buralar gitsin sen gitme/bxb

34

Vücudumda derin bir sızı hissederken uykuyla uyanıklık arasında gidip geliyordum.Kendime gelmeye başladıkça acı daha belirgin oluyordu.Gözlerimi açmaya çalışsam da bu dünyanın en zor işi gibi geliyordu.Biri ben gözlerimi açmaya çalıştıkça açamayayım diye gözlerime baskı uyguluyor gibiydi.Uzun bir süre uğraştıktan sonra gözlerimi açtığımda karanlık bir oda görmüştüm.Hem otel odasına hem hastane odasına benzeyen odaya bir süre baktıktan sonra olanlar aklıma yavaş yavaş geliyordu.Evde olanlar,arabaya binişim ve kaza yapışım.Olan şeyler aklıma geldikçe kendimi daha kötü hissediyordum.Bir şeyleri hatırladıkça canım daha fazla acıyor gibiydi.Sonunda dayanamayıp ağlamaya başladığımda neye ağladımı bile bilmiyordum.Tamamen vazgeçtiğim sözde aileme mi neden aldıkça acıyan ciğerlerime mi yoksa sızlayan bacaklarıma mı ağlıyordum bilmiyordum.Ağlamam artıp hıçkırıklara döndüğünde yanımda bir hareketlenme hissettim.Ağlamamı durdurmaya çalışırken sesin geldiği yöne baktığımda yanımda bir koltukta oturmuş uyuyan Yağız'ı gördüm.Benim sesime uyanmış ama geri uyumaya çalışıyor gibiydi.Ne olduğunu anladığında hızla yerinden kalkıp"Atahan,ne oldu?Canın mı acıyor?"diyerek yanıma gelmişti.Onun sesini duymamla daha da çok ağlamaya başlamıştım.Günlerdir içimde biriken sinir ve stresi şimdi atıyor gibiydim.Daha çok ağladığımı gören Yağız endişeli bir şekilde"Bekle,doktor çağıracağım."diye yataktan kalkmıştı.Onu durdurmak için elimi koluna uzatıp sıkıca tuttum.Giderse tekrar gelmeyecek gibi geliyordu.Gitme demek istesem de ağlamamı durdurup diyemiyordum.Tek yapabildiğim Yağız'ın koluna sıkı sıkı tutunmaktı.En sonunda ağzımı açmayı başarabildiğimde bu sefer boğazımdaki kuruluktan dolayı konuşamamış öksürmeye başlamıştım.Hâlimi gören Yağız ne yapacağını bilemez bir şekilde bana bakarken bir tedirgin adımlarla kalkmış bana su dolduruyordu.Bir kolunu hâlâ sıkı sıkı tuttuğum için zorlansa da suyu doldurmuş kafamı kaldırarak suyu içirmişti.

"Atahan,buradayım bak doktor çağırmam gerek.Hemen gidip geleceğim söz."

Dedikleriyle kafamı iki yana sallamıştım.Konuşmaya hazır değildim hâlâ.Ağlamam durmuş olsa da istemsizce iç çekiyordum.Israrcı gözlerle bana bakmaya devam edince kafamı sallayarak onu onaylamıştım.O hızla odadan çıkarken ben de yatakta geriye yaslanmıştım.Bu kadar ağrım olması normal miydi bilmiyordum ama canım gerçekten çok acıyordu.Yağız birkaç dakika sonra bir doktor ve bir hemşireyle içeri girdiğinde onları izlemeye başladım.İkisi de orta yaşlıydı ve gülerek bana bakıyorlardı.Beni rahatlatmak için yaptıklarını bilsem de onlara gülerek bakacak hâlde değildim.

"Geçmiş olsun.Buraya geldiğinizde çok kan kaybetmiştiniz.İç kanama riski ile ameliyata alındınız,başarılı bir şekilde durduruldu.Kaburganızda kırıklar var ayrıca omzunuz da ağır hasar görmüş.Platin plak takıldı.Bunlar dışında bir sorununuz yok gibi görünüyor.Birkaç gün gözetim altında kalmanız gerekiyor.Bir sorunuz var mı?"

Dediklerinden hiçbir şey anlamamıştım.Sorduğu soruya baş sallamasıyla cevap verdim.

"Ağrı kesici alabilir miyim?Canım acıyor."

Sesim hâlâ çok kötü çıkıyordu ve konuşmakta zorluk çekiyordum.Doktor beni onaylayıp odadan çıkmıştı.Yanındaki hemşire de bana ilaç getireceğini söyleyip gidince Yağız yine yanıma oturmuştu.Ağlamamak için kendini sıkıyor gibi duruyordu.

"Çok korktum Atahan.Seni görüntülü aramıştım,telefonu ambulans görevlisi açınca çok korktum.Buraya geldiğimde ameliyattaydın,seni kaybettim sandım."

Dayanamayıp ağlamaya başlamıştı.Onu teselli etmek istesem de ne diyeceğimi bilmiyordum.Kazayı bilerek yaptığımı söylersem kafayı yiyecek gibi duruyordu.

"İyiyim Yağız.Korkma bir şey olmadı."

"Ama olabilirdi."diye bağırıp ağlamaya devam etmişti.Böyle bir şey onun başına gelse ben de çok kötü olurdum bu yüzden ona diyecek bir şeyim yoktu,ağlayıp içini boşaltmasını bekliyordum.Sonunda ağlaması durunca"Beni lavaboya götürür müsün?"dememle ayağa kalkmış belimden destek olarak beni de kaldırmıştı.Omzum ve kolum sargıdaydı ve nefes aldıkça acıyan kaburgam yürürken de ağrıyordu.Lavaboya girdiğimizde Yağız hızla aynanın önüne geçmiş kendimi görmemi engellemişti.Yüzümde de bir şeyler olduğunu biliyordum"Lütfen,görmem gerek."dememle önümden çekilmişti.

Aynada gördüğümden daha kötü bir hâlde olmayı bekliyordum.Alnımda kocaman bir bandan çenemde ve yanağımda morluk vardı.Bunların yanında yüzümün belli yerlerinde kızarıklık ve çizikler duruyordu.Yağız'ın beni izlediğinin bilincinde"Sorun yok,geçer hepsi."demiş ve klozete ilerlemiştim.Uzun ısrarlarım sonucu Yağız tuvaletten çıkınca her şeyi ekstra yavaş yapmaya başlamıştım.Yaptığım şeyin ağırlığı yavaş yavaş üstüme çökmeye başlıyordu.Bu kadar ilerisini daha önce de düşünmüştüm ama hiç yaklaşmamıştım.Bir kere bunu göze almış olmak beni korkutmuştu.

Tuvaletin kapısının açtığımda Yağız hızla koluma girmiş beni yatağa oturtmuştu.Ben içerdeyken hemşirenin getirdiği ilacı verip arkama yaslanmama yardım etmişti.Teşekkür ettiğimde bir cevap vermeden yanıma oturmuştu.

"Aileni arayayım mı?"

Kafamı hayır anlamında salladım.

"Bir şey mi oldu?"

Bu sefer evet anlamında kafamı salladım.Başka bir şey demeden elimi tutmuştu.Bir süre sonra çalan telefonunu cevaplamak için odadan çıktığında ben de televizyonda açtığı sabah programına bakıyordum.İçeri girdiğinde direkt"Boran buraya geliyormuş."deyip yeniden yanıma oturmuştu.

"Nasıl?"diyerek doğrulmuştum.O kadar hızlı kalkmıştım ki canım acımştı.Bunu fark eden Yağız"Ani hareketler yapma Atahan."diyerek beni yeniden yatağa yaslamıştı.

"Nasıl geliyormuş Yağız?Neden geliyor?"

"Sen ameliyattayken çok kötü oldum Gediz'i aradım o da Boran'a demiş Boran da beni aradı geliyorum diye gelme diyemedim.Hem o bu durumda olsaydı sen de ona giderdin."

Haklıydı ben de ona giderdim ve merak ederdim ama Boran'ın beni bu hâlde görmesini istemiyordum.Bir yanım bunu düşünürken diğer yanım onu görmek için can atıyordu.Onu unutmayı ve kalbimden silmeyi çok uzun süre düşünsem de yapamayacağımı fark etmiştim.O benim için herhangi bir hoşlantı ya da heves değildi.

Yağız durmadan ağzıma bir şeyler tıkıştırıp önümdeki tepsiyi silip süpürtmüştü.Benim yüzümden tatilini yarıda bırakıp buraya gelmesi kendimi suçlu hissetmeme neden olmuştu.

"Özür dilerim.Benim yüzümden onca yol geldin."

"Saçmalama Atahan.Bazen çok salak salak konuşuyorsun.Hadi biraz uyu Boran gelene kadar akşam olur."

Bir yandan konuşmuş bir yandan beni yatağa iyice yatırıp üstümü örtmüştü.Zaten yorgun olan bedenim yemekten sonra iyice mayışmıştı.Kafa sallamakla yetinip gözlerimi kapattım.Ağrı kesici etkisini yitirmeden uyumalıydım.Uyandığımda Boran'ı görme ihtimali içimi kıpır kıpır ederken aklımdaki düşünceleri silip uyumaya odaklandım.Artık bazı şeylerin zamanı gelmişti.

Selam normalde her gün ya da iki güne bir bölüm atmaya çalışıyorum ama atamadım.Okulda olmak beni biraz yoruyor ve sınıfım değiştiği için ekstra kötü hissediyorum o yüzden bir şey yazamadım.Bugün yapabilirsem bir bölüm daha yazacağım.İyi okumalaar<333