bitiş başlangıcın ana kulvarıymış. Sonlar solunca, en çok ortaya çıkarmış. Meğer yaşam zamanın arta kalanlarının ufak anlamlarıymış...
Anlamların sonucunda duygular çıkarmış ortaya. Uzak bir bakışın görebileceği hissizlikte izledim bazı şeyleri. Her zaman bu kadar hissiz değildim, duygularımı saklamayı öğrendim. Görünmezsem unutulurum, acı bile uğramaz sandım. Durağımın adı hüzün oldu acılar kilometrelerce bende durdu. Çıkış böylece imkânsız hale geldi. Aslında var olduğunu sadece düşünmüştüm. Biliyordum.
Çıkış aslında yoktu.
Gözlerimi araladığımda sabah olduğunu anladım. Yerimden doğrularak ayaklarımı yatağın kenarından sarkıttım. Başımı ellerimin arasına aldığımda keskin acıyı dağıtmak için birkaç kez ovaladım. Etrafıma baktığım zaman çalışma masasının üzerinde bir kutu olduğunu gördüm. Derin bir nefes verdim.
Hediyeleri sevmezdim. Doğum günümüz her yıl farklı anlamlarıyla, bana bir ceza oluyordu. Doğmanın ağır hediyesini annem elleriyle özenle pakete koyup bana sunuyordu. Almak kabullenmek değildi. Genellemeler bana geldiği an kesinliğini yitiriyordu.
Kutuyu çekmeceye koyduğumda banyoya doğru ilerledim. Suyun altına girdiğim zaman gözlerimi kapatıp zihnimi arındırmaya çalıştım. Önemli bir sunumum vardı. Odağım ona yöneldi. Banyodan çıktıktan sonra saçlarımı kurutup açık bir şekilde bıraktım ve hafif bir göz makyajı yaptım. Dolaptan aldığım siyah gömleği ve siyah pantolonumu giyerken aynaya baktım. Yüzüm fazla beyaz durduğu için hafif bir de allık sürüp dolabımdan siyah montumu aldım ve çantamı taktım. Kapıyı açtığımda annem ile karşılaştık.
