ငယ် ဆိုရမယ့်အလှည့်ရောက်လာတော့ ကျွန်တော် လှည့်ထွက်ပြေးဖို့ကြံတယ်။ နို့မို့ဆို ဒီကကောင်က ငယ့်ကို ဆွဲထားချင်နေဦးမှာ..သို့သော်လည်း နှလုံးသားကမရ နောက်ဆုံးအနေနဲ့ ငယ့်ရဲ့ သီချင်းသံကို နားထောင်ချင်မိတယ်။ ငယ် ပြောလိုက်တယ် ဒီသီချင်းက တစ်စုံတစ်ယောက်အတွက်တဲ့ ။ ငယ် က ထွက်သွားမယ့်သူကို နောက်ဆံတင်းအောင် လုပ်တဲ့ နေရာမှာ သိပ်တော်တာဘဲ ။ သီချင်းတစ်ပုဒ်လုံး ဆုံးသွားတယ် ကျောင်းသား ကျောင်းသူတွေရဲ့ အသံတွေ တစ်ဖန် ပြန်ဆူညံလာတယ် ။ သို့သော် ကျွန်တော့် အတွေးထဲမှာတော့ ငယ် ဆိုသွားတဲ့ သီချင်းရဲ့ အဓိပ္ပါယ်ကိုသာ ထပ်တလဲလဲ စဉ်းစားနေမိတယ် ။ ပြီးနောက် ဖုန်းကနေ record ဖမ်းထားတာလေးကို ပိတ်လိုက်ပြီး ငယ် မရှိရာ အရပ်ဆီသို့ ပြေးထွက်ခဲ့တယ် ..ကျွန်တော့်ကြောင့်ငယ့်ကို မပင်ပန်းစေချင်တော့ဘူး။
အဟွန်း ဒေါ်မိုးကလျာ ခင်ဗျားမှားသွားပြီ သူတို့နှစ်ယောက်က တကယ်ပြတ်သွားပြီ ! ဘယ်လောက်ကောင်းလိုက်သလဲ ဘာမှမလုပ်ရဘဲနဲ့ကို ပြတ်သွားတာ အေးလေ စပြီး ချည်နှောင်ကတည်းက တင်းတင်းမှ မချည်ထားဘဲ ခုချိန်ကစပြီး ကိုးလ် ဆိုတာ ငါ့တစ်ယောက်တည်းအတွက်ဘဲ ....
"ဟယ် ကိုးလ် လေး အလည်လာတယ်
ကိုးလ်လေး ဒီနေ့တော့ ကြီးမြ
လက်ရာစားသွားနော်"
"စားမှာပေါ့ ကြီးမြရဲ့ ကိုးလ်ရော ဝိုင်းကူ
လုပ်ပေးမယ်လေ "
"ဟုတ်ပါပြီ ဟုတ်ပါပြီ"
ဟင် ဟိုကောင်လေး အိမ်ပြန်လာတာလား
အရှုပ်ထုပ်တွေ ပေါ်လာပြန်ပြီ အား...
စိတ်တိုလိုက်တာ ...
"သား ကိုးလ် အဖေ့နားလာပါဦး "
"သွားသွား ကိုးလ်လေး ကြီးမြတစ်ယောက်တည်း ဒါတွေ လုပ်နိုင်ပါတယ်"
ဟင် ဟိုဘိုးတော်က သူ့သားကို အခန်းထဲ ခေါ်ပြီး အမွေတွေပေးမလို့လားမသိ ။ မဖြစ်ဘူး မဖြစ်ဘူး ငါက လက်ဦးမှုရအောင် ချောင်းနားထောင်မှ
"ထိုင်ပါဦးကွယ် "
"ဟုတ်"
"သား တကယ်ဘဲ အဖေ့ကုမ္ပဏီမှာ အလုပ်လုပ်ချင်တာလား ? "
YOU ARE READING
ညှို့
Romance~ကိုယ့်ရဲ့ဘ၀ထဲကို အမှတ်မထင်ဘဲကောင်လေးတစ်ယောက်၀င်ရောက်လာခဲ့တယ် ညှို့ချက် ပြင်းတဲ့ အဲ့ကောင်လေးရဲ့ နာမည်က နီကိုးလ် တဲ့လေ~
