Story of my life

Story of my life(4)uni+zg

"ခင်ဗျားလွှတ်စမ်း...!"

မိမိကျောပြင်အား ပွတ်သပ်ပေးနေသည့်လူကို တွန်းဖယ်လိုက်ပြီး မျက်ရည်တွေကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းသုတ်ပစ်လိုက်၏။

အသိလွတ်သွားတဲ့အချိန်ခဏလေးအတွင်း
တစ်ဖတ်သား လှောင်ရယ်လို့ကောင်းအောင် မိမိကိုယ်တိုင်ရဲ့အားနည်းချက်ကိုထုတ်ပြမိသွားတာဘဲ

"မင်း...!"

ရုတ်တရက်ကြီးဆိုတော့ဒေါသထွက်သွားပုံရတဲ့
ရှောင်ကျန့်ဆီမှ ဘာစကားမျှမထွက်လာခင် ရိပေါ်အရှေ့မှအရင်ဖြတ်ပြောရန်ပြင်လိုက်သည်။

"ခင်ဗျား...ရှောင်ကျန့်ခင်ဗျား ဒီကိစ္စကိုမေ့ပေး
မဟုတ်ရင်..."

"မဟုတ်ရင်ဘာလဲ....မင်းငါ့ကိုဘာခြိမ်းခြောက်မလို့လဲ"

ရှောင်ကျန့်အမေးအတွက်သူ့မှာအဖြေမရှိဘူး၊ဒါကြောင့် သူလုပ်နေကျအမူအကျင့်အတိုင်း ရှောင်ထွက်သွားဖို့ လုပ်ခဲ့တယ်

"ဘယ်ကိုထွက်သွားဖို့ပြင်နေတာလဲ၊ ငါတို့စကားပြောလို့မပြီးသေးဘူးမဟုတ်လား၊ ပြောလေ မဟုတ်ရင်မင်းငါ့ကိုဘာလုပ်မလဲဆိုတာ"

ရိပေါ်ကိုအကျပ်ရိုက်အောင်လုပ်နေသည့်ရှောင်ကျန့်
ကြောင့် မျက်စံတွေက ဆောက်တည်ရာမရစွာ‌ရွေ့လျားလာသည်။
သူ့ပါးစပ်မှအရင်လိုမျိုး ခြိမ်းခြောက်စကားတွေကလည်းထွက်မလာပါ၊ သူ့မှာ အနောက်ကနေ သူလက်ညိုးညွှန်သမျှကိုမဖြစ်ဖြစ်အောင်လုပ်ပေးပြီး၊မားမားမတ်မတ် ရပ်တည်ပေးနိုင်တဲ့ Daddyမှအနားမှာမရှိဘဲ.....

ထိုအချိန်မှာ စကားလမ်းကြောင်းလွှဲဖို့ကိုဘဲဦးတည်ခဲ့တော့သည်။

"မနက်...မနက်ဘယ်အချိန် လဲ"

"7နာရီခွဲလောက်သွားမယ်... !"

ရှောင်ကျန့်အသံကစိတ်ဆိုးသလို ဒေါမာန်အပြည့်နှင့်
ဖြစ်နေလိမ့်မည်၊ဒါကိုအရေးမစိုက်ဘဲ မျက်ခုံးတွေကို
ကော့တက်ပြီး ခေါင်းတငြိမ့်ငြိမ့်နဲ့ လှည့်ထွက်ဖို့ပြင်နေတဲ့ပိုးဟပ်ဖြူ

တောရိုင်းငှက်တွေလိုဘဲ တုန့်ပြန်မှုက မထင်ထားလောက်သည်အထိပါလား ၊ခုနက စွာတေးနေတဲ့သူကဘယ်ရောက်သွားရပြန်တာလဲ