Merhaba eski dostum sana tekrar karşılacağımızı söylemiştim. Sizlere veda ederken bir söz söylemiştim. " Uzun bir hikayenin kapanışına, güzel bir hikayenin başlangıcına " demiştim. Evet söylediğim gibi şimdi sizleri güzel bir hikaye bekliyor...
Alar...
Örümcek fobisi olanlar ve bundan rahatsız olacak kişiler bölümü okumasını pek tavsiye etmem. Ben yazarken baya zorlandım ve sizin de benim gibi kaşıntıdan ölmenizi istemem. Ufacık uyarımızı yaptığımıza göre bölümle sizi baş başa bırakıyorum.Canlarımyazmayı unutmuşum Devour oyunundan esinlendim. Merak edenler olursa bakabilir. Oyunu da şiddetle tavsiye ediyorum 😘❤
Sizi çok seviyorum. ❤❤
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Siraç neler olduğunu sorarken hiç birinden cevap gelmiyordu. Bakışlarım Ömer'e kaydığında yerinde dikleşti.
"Mağaraya gideceğimi söylemiştik ya,"
"Evet yumurtalar için gitmiştiniz." Dediğimde Bora başını iki yana salladı.
"Orada yumurta yoktu, orada bir kadın vardı. Yanlışlıkla onu uyandırdık bizi gördüğünde çığlık atarak kocaman bir örümceğe dönüştü." Dediğinde Siraçla gülmeye başladık.
Siraç "Cidden şakanız harika, şimdi ne yaptığınızı açıklayın kurda mı dönüşmeye çalıştınız." Dediğinde Bora sinirle bağırdı.
"Şaka yapmıyoruz Siraç! Çağatay'ı aldı." Dediğinde ev birden çok sessizleşmişti. Hepimiz birbirimize baktık ama bu sessizlik Masal'ın çığlığı ile ortadan yok olmuştu.
"Masal!" diye bağırarak aşağı kata doğru indim. Ama ona dair hiçbir iz yoktu. Duvar deliklerinin içinden sesler gelmeye başlamıştı. Adımlarım gerilerken sert bir şeye çarpmamla ağzımdan ufak bir çığlık kaçmıştı.
Siraç "Ne bağırıyorsun Mira!" diyerek ellerini kulaklarından uzaklaştırdı.
"Sen neden arkamdasın ruh hastası!" diye bağırdığımda gülerek karşılık vermişti. Gerçekten şuan ki ortamda çok gülünecek bir durum.
"Korkma örümcek değilim." Dediğinde yanından geçip diğerlerine seslendim. Hepsinden ses geldiğinde derin bir oh çekmiştim.
"Sence o örümcekli kadın nerede?" dediğinde duvarlara baktım.
"Duvarların içinde," dediğimde Siraç deliklerin olduğu duvarlara doğru ilerledi. Kolundan tutarak gitmesini engelledim.
"Ne yaptığını sanıyorsun? Örümceğin merhaba Siraç Bey demesini mi bekliyorsun?" dediğimde bir koluma bir bana baktı sonra yerinde dikleşerek "Beni bu kadar düşünmen gözlerimi yaşarttı yavru ceylan." Dediğinde kolumu kendime çektim.
"Ne düşüneceğim be seni, sadece rakibimi bir örümceğin yenmesini istemem." Diyerek odayı incelemeye başladım.
"Kesin öyledir." Dediğinde durup omzunun üstünden ona baktım. Kaşlarına düşen saçlarını düzelterek yanıma geldi. Takılmak için ağzını açtığı sırada delikten çıkan o şeyi görmemle Siraç'ın bakışları o tarafa döndü. Bağıracağım sırada sesimi kesen bir el olmuştu. Siraç kolumdan tutarak beni ve kendini kolonların arasına saklamıştı. O neyin nesiydi? Gövdesi örümcekti sadece başı vardı. Yüzü insan yüzüydü, teni gri ve gözleri simsiyahtı. Örümcek yanımızdan bir hışımla geçip o büyük iri deliklerin içine girmişti.
