Forced to be with you

Forced 7

Warning: Rated R-18

I felt a sudden pang in my heart when my eyes roam around the house when I got inside. Wala naman nagbago sa ayos ng mga bagay dito. The house is still quite. Walang buhay kumbaga.

I slowly walk upstairs. Agad akong nagtungo sa kwarto niya. Binuksan ko iyon at pumasok sa loob. Malinis ang kama niya, walang bahid ng lukot ang bedsheet. I wonder if he is sleeping here when I was not here. Minsan sumagi din sa isip ko na kung hinanap ba niya ako nung nawala ako? Tinanong niya kaya mga magulang namin nung nawala ako? I bet none of those things happened.

I sit on the bed. Pinasadahan ko ng haplos ang kama. I still remember the first night I slept here. It was when I drunk myself in the bar because he brought a woman inside the house. Isinantabi ko pero hindi ko kinalimutan.

Nahagip ng mata ko ang isang kulay itim
na maliit na box sa bedside table niya. I bit my lower lip, arguing if I should open it or not. Pakiramdam ko kasi mangingialam ako. In the end, nanaig parin ang kuryosidad ko.

I picked it up and carefully open the lid. My eyes immediately liquidify when I opened it, Molly's name appeared as I read the engraved name on the gold bracelet. Agad ko itong sinara at nilapag ulit kung saan ko kinuha. Tumayo ako at lumabas na nang kwarto niya.

Walang humpay sa pagtulo ang luha ko papunta sa kwarto ko. I quickly lay down on my bed. My chest is tigthening due to extreme pain. My breath hitches because of my heavy sobs.

All I did was to save him, but I didn't know that the reward of that is death. It is slowly killing me inside but I am not still yet ready to let him go. Ayaw ko pa. I curled my body more as I held my chest tight.

Hindi ko namalayan na nakatulog pala ako sa sobrang pag-iiyak. Pagkamulat ko ng mata, dilim ang sumalubong sa akin. I go down and walk towards the switch. Nasilaw pa ako nag kaunti sa biglang pagliwanag ng kwarto ko. Naghilamos muna ako bago lumabas nang kwarto dahil medyo kumalam na ang sikmura ko sa gutom.

When I open the fridge, I suddenly crave for an ice cream and chicken. Since wala din naman akong ganang magluto kaya nag order na lang ako online. I ordered one bucket chicken, 1 large fries, and 2 sundaes.

When I heard the doorbell, I immediately run to the gate. Ang saya-saya kong tinanggap ang order ko. Hindi ko na kinuha pa ang sukli at tip ko na iyon sa kaniya.

Instead na nasa kusina dalhin ang pagkain, dinala ko iyon sa sala. I want to watch F.R.I.E.N.D.S. again while eating.

I keep muttering "Aww" in the scene where Monica is the one who proposed to Chandler because she realized that he loves him. Pinahid ko yung konting patak luha sa pinapanuod ko. While I was crying with the scene, I am munching like a pig. Nakaubos na nga ako ng tatlong legs.

Nasamid pa ako sa fries na kinakain ko sa kakatawa sa pinapanuod ko. This is my 5th time watching friends but I still laugh at it. Joey would always be my favorite character. I suddenly want hugssy too.

Busog na busog ako sa lahat ng kinain ko. I didn't notice that I already finish the entire bucket. I leave no trace in the bucket, even a single a crumb. It is cleaned. Even the fries and the sundae, taob din. Takaw mata ba ako o may bulate lang ako sa tiyan? I am full now yet I want to eat  more. Kinastigo ko ang sarili ko sa mga katakawan ko.

Agad akong napalingon nang marinig kong magbukas ang pinto.

"What the hell, bro, you should have seen your face" natatawang salita ni Arkin.

Biglang nagbago ang expression ng mukha ni River nang mamataan ako. Arkin turn to me as well. Gulat pa siyang nakita ako. Alam ba niya kung bakit ako umalis?