We enjoy the view while sipping our wine, nilalanghap ang simoy ng hangin.
Nakakarelax ang ginawa namin, lalo na at pareho kaming panatag sa isat isa.
"Maaga ba tayo aalis bukas?" Tanong ko sa kaniya.
"Hmn, hahabol pa kasi ako sa meeting bukas." Aniya at humarap sa akin.
Tag iisang basong wine nalang ang natira sa amin, naubos na namin ang dalawang bote at parang may tama na nga ako. Hindi kasi ako sanay sa inoman pa, at ang isang to mukang matibay pa, mukang sanay na sanay sa inuman ah.
'Edi magpahinga na tayo,' iyun sana ang lalabas sa bibig ko pero dahil badapo ang mata ko sa namumula nyang labi dahil sa red wine.
"Ang kissable nyo sir! Heheh!" I giggled like a flirty drunk!
Umawang ang labi nya na parang hindi inaasahan ang sinabi ko.
Maslalo tuloy nakaka attract halikan, but the hell! I badly want to taste his lips pero hindi ko naman gagawin yun, hindi ko nakakawin, if he want to I allowed him to do that. I giggled more. Kung ano ano na ang iniisip ko dahil sa kaniya.
"You're too," laglag panga ko syang tiningnan. Gagi kayo! Kalasingan lang ba to o kagustohan ko narin.
"Gago ka sir! Wag ganiyan!" Ngayon lang ako tinubuan ng hiya matapos syang titigan.
He chuckled. Sumingkit lalo ang singkit nyang mata at naitago ang asul na kulay nito. Nakakabaliw bang isipin na pamilyar na pamilyar ang mata nyang iyan. Mga asul na mata na akala koy sisira ng kinabukasan ko. Mga matang kahit isang beses ay naidala ako sa kalangitan?
"I'm just saying." He said while sipping his wine.
I stared him, he's so handsome. Nakakita narin naman ako ng mga gwapo madalas sa bar pero iba ang attraction na makikita mo sa lalaking to. Si Lander ay gwapo naman, pero mas gwapo to kesa sa baklang yun!
Hindi naman bakla si Lander, pang aasar ko lang talaga sa kaniya yun. Hahahha! Kaya nga inis na inis sa akin yun eh.
"Aren't you sleepy?" He suddenly asked.
"Hindi pa naman." Pero umaalon na ang paningin ko at kung ano ano na ang mga naiisip.
"Let's finish this and go back to our cabin, it's already midnight, maaga pa tayo bukas." Aniya at inisahang lagok ang wine kaya ganun din ang ginawa ko at biglang tumayo kaya pabagsak akong napaupo sa kaniya.
"Huhuhu! Ang sakit!" Sigaw ko at mangiyangiyak sa kaniya.
"Bakit ka kasi biglang tumayo?!" Pagalit nyang tanong. Kung hindi nya ako hinigit papunta sa kaniya at doon bumagsak ay baka sa buhangin ako nabagsak, edi mas masakit yun!
"Uuwi na kasi tayo." Habang naka upo parin sa hita nya.
"Uuwi nga tayo pero hindi naman tayo nagmamadali." Seryuso nya ng saad.
"Nasaktan kaba?" Tanong ko nang maisip na sa kaniya pala ako bumagsak at mas masakit yun.
"Okay lang, hindi karin naman pala ganun ka bigat." He meaningfully said.
"Payat kasi ako eh." But still, I have curve. May anak man ako ay inaalagaan ko parin ang katawan ko, hindi dahil magpa empress sa mga lalaki kundi panatalihing kung ano ako dati. Cuz this is me.
"Ang sexy mo nga." Then he glared my body, he smirked.
"Lasing ka lang kaya nasasabi mo yan, bukas mo kaya sabihin sa akin yan." Natatawa kong saad. Natatawa dahil sa sinabi nya.
"Sige. Uulitin ko nalang bukas." He said and stood up.
"Hahaha imposible yan Dark! Lasing kalang ngayon kaya nasasabi mo yan. You find me pretty without thinking that I'm your secretary? Hahah! Sabi mo kaya hindi ka nakikipag close sa mga secretary mo, tapos may gana ka pang purihin ako. Sige nga, sabihin mo sa akin yan bukas." Paghahamon ko agad.
"Hahahha yeah, sure!" At tinulongan akong tumayo. Tinanggap ko naman ang kamay nya at ang paglapat ng kamay namin ay para bang may kiliting dala o guni guni ko lang yun.
Bumalik kami sa cabin namin na ako ay lasing at sya ay tipsy, pa tawa tawa pa kami kasi sinasabayan nya rin naman ang kalasingan ko. Hindi na namin dinala ang golf cart kasi inaya ko nalang syang mag lakad.
Na enjoy ko naman kahit papano ang business trip na ito kahit nangungulila ako sa anak ko. Hindi pa kasi ako sanay na magkalayo kami ni Darklyn.
"Miss ko na baby ko," wala sa sariling saad ko.
Ramdam kong napatigil sa paglalakad si Dark kaya nilingon ko sya. Ang kaninang maaliwalas na muka nya ay ngayon ay kunot noo na parang may nasabi akong di nya nagustohan.
"Baby, huh?" Tumango ako at inaalala si Darklyn,
"Excited na akong umuwi bukas, makikita ko na sya!" Excited kong saad at nagpatuloy sa paglalakad. Nilingon ko sya nang maramdamang hindi sya sumunod sa akin.
Nakatayo lang sya at masama ang tingin sa akin. Ano na namang problema nito?
"Ano na Dark?!" Sigaw ko kasi medyo malayo layo na ako.
Busangot parin ang muka nya na sumunod sa akin, ako naman ay nagpatuloy na sa paglalakad nang makitang naka sunod na sya. Pa suray suray kong maglakad kaya muntikan na akong madapa buti nalang na hagip ni Dark ang bewang ko kaya sa dibdib nya ako na subsob.
"Iniwan mo kasi ako." Aniya kaya naitulak ko sya nang kaunti.
"Anong iniwan ka dyan? Nagpa iwan ka kaya!" At sinubukang maglakad uli pero parang babaliktad ang mundo ko kaya napahawak ako sa kamay nya.
"See? You can't walk without me." Inismiran ko nalang sya at nagpa alalay sa kaniya.
Naka abot kami sa cabin namin nang maramdam ko na parang masusuka ako.
"Dark susuka ako--bwaah! Bwah!" Mabuti nalang at naka ilag sya kaya hindi ko sya nasukahan. Suka lang ako ng suka hanggang sa wala nang maisuka.
"Let's go inside." At inalalayan ako papasok. Pinaupo sa sofa at sya naman ay may kinuha sa kusina at pag balik ay may dala nang basang tuwalya at tubig.
"Drink this," utos nya na sinunod ko naman.
"Bakit ikaw hindi lasing?" Tanong ko sa kaniya,
"Hindi naman ganon karami nainom natin." Yabang.
"Here, punasan mo katawan mo." At inabot sa akin ang towel.
"Ayaw ko." Hindi ko na ata kaya, antok na ako at ang sakit pa ng ulo ko. "Inaantok na ako." At pabagsak na humiga sa sofa.
"Aishhh! Hindi ko nga ginawa to sa mga pinsan ko eh." Huling rinig kong saad nya bago dumampi sa balat ko ang malamig na tuwalya at ang pagkawala ng malay ko.
![](https://img.wattpad.com/cover/233200161-288-k940074.jpg)
YOU ARE READING
The Secretary of Mr.Dark Maximo(Complete ✅)
RomanceJustine was orphaned earlier because of the accident that happened to her parents when she was 15 years old. She was the only one left in the family, giving her no choice but to work to survive in that phase of her life. The thought of work will sus...