Forced to be with you

Forced 25

Hindi magkahumiyaw sa kaba ang puso ko ngayon. I am nervous as hell for this surprise visit to my parents house. My palms are sweating now and my lips is quevering.

This anticipation is driving me insane. Kulang nalang malagutan ako ng hininga sa kabang nararamdaman ko. It is been almost 6 years since I last saw them.

I hit the doorbell button. While waiting for someone to welcome me, my eyes roams around, especially the big white house in front of me. The only thing that was change in here is the landscape. Mas pinaganda pa lalo ni mommy ang garden niya. Mom loves plants and I can see it through all the plants planted and hanged in here. Marami ding christmas decorations ang nakasabit sa wall ng bahay. They truly show the spirit of Christmas through their bongacious decorations.

Napangiti ako dahil sa naalala. Mom never missed a chance not to fill her house with Christmas ornaments. She loves spending time with it and she always ask me to help her but unfortunately, I didn't do it for the past years. Part of me is guilty about it. I always feel guilty.

"Mam Cley?" pinagbuksan ako ni Manong Rolly.

Gulat na gulat pa siyang makita ako ngayon dito. Mabilis akong ngumiti sa kaniya.

"Ako nga ho. Kamusta na po kayo?" magalang kong tanong sa kaniya.

I am happy to see him again in here. Halata na sa mukha niya ang katandaan. Simula bata palang ako ay siya na ang security guard namin.

Niluwagan niya ang pagkabukas ng gate at pumasok na ako ng tulayan sa loob.

"Mabuti naman ho mam. Kayo ang kamusta na po? Ang tagal niyong nawala. Si mommy mo labis na nalungkot nung nawala ka" balita niya sa akin na labis kong kinalungkot.

Malungkot akong ngumiti kay Manong Rolly. I can't put into words how much I was sadden that I chose to leave rather than to stay. I left without a word and that was unforgivable and unfair for my parents.

Napansin niya ang pananahimik ko bigla. Narinig ko pa ang pagbuntong hininga niya.

"Nasa loob si madam, nagpapahinga lang sa kwarto niya medyo nahilo sa kakagarden kanina. Alam mo naman si mommy mo, hindi niya maiwanan ang mga halaman niya" biro niya sa akin.

Lumapad ang ngiti ko sa kaniya. Sinamahan niya akong makapasok sa loob. May nakasalubong akong bagong mukha at napapatingin ng may pagtataka sa akin.

"Dios mio, Cleofe, ikaw ba yan?" gulat gulat na saad ni Mang Ester pagkakita sa akin.

Tears formed in my eyes after seeing her in flesh again. I run towards her and hugged her tight. She was my second mother and I owe her a lot kaya ganoon ko na lang siyang niyayakap ngayon. I missed her so much.

"Manang, I missed you so much!" I exclaimed while hugging her more.

I felt her hand on my hair. She is caressing it like I am a baby.

"Ano kabang bata ka! Saan ka nagtago!" tampal niya sa braso ko..

Napaahon ako mula sa yakap niya saka ngumisi ng malapad. Bakas sa mukha niya ang inis pero hindi totoong inis dahil alam kong nag-alala lang din siya sa nangyari sa akin.Stream will surely love her once she will meet her.

"Manang may bisita ba tayo?"

Parang domoble ang bilis ng tibok ng puso ko nang marinig ulit ang boses na iyon. Nakaharap sa akin si Manang kaya nahaharangan niya ako dahilan din kaya hindi ako makita ni Mommy.

Lumingon sa akin si Manang after niyang binalingan si mommy. She squeezed my hand and stares at me telling me to show up to my mother. Matamis din siyang ngumingiti sa akin kaya tumango ako sa kaniya.