KOÇ

29 x Kardeş

Herkese merhaba.

Salı günü bir türlü gelmek bilmedi. Bende hem yeni sezonun ilk maçı, hemde galibiyetimiz şerefine bir bölüm atayım dedim.

2021- 2022 sezonu hayırlı olsun. Beşiktaş gümbür gümbür geliyor✍️🔥

İyi okumalar❤️

Koç - Bölüm Yirmi Dokuz :  Galata ve Kız Kulesi

"Sizce ben; liseye kadar kanka ayağına yattığım çocukla evlenip bir hafta sonra düğün yapacak mıyımdır?" diyerek ablamın fotoğrafını kaldırıp konuştuğumda annem ile kıkırdarken, ablam elindeki askıyı bana attı. Kenara kayıp askıdan kaçarken gülmeye devam ettim. Önümüzdeki hafta çarşamba ablamın düğünü vardı, bu yüzden hepimizde büyük bir heyecan vardı. Tabi annem ve babam kızlarının evden gidecek olmasına üzülüyordu da.

Bende birazcık üzülüyordum ama üç saniye sonra geçiyordu tabi.

"Sizce ben..." dedi ablam beni taklit edercesine. "...para kazandığım yer olarak gördüğüm takımın oyuncusuna aşık olmuş muyumdur?" diyerek devam ettiğinde annem kocaman bir kahkaha attı. Yüzümü memnuniyetsiz bir şekilde buruşturdum. Elimdeki çerçeveyi küçük valize kattım. "En azından ben Özgür'e 'kanka' diyip hoşlandığım çocukları anlatmadım." diyerek omuz silktiğimde ablam yeni bir askıyı bana atacakken, annemin kötü bakışları ile durdu. 

"Vera sen ders çalışmıyor muydun, ne işin var burada?" dedi gözlerini kısarak. Dudaklarım büzüldü ve omuz silktim. "Ara verdim." dediğimde göz devirdi. Odanın kapısında babam belirdi o anda. Yüzünde neşeli bir gülüş yer edinmişti. "En sevdiğim babam." diyerek kollarımı ona sardım. Babam saçlarıma bir öpücük kondurup kollarını bedenime sardı. "Size güzel haberlerim var." dediğinde kaşlarım merakla havalandı. "Daha yeni Murat ile konuştum, düğüne gelecekler." dediğinde havalanmış kaşlarım usulca çatıldı. Murat'ın kim olduğuna dair bir fikrim yoktu. "Ay çok sevindim." dedi ablam neşeyle şakıyarak. Annemde sevincini yansıtırken sıranın bana gelmesini bekliyordum. Ama sıra bana gelmeden babam devam etti. "İkinci güzel haberim ise, Asrın İstanbul'da çalışmaya başlayacakmış. Bizim sitedeki boş evi ona tutacağız."

"Yeşil gözlü, esmer olan Asrın mı? Ablamın çocuklu arkadaşı olan, fotoğraflarda beni kucağından indirmeyen çocuk?" dedim hızlı hızlı araya girerek. Babam gülüp kafa sallarken, ablam kaşlarını çattı. "Hiç böyle bir şeyden bahsetmedi bana. Çakal." dediğinde kıkırdadım. "Siz bu aile ile görüşürken ben neredeydim?" dedim huysuzca. Sahiden evlatlık mıydım lan ben acaba?

"Aile buluşmalarından kaçıyor olabilir misin acaba annem?" dedi annem göz devirirken. Masumca gülümseyip omuz silktim. Telefonum cebimde titreyince babamdan uzaklaştım ve telefonu cebimden çıkardım. Ekranda Özgür'ün adını görürken, yüzümü bir gülümseme kapladı. Odadan yavaşça çıktım ve kendi odama geçtim. Kapıyı kilitledikten sonra matematik kitaplarıma göz devirdim ve balkona geçip sandalyeye oturdum. Derin bir nefes alıp telefonu açtım ve kulağıma dayadım.

"Vera?" dedi Özgür mırıldanma gibi çıkan sesiyle. Dün o hesaptan aldığım mesajdan sonra birbirimize gülümsemiştik. Bugün ise yoğun bir antrenmana girmişti takım. Ben ise köşede onları gazlamıştım. Sonra ise olaysız dağılmıştık. "Özgür?" dedim onu taklit ederek. Gülüşü kulağıma doldu. "Nasılsın?" 

Ayaklarımı önümdeki masaya uzattım ve yayıldım. "Yorgunum biraz sanırım. Ders çalışıyordum da. Sen nasılsın?" dedim yüzü gözlerimin önüne gelirken. "İyiyim bende. Şey diyecektim ben aslında, ama yorgunmuşsun." dedi üzgün çıkan sesiyle. Kaşlarım çatıldı. "Sana yorgun değilim hiç." dedim hızlı hızlı. Gülüşü kulağıma dolarken, kurduğum cümleyi beynim taradı. Avuç içimi alnıma yavaşça vururken gözlerimi kapattım. Düşünüp konuşsana kızım!