KOÇ

Yılbaşı Özel

Herkese günaydın💃

Mübrem'de size ufak bir sürpriz yapacağımdan bahsetmiştim. Ta damm!

Uzun zaman sonra buradayız. Özlemişim vallahi. Size birkaç şey söyleyip kaçacağım.

Yazarcığım, bu bu saatte mi atılır diyenlere, maalesef evet. Akşam belki müsait olmazsınız, belki köşenize çekilmek istersiniz diye bu saatte atıyorum.

Yeni bir yıla giriyoruz. Benim için genellikle değişen tek şey sayılar olsa da, bu sene içimde garip bir heyecan var. Sanki 2022 bize yarayacak gibi geliyor. Her şey çok güzel olacak gibi.

2021'in baştan aşağı berbat geçtiğini söyleyebilirim. Tabi kazandırdıkları da var. Mesela siz... Bu yıl kazandığım en güzel şeysiniz. Umarım bundan sonraki yıllarda da hep beraber oluruz.

2022 size uğurlu gelsin. Yüzünüz hep gülsün. Kendinize iyi bakın. Daha sonra yeniden görüşmek üzere.

İyi okumalar❤️

- Mısra

Koç - Yılbaşı Özel

İnsanlar sürekli planlar kurardı. Hayatlarının iplerinin hep kendi ellerinde olacağını düşünür ve daima rahatça hareket ederlerdi. Ama hayatlarımızın ipleri hiç bizim elimizde olmamıştı, öyle olduğunu düşündüğümüz anlarda bile... Ve hiçbir zaman da olmayacaktı.

Geçen yıl tam bugün, kocaman bir ailede olduğumu hissetmiştim. Beşiktaş Jimnastik Kulübü'nün her bir üyesi hiç çekinmeden, sorgulamadan almıştı beni içlerine. O ailenin bir parçası olmak, onların içinde olduğumu hissetmek hayatım boyunca hissettiğim en güzel şeylerdendi.

"Özgür ne zaman gelecek?" dedi Sude elinde tuttuğu toz bezini tiksinircesine masanın üzerine fırlatırken. Yoğurmaktan kollarımın uyuştuğu kurabiye hamurunu memnuniyetsizce kenara bıraktım ve ona döndüm. "Dört gibi falan burada olur. Yani öyle konuşmuştuk en son." dedim sesimin her tarafından akan heyecana engel olamazken.

Ankara'da okuma planlarım bir anda yok olmuş ve kendimi İstanbul Teknik Üniversitesi'nin mimarlık bölümünde bulmuştum. Sude ve Eniz de benim gibi İstanbul'u kazanmış ve birlikte üniversite okuma hayallerimiz yarı yarıya gerçek olmuştu. Arda ise Ankara'da bir üniversite kazanmış ve yanımıza gelmek için çabalıyordu. Bir diğer hayalimiz olan aynı evde yaşama hayalimiz ise yaklaşık bir gün önce gerçek olmuştu. Üçümüz, Arda gelince dördümüz, Özgür Çalhan'ın karşı komşusu olmuştuk. Bu komşuluk meselesinden tabi ki Özgür'ün haberi yoktu. Ona sürpriz yapmak istemiştim. O dört gün önce deplasman maçı için şehir dışına çıkmıştı, bizde o süreçte öncesinden tuttuğumuz eve tam anlamıyla taşınmıştık.

"Bu hamur olmuş bence." dedi Sude yanıma gelip hamura bakarken. Dudaklarımı büzdüm ve hamura kararsız bakışlar attım. "Emin misin? Her şey harika olsun istiyorum." diyerek mırıldandım. 31 aralıktı... Bir yeni yıla daha Özgür ile girecektim. Hayatım boyunca gireceğim tüm yeni yıllarda yanımda olmasını istiyordum. Özgür Çalhan hayatıma öyle bir dahil olmuştu ki, çok güzel bir yer edinmişti kendine. Yerinde kalıcıydı, vazgeçilmez olmuştu. Artık ne ondan vazgeçebilirdim ne de Beşiktaş'tan.

"Sakin ol Veroş." dedi Sude gülümseyerek bana bakarken. Hamur kabını benden uzaklaştırdı usulca. "Her şey yolunda. Yade abla yemekleri getirecek, sofrayı kuracağız. Sende hazırlanacaksın." diyerek devam ettiğinde derin bir nefes alıp kafamı salladım. Masanın üzerindeki yağlı kağıdı alıp hamuru üzerine kattım ve kağıdı katlayıp yavaşça açtım hamuru. Sude kurabiye kalıplarını eline aldı ve incelemeye başladı. "Kalıp almışsın ama kurabiye adam kalıbı yok." dedi biricik arkadaşım dehşet içinde. "Ablamdan çalmıştım onu." dedim gözlerim kısılırken. "Nerede bilmiyorum."