KAYIP KİMLİKLER VE SÖYLENEN YALANLAR...
"Seni daha iyi koruyabilmek için." Ve kurt kızı yedi. Kocaman ağzının kenarında yalan bir tebessümle gizledi çoğu şeyi. Kan hariç.
VAR OLMAYAN BİR ÇIKIŞ İÇİNDE SIKIŞMIŞKEN...
"Şunu söylemeyi kes! Ben sana ihan...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Aile bütün kötülüklerin iyi niyetle yapıldığı yerdir.İçimde dönüp duran bu söz zamanla tonunu arttırdı.
Emir annesini ağlarken gördüğünde aradaki camı aşıp ona ulaşmaya çalıştı fakat biliyordu bu mümkün değildi. Şu an bizimle ya anlaşma masasına oturacaktı ya da... İkinci bir ihtimal benim için yoktu ve eğer olması gerekirse ne yapmam gerektiğini henüz düşünmemiştim.
Şimdi direnmekten vazgeçmiş ve masaya koyduğu başını kaldırıp bize bakmaya başlamıştı. Gözlerinden bir kaç saniyede o kadar fazla duygu gelip geçti ki bir tanesi hafızama silinmemek üzere kazındı. Nefret... Bana gözlerinde yalnızca ikimizin anlayacağı bir nefret taşıyarak bakmıştı.
"Ne öğrenmek istiyorsunuz?" Pes ettiğini verdiği nefesten anlayabiliyorduk. Behram oturduğu sandalyede geriye doğru yaslandı.
"Her şeyi." Emir gülümsedi.
"Olur konuşalım zaten kaybedecek bir şeyim kalmadı." Gözü yavaşça bana kaydı. "Hani beni hep suçluyorsun ya Dünya, isteyerek girdin diyorsun ya; ben isteyerek falan girmedim." Donuk bir yüzün ardında şaşkınlığımı gizledim. Yüzünü sıvazladı birkaç kez.
"Ders çıkışıydı ve sen takip ediliyordun ben de o an gidip durumu anlamaya çalıştım. Önce dayak yedim sonra bir yerde tutuldum. Bana sürekli sen kimsin dendi. Hepsine aynı cevabı verdim. Bir hukuk öğrencisiydim ve hayatımda yalnızca annem vardı. Onu söylemedim ama bulmuşlardı, bana o gün iki seçenek sunuldu." Gözlerini gözlerime dikti.
"Ya onlardan olacaktım ya da ben ve beni oluşturan her şeyi yok edeceklerdi." Başımı öne doğru eğdim.
"Başka şansım yoktu benim." Duraksadı.
"Şimdi düşünüyorum da o gün görmezden gelseydim hayatım nasıl olurdu? Annemi yıllardır uzaktan izliyorum." Arkaya doğru bakıp gülümsedi. Parmağını sallayıp camla mesafesini gösterdi. "Şu mesafe bile değil. O kadar uzak..." Derin bir nefes aldı.
"Birlikte babanı gördüğümde neden bilmiyorum ama güvende hissetmiştim. İçten içe onun da senin için orada olduğumu bildiğini düşünürdüm. Sonra anneni gördüm." Kaşları kalktı.
"Ben daha önce hiç bu kadar sert ve kararlı bir kadın görmemiştim. Bazen uzaktan izlerdim ve yumuşak kararları hiçbir zaman istemediğini anlardım. O yüzden her zaman bir çizgide yönetimin çoğunluğunda olurdu." Alnını ovdu.
