KENDİMDEN +18

YİRMİ BEŞİNCİ BÖLÜM

Herkese merhaba ballarım. Vizelerden sonra gelen ilk bölüm ile karşınızdayız. Ay o kadar çok özlemişiz ki yazmayı anlatamam. Bizim severek yazdığımız kadar umarım siz de severek okursunuz. Artık geçmiş bölümlerin düzenlemesi bitti ve bir bakıma sanki ilk bölümü atıyormuş gibi hissediyoruz.

Daha fazla uzatmamayalım, Multide arkadaş grubuna ek olarak Atakanaşkımız var.

Satır aralarına yorum yapmayı unutmayın. (Yorum sayısı giderek düşüyor, her boka yorum yapın lütfen.) Oylamayı da eksik etmeyin.

Yazım hataları olabilir, şimdiden kusura bakmayın.

İyi okumalar ❤️❤️❤️

.................................................................

Oturduğum koltuktan aşağı sarkan bacağımı sallayıp hafifçe iç çektim. Sabah Elif ile sözleştiğimiz gibi kahvaltıya yanına gelmiş, saatlerce gülerek sohbet edip çikolata komasına girmiştik. Kahkaha atmaktan ve çikolata yemekten ağrıyan karnımla gülmekten bayılmak üzere olan arkadaşımı umursamadan koltuğa yıkılmış ve yaklaşık bir saattir kalkamamıştım. Tüm gülme eforumu Elif ile attığım için şu an gülemiyordum.

Gülememe nedenim sadece Elif ile fazlasıyla güldüğüm için değildi. Saat neredeyse akşam beş olmuştu ve ben hala canım sevgilim miniğimden geceden beri haber alamamıştım. Bir sorun olup olmadığını deli gibi merak ediyordum ve kuruntularım giderek artıyordu ama ne zaman bunu dile getirsem Elif yersiz olduğunu iddia ediyordu. Yoğun olduğunu, telefonunun bozulabileceğini söyleyip rahatlatmaya çalışsa da Atakan böyle biri değildi. Yoğun çalıştığı zamanlar da "Yavrum çok doluyum haber vereceğim." diye haber veriyordu. Telefonu bozulmuş olsa bile bir arkadaşından mutlaka ulaşırdı.

Nefesimi bıkkınlıkla üfleyip öğlenden beri yaptığım gibi Atakan'ı tekrar aradım. Uzun uzun çalan çağrım cevapsız kalınca bakışlarımı tavanda gezdirip telefonumu karnıma bastırdım. Ortalığı velveleye vermeden biraz daha bekleme kararı aldığımda suratıma yediğim yastık ile nevrim dönerken kaşlarımı çatarak yastığı bana attığı için keyifle sırıtan Elif'e baktım.

"Headshot..." diyerek bağırdığında yastığı yerden alıp ona doğru fırlatsam da yanından bile geçmemişti. "Bir de sevgilisi basketçi..."

"Sevgilim basketçi, ben değilim. Yani normal..."

"Zırlayacak mısın?"

"Çok güldük, geceye saklıyorum ki öyle olacağa da benziyor..." dediğimde telefonumu kaldırıp Atakan'dan haber gelip gelmediğini kontrol ettim. "Hala dönmedi."

"Ya kızım, bu çocuk bizim gibi boş değil ki. Antrenmanlara dalmıştır."

"Yazardı..." diyerek direttiğimde derin bir nefes alıp öfkeyle homurdanırken elini sallayarak tane tane anlatmaya başladı.

"Diyelim ki yoğun değil... Başka ne olabilir?"

"Her şey olabilir..."

"Öldürecek değiller ya çocuğu, abartma. Uyumuştur belki haber veremeden." belki de söylediği gibi abartıyordum ama sanmıyordum. Dün beni eve bıraktıktan sonra konuşmamıştık. Mesaj attığım anlarda uyuduğunu düşünüyordum. Sabah telefonumu kontrol ettiğimdeyse hiçbir mesajıma bakmamış olduğunu gördüm.

"Ya beni sevmeyi bıraktıysa? Ya aklı eski sevgilisine kaydıysa?"

"Kızım illa gidip kızı işleterek Atakan'dan uzak tutmamı istiyorsan açık açık söyle." gözlerimi devirerek onun gibi yattığım yerden doğrulup bağdaş kurdum.