buralar gitsin sen gitme/bxb

32

Eve geri dönmek çok zor geldiği için kafede uzun süre oturmuştuk.Sonunda arkadaşlarımdan ayrılıp eve döndüğümde kafama dank eden şeyle"Siktir."diye mırılandım.Buraya uzun zamandır gelmiyordum ve anahtarımı çok uzun bir süre önce anahtarlığımdan çıkartmıştım.Şimdi evde herkesin uyuduğundan emindim ve onları bana kapıyı açmaları için kaldırırsam nasıl bir tepki alacağımı bilmiyordum.Tek bildiğim babamdan gelen tepkinin hoş olmayacağıydı.Kapıyı çalmak veya birini aramanın mantıklı olmadığına emin olduğumda yapacak bir şey olmadığını fark edip arkama yaslandım,arabanın klimasını açtıktan sonra telefonumdan da rastgele bir oynatma listesine basıp uyumaya hazır olduğuma emin oldum.Annem zaten sabahları erken kalkardı,birkaç saat boyunca arabada oturmak fazla yormaz diye düşünüyordum.

Gün boyunca yeterince yorulduğum için rahatsız bir ortam olsa da uykuya dalmam zor olmamıştı hesaba katmadığım şey ise uykuya gereksiz bir şekilde ağır dalıp kalkmam gereken saatte kalkamamaktı.Arabanın camına vurulma sesiyle kalkıp uykulu gözlerle cama vuran kişiye baktığımda endişeli gözlerle bana bakan annemi gördüm.Uyku sersemiyken cidden kendimde olmuyordum bu yüzden kapımı açıp dışarı çıkmam uzun sürmüştü.İner inmez annemin koluma hafifçe vurması ile ona döndüm.

"Ne yapıyorsun oğlum sen?Baban işe giderken görmüş kaldır dedi iki saattir cama vuruyorum.Bir şey oldu sandım."

Babamın beni uyandırmaya tenezzül etmemesi beni fazla şaşırtmazken annemin bu kadar endişeli görmesiyse tuhaf gelmişti.Her zaman endişeli biri olmuştu ama bu endişeyi kendi üzerime görmeyeli de uzun zaman oluyordu.O beni kolumdan tutup eve çekerken neden arabada uyuduğumu açıklamaya çalışıyordum.Annem biraz daha söylenip beni kahvaltı masasına oturtmuş bir şeyler yememi söyleyip mutfağa girmişti.Doğru düzgün kahvaltı yapma alışkanlığım olmadığı için ağzıma öylesine bir şeyler atarken bir yandan da telefonuma bakıyordum.

Yağız nasıl olduğumu soran bir mesaj atmıştı ama buna nasıl cevap vereceğimi bilemediğim için bir süre cevaplamamayı seçtim.Bir yandan huzurlu bir yandan diken üstünde hissediyordum ve duygu durumum saniyelik olarak değiştiği için birini seçmek zordu.Daha fazla bir şey yiyemeyeceğimi anlayıp tabağımı da alıp mutfağa gittim.İçeri girerken dün gördüğüm hizmetlinin anneme ilaç uzattığını gördüm.Benim geldiğimi gören annem hızla ilacı içmiş hizmetliye de "Aysel sen sofrayı toplar mısın?Buraları ben hallederim."diyip kadını hızlıca salona göndermişti.Elimdeki tabağı tezgaha bırakırken anneme"Ne ilacı içiyorsun?"demiştim.hatırladığım kadarıyla eskiden ilaç kullanmıyordu.

Annem"Tansiyon için,boş ver sen."diyerek dolaba ilerlemişti.O an mutfaktaki karışıklığı fark etmiştim,masada pişmemiş börek ve kurabiyeler;ocakta ise pişmeyi bekleyen yemekler vardı.Annem onlara baktığımı fark ettiğinde"Akşam misafirimiz var,onlar için yapıyorum."demiş ve hızlıca işine dönmüştü.

Bir şey demeden mutfaktan çıkıp odama giderken merdivenlerden inen ablamı görmüştüm,bana yine ters bakışlarını gönderse de bir şey demeden yanımdan geçmişti.Dünkü çıkışımda ciddi olduğumu anlamış olmalıydı.Hızlıca odama girip kapıyı kapattığımda Yağız'ın görüntülü aramasını görüp anında cevap vermiştim.Yağız odasındaki hamakta sallanırken-evet,odasında hamak vardı-bir yandan da nar yiyordu.Beni görür görmez ağzındaki narı yutmadan"Naber yakışıklı?"demiş ve nar yemeye devam etmişti.Benden bir cevap beklerken bir dakika beklemesini söylemiş ve hızla kulaklıklarımı takmıştım.Yağız bazen çok samimi konuşuyordu ve biri duyarsa sevgilim sanabilridi,bugün bir dramı kaldıramazdım.

"Yemek yedim oturuyorum.Sen?"

"Annem nar getirdi onu yiyorum.Anneannemlere gideceğim,özledim kerataları."