"ဟားဟား"
"ဟ လင်းညို
ခုထိငါ့ကိုလှောင်လို့ မပြီးနိုင်သေးဘူးလား ငါစိတ်တိုလာပြီနော် အရှက်လည်းမရှိဘူး"
"အဲ့လို စိတ်တိုနေတဲ့မျက်နှာလေးကို ကြည့်ချင်လို့ပါဗျာ"
"အေး အဲ့ဒါဆို တစ်နေကုန်စိတ်ဆိုးပြမယ်"
"နီကိုးလ်ရေ ဘာစားပြီးပြီလဲ"
မေးလေကြိုက်သလောက်မေး ပြန်ဖြေမယ်မထင်နဲ့ လူကိုလာစိန်ခေါ်တာ ခံပေါ့အဲ့မှာ စိတ်ဆိုးနေတဲ့မျက်နှာကို တစ်နေကုန်ကြည့်
ကျွန်တော်လည်း သူနဲ့တွေ့မှ ယောက်ျားတစ်ယောက်ဖြစ်နေရဲ့သားနဲ့ စိတ်ကောက်တာမျိုး ဖြစ်ဖူးတာ လင်းညိုချော့တာခံချင်သည် တစ်ခြားသူတစ်ယောက်သာဆို ကျွန်တော်ခုလိုမျိုး စိတ်ကောက်နေမည်မဟုတ်ပါ အဓိကက
လင်းညိုမို့လို့ပါ
"နီကိုးလ် ရေ ဘာစားချင်လဲ ကိုယ် အကုန်လုပ်ပေးမယ်လေ"
ကိုယ်တော်က နှုတ်ခမ်းကို တင်းတင်းစေ့ထားပြီး ဘာတစ်ခုမှပြန်မဖြေ ပုံစံလေးက အူယားစရာအတိ
"နီကိုးလ်ရေ ကိုယ် မင်းကြိုက်တဲ့ ကြာဆံကြော် လုပ်ပေးမယ်နော် သုံးမိနစ်လောက်စောင့်ပါ"
အံ့ဩပါ့ ညကြီး ကြာဆံကြော်မယ်တဲ့ လွယ်လွယ်ရတဲ့ ပဲခေါက်ဆွဲတို့ လုပ်လိုက်တာမဟုတ်ဘူး သူ့ကြာဆံကရေစိမ်ရဦးမယ် အသီးအရွက်ကလှီးရဦးမယ် ပြောင်စပ်စပ်နဲ့ သုံးမိနစ်ဘဲ စောင့်တဲ့ သူက အရမ်းကျွမ်းတော့လေ
သုံးမိနစ်နဲ့ မပြီးလို့ကတော့ တွေ့ပြီ
"၁၀ ၉ ၈ ၇ ၆ ၅ ၄ ၃ ၂ ၁ တင်း ကဲပြည့်ပြီ သုံးမိနစ် ကဲစားဖိုမှူးကြီး ကိုလင်းညို ကြာဆံကြော် သုံးဆောင်လို့ရပြီလားဗျ"
"ဟီး"
"သွား သုံးဆယ့်နှစ်ချောင်းလုံးပေါ် အောင်လာရယ်ပြမနေနဲ့ ကိုယ့်ကိုလေကျယ်ပြီးတော့"
ကျွန်တော် မျက်နှာတည်နဲ့ နေပြီး ဟောက်စား လုပ်လိုက်သည် တကယ်တော့ ရယ်ချင်နေသည်ကို မနည်းထိန်းထားရသည်မဟုတ်လား
"ဟဲဟဲ ကိုယ့်ကို စကားပြန်ပြောပြီပေါ့"
ဟုတ်သားဘဲ ငါလင်းညိုကို စိတ်ကောက်နေတာလေ ဒီပါးစပ် ဒီပါးစပ် ငြိမ်ငြိမ်မနေဘူး
YOU ARE READING
ညှို့
Romance~ကိုယ့်ရဲ့ဘ၀ထဲကို အမှတ်မထင်ဘဲကောင်လေးတစ်ယောက်၀င်ရောက်လာခဲ့တယ် ညှို့ချက် ပြင်းတဲ့ အဲ့ကောင်လေးရဲ့ နာမည်က နီကိုးလ် တဲ့လေ~
