KENDİMDEN +18

OTUZUNCU BÖLÜM

Herkese merhaba balımlar, yepisyeni bir bölüm, ultra seksi aşkından öldüğüm multili Atakan'ım ile karşınızdayız.

Finallere bir hafta kalmışken daha fazla bekletmemek adına bölümü atma kararı aldım. Hızlı yazıldığı için biraz kısa olabilir veya yazım hataları olabilir, şimdiden kusura bakmayın.

Umarım severek okursunuz. Şimdiden iyi okumalar ❤️ ❤️

Satır aralarına yorum yapmayı ve lütfen oy atmayı unutmayın.

Panoya yazmıştım ama bir daha paylaşmak isterim KENDİMDEN'de 200K olduk ve hatta geçtik. Umarım bir 200K daha oluruz. Desteğiniz için teşekkürler, seviliyorsunuz.

Multide aşkından öldüğüm Atakan var. ❤️

................................................................

Yorgunluğumun bedenimde kol gezen bir akım gibi dolaşmasını hissediyordum. Bu sıralar fazlasıyla aşina olduğum bu durumun sınavın giderek yaklaşmasına bağlıyordum ve istemeden geçen sene yaşadıklarımın bilinçaltımda canlandığını düşünüyordum. Babamın her gördüğünde başaramayacağımı düşünerek beni süzmesinin de katkısı olduğuna emindim.

Başarısız değildim ama babamın hissettirdikleri artık omuzlarıma ağır bir yük gibi çökmesine engel olamıyordum. Hayatım boyunca sürekli bir yarıştaymış gibi hissettirmesi, sürekli suçlamasının sebebini merak ederken duştan çıkmış aynada görünmeyen kendime bakmaya çalışıyordum.

Buhar olan aynanın üzerinde elimi gezdirip kendimi daha net görmek istediğimde iç açıcı olmayan görüntüme tepkisiz ve bir o kadar yorgunlukla baktım. Gözlerimin etrafı kızarmış, göz kapaklarım ağladığım için şişmiş, göz altlarım uyumadığımı kanıtlamak ister gibi çökmüş ve morarmış olduğunu görmenin bir tepkisini bekleyen beynim, aksini yaparak boş gözlerler sadece kendime bakmamı söylüyordu.

Uzun bir aradan sonra ilk defa kendimi inceleme fırsatı yakalamış gibi hissederken Atakan'ın fark ettiği şeylerin haklılık payı ile yüzleşiyordum. Tam da söylediği gibi zayıflamıştım. Bunu içe doğru çökmeyen başlayan yanaklarımdan bariz bir şekilde anlayabiliyordum. Ne kadar süredir bu şekilde dolaştığımı bilmesem de şu an bu durum için yapmak istediğim bir şey yoktu çünkü canım yemek yemek istemiyordu.

"Maya..." annemin sesiyle iç çekerek başımı kapıya doğru çevirdim. Kardeşim dışında evdekilerin hiçbirini görmek veya duymak istemiyordum. "Canım biz çıkıyoruz." ağır ağır açılıp kapanan göz kapaklarımın batmasına izin vererek hiçbir şey söylemeden kapıya bakmaya devam ettim.

Kapı kolunu aşağı doğru indirince annemin endişesini ve içinden gelerek vermediği tepkilerine devam etmesini istemediğim için zar zor bulduğum sesimle

"İyi..." diyebildim. Babamın yaptıklarına izin verip sonrasında hiçbir şey yaşanmamış gibi ilgilenmeye çalışmasından nefret ederek tekrar başımı aynaya doğru çevirdim. O kadar hissizdim ki aynaya bakmasaydım ağladığımı fark edemezdim. Dilimi yanağımda gezdirerek evden gitmelerini bekliyordum.

"Görüşürüz..." dediğindeyse gözlerimi kapatıp sessizliğime bürünmeye devam ettim. Açılıp kapanan kapının ardından gözlerimi açıp yanağımdan süzülen yaşı silerek banyodan çıktım. Yorgun adımlarımı gözlerimle takip ederek odama geçtiğimde bu yorgunluğun tek sebebinin sınav olmadığını ve bahaneleri bırakmam gerektiğini düşünüyordum.

Dün sinemadan çıktıktan sonra eve gelmiş ve Doğu'nun öğretmeninin anlattığı her şeyi bizimkilerle paylaşmıştım. Annemin üzüldüğünü ve destek alması gerektiğini düşündüğünü anlamışken babam ise tüm sorumluluğu yine bana yüklemişti. Doğu ile arasının iyi olduğu için onu kıskandığımı, onunla ilgilenmediğimi ve hatta beni ona kötü davranmakla suçlamıştı.