Jazzmia's Pov
Dumating na ako sa mansion nila Mommy Bianca, at dumeretso agad ako sa pinto ng kusina nila, meron naman ganon sa backyard nila. Binigay ko lang ang mga pera kay Auntie Monika.
"Oh bakit ngayon ka lang?" Nag aalala niya tanong.
( ° ^ ° )
"U-U-Ulan ho kasi Auntie kaya naghintay muna ho ako doon sa w-waiting shed-"
"Sinong kasama mo? Nag aalala talaga ako sayo bata ka, baka ano na nangyari sayo." Nag aalala na talagang sabi ni Auntie Monika. "Sino ang taong pinuntahan mo kanina doon sa waiting shed? Ano sinaktan kaba? Hay nako lagot na talaga ako nito." Hindi mapakaling sabi pa niya.
"Wag na ho kayo mag alala Auntie Monika n-nandito na ho ako. Tsaka kilala ko ho ang nag order satin kanina, classmate ko ho yun. Hihihi." Bungisngis ko at inabot ko na sakanya ang pera. "Pero off na ho ako Auntie." Nakanguso kong sabi at binigyan niya naman ako ng pera.
"Oh, suweldo mo ngayong araw." Nakangiti nyang sabi kaya kinuha ko na ang pera. "Naiintindihan ko naman yon, kaya nga sana hindi kana magtrabaho pero ikaw naman, mapilit ka. Pero masisisi mo ba ako? Eh hindi kita matiis, talagang pagbibigyan lang kita." Nakangiti nyang sabi.
"Thank you po Auntie! Hihihi pero mag iingat lang naman po ako." Nakanguso ko namang sabi.
"Buti nalang kilala mo yung dineliveran mo kung hindi ewan ko na kung anong gagawin ko. Basta mag dobleng ingat ka ayos ba yon? Kasi alam mo naman, natatakot kami, at nag aalala talaga kami kung may mangyayari sayong masama. Basta dito ka lang sana sa village ha?"
"Oho Auntie Monika. That's why the delivery should only in the village. Hihi k-kayo talaga. Ahm mauna na ho ako. Babye!!" Paalam ko sakanya.
"Oh sige. Mag iingat ka ha?" Tinanguan ko lang siya at nagbike na ulit ako palabas ng mansion nina Mommy Bianca. Nakita ko pa si Champ pero wala akong panahon para makipag away sa sarado nyang utak. Naglalaro sila ng skate nina Billie at Acey.
Lumabas na ako at dumeretso na ako sa gate ng mansion namin. Pinasok ko na si Ningning sa loob ng vehicle area, atsaka ko hinubad ang helmet sa ulo ko pero laking pag tataka ay hindi ko suot ang helmet ko. Hinanap ko naman yun kung saan saan pero nag isip ako.
Kanina lang sa waiting shed, nilagay ko sa ibabaw ng bench ang helmet tapos-... Nakalimutan ko!!
AAAAAAAAAA!!!! Nande?!
(o ∆ o|||)
What am I gonna do now???
(T ∆ T)
T-Tawagan ko si Ryuk, k-kasi baka nakita niya. Ahmm... Huhuhuhu
Kinuha ko ang cellphone ko sa loob ng bulsa ko, at tatawagan ko na sana si Ryuk pero ngayon ko lang narealize na sobrang lowbat na, kaya na shutdown kaagad ang cellphone ko.
(× _ ×)
Wow. Bat hindi ko chinarge?
Pumasok nalang ako sa mansion para icharge ang cellphone ko sa kwarto ko at para matawagan ko kaagad si Ryuk. Dahil may number naman yun sakin at nag aalala ako na baka mawala yung helmet ni Ningning.
( °^°)
"I didn't say that you have to stop her or intercept her, you just have to accompany her wherever she go." Napahinto ako sa narinig kong ma awtoridad na boses ni Drae Onii-chan.
"I'm sorry, it's our mistake. Next time we'll do our job perfectly. Bocchan."
"You may go now." Walang ekspresyong tugon ni Onii-chan, pero ang authority ay nandoon parin na para syang boss. Kaya niyuko na muna ang mga men in black ang mga ulo nila bilang paggalang at pagpaalam bago silang naglakad paalis.
YOU ARE READING
Eyes MET | On-going
Teen FictionEverything has connection. When they collide, the rain will fall. They found each other accidentally and unexpectedly. They used to be so sad and lonely. Her life was supposed to be in danger all the time, but he became her knight in shining armor e...