"Çok mu seviyorsun?" diye sordu Arslan dayanamayarak. Ahsen ise usulca salladı kafasını. "Tamam, gel o zaman." Elini bırakıp Ahsenin korkuyla yere bıraktığı bisiklete yöneldi. Bisikleti kaldırdığında aklından geçenden emin olamadı. Bu bisiklet ikisi...
Finalden önceki son bölümle, apayrı bir hüzünle sizlerleyimm! Haliyle benim için pek bir kıymetli olan bu bölüme geçmeden sizi de sorayım istedim.
Nasılsınız?😍
Ben iyi sayılırım, sizin de iyi olduğunuzu umuyorum. Hatta bölümün sonunda bölümü beğenmiş olarak daha daha iyi olmanızı umuyorum🌸🥰
Öncelikle ufacık bir duyuru yapacağım. Bir sonraki bölümden, finalden hemen sonra Mahpare'nin ilk bölümlerinden başlayarak bir düzenlemeye alacağım. Sizi rahatsız etmeden ufak ufak, özellikle ilk bölümlere sahneler ekleyerek yapacağım. Çokça büyük değişiklikler olmamakla birlikte okuduğunuzda fark edeceğiniz detayların da olmasını planlıyorum.
Son olarak bu bölümün ardından Nale'nin ilk bölümünü yayınlayacağım. Yolumuza onunla devam edeceğiz ve inanın bana ben onun için oldukça heyecanlıyım🧡
Neysee muhtemelen buraları atlamış olacağınızdan daha fazla uzatmadan bölüme geçeyim ashjsjs Size okurken satır arası yorumlar yapıp beğenmeyi unutmayın. Her bir yorumu ayrı ayrı okuyacağımı bilin 🙏🧡
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oturduğum yerden bedenimi esnetirken üzerine oturduğum telefonumdan mesaj sesi geldi. Sabaha karşı nereden mesaj geleceğini sorgularken kaşlarımın çatılmaya başladığının farkında bile değildim. Öyle ki bir anda huzursuzlanmakta haklı olduğumu, telefonumun ekranını kaydırdığımda gördüğüm mesajla anlamıştım.
Mesaj Arhan Dağlayan'dandı.
Uyumadığınızı, yalnız olduğunuzu görünce dayanamadım küçük hanım. Tebrik etmek için daha güzel bir fırsat bulamayacağımı düşündüm. Sizin adınıza çok sevindim, çok yakın bir zamanda bunu kutlayacağımı bilmenizi isterim. Yine çok yakın bir zamanda aynı aileden olacağımızı da bilmenizi isteriğim gibi...
'Bir kez kendini bulmuş olan kişinin bu yeryüzünde yitirecek bir şeyi yoktur artık. Ve bir kez kendi içindeki insanı anlamış olan bütün insanları anlar.' diyor Stefan Zweig.
Benim kendimi anlamam, dinlemem oldukça zor olmuştu. Omuzlarımda belimin bükülmesine sebep olan bir vicdan yüküne sahipken aksi benim için mümkün değildi zaten. Fakat buna rağmen, tamamlayamadığım hesabıma rağmen kendimi anlayabildiğimi hissediyordum. Bu yüzden tüm kızgınlığıma rağmen Arhan Dağlayan'ı hep anlamak için direnmiştim.
