𝘛𝘦̈ 𝘑𝘦𝘵𝘰𝘴𝘩 𝘔𝘦 𝘚𝘺𝘵𝘦̈ 𝘦 𝘚𝘢𝘫𝘢✓

10

Leila PoV

U mërzita me Kalianin që po i thoshte 'Jo' Henrit, që nuk mendon për të apo që të kuptoj ndjenjat e Henrit. Por gabova. Gabova që i thashë ato fjalë. U tregova e nixtuar dhe lëndova personin që dua t'i shërojë plagët. Vërtet mund të vuaj kaq shum një person? Kërkoj nëpër shkollë për Kalianin por s'po e gjëja në asnjë vend, sikur të ishte zhdukur. Fjalët e Henrit më përsëriteshin pa pushim në mëndje.
Shkojë tek klasa marr bluzen me zinxhir e cila është e Kalianit, vesh atë dhe dal në korridor. Kur papritur shikoj Kalianin i cili po largohesh pa u vënë re nga të tjerët. Por ai s'mund t'më shpëtoj mua, kështu vendos t'a ndjek pa u vënë re nga ai, e kam lënduar dhe dua t'i kërkoj falje.

"Henri ikim" i thotë Henrit me atë pamjen e tij serioz

"Në rregull" Henri largohet bashk me të. Kaliani si gjithmon largohet nga muri, si dreqin do e hipja atë murin e do hidhem prej tij. Aty ndodhesh një stol, hipi sipër tij dhe kështu hipi lart në mur. Dreq nuk e mbaj mend se kur kam hipur për herë të fundit në mur.

"Lelia" dëgjoj dikë që thërret emrin tim, mos e thua zërin tim me kaq zë të lartë, kthejë kokën e shikoj që ishte shoferi im. Ai po më prishte punë. Po mendohem sesi mund të largohem nga shoferi im dhe të ndjek e qetë Kalianin, i cili mund të jetë larguar. Ndërsa po mendohesha se çfarë do bëja, humbas ekuilibrin dhe bie nga muri.

"Mosssss aaa" bërtas fortë nga frika që do lëndohem pasi të jem plasur mirë me tokën por jo, ishte dikush që më ka kapur dhe po më mban fortë e afër trupit të tij "Më fal, un..n..."

"Çfarë bën lart në mur?" zëri i tij, ishte Kaliani, dreq më kapi. Mendo diçka Leila, mendo diçka.

"Asgjë"

"Po më ndiqje mua ?"

"Jo, po i shmangem dikujt"

"Kujt ?" Më pyet i shqetësuar. Ai shqetësohet për mua. Në sytë e tij shikoj akoma mërzitje dhe inat.

"Më fal" i them pasi largohem pak nga ai "Më fal që të thashë ato pak fjalë më para"

"Largohu" më thotë ftohtë, papritur shoferi im shfaqet aty i shqetësuar për mua.

"Leila si je ?" Harron t'më thotë zonja, Kaliani do mendoj se është i dashuri im.

"Pra ky qenka.." nuk e përfundon fjalinë pasi e ndalojë unë

"Nuk është i dashuri im" e di mund t'a përdor shoferin tim si të dashur për të bërë atë xheloz por jo, Kaliani nuk është nga ata djemtë. Kaliani do më linte të lirë që unë të isha e lumtur me personin që kisha në krahë
Nuk dua që Kaliani t'a mendoj këtë. S'dua të merrem me këto lojëra kur unë i kam thënë që e dua atë dhe do luftojë për të.

"Kaliani duhet të largohemi, ndeshja fillon së shpejti" Henri ndërhyn, të dy po nxitoni për të shkuar diku.

"Po largohem" Kaliani largohet pa e kthyer kokën pas. Jo Kaliani, nuk do shpëtosh kaq shpejt nga unë. Vendos të ndjek Kaliani. I them shoferit që do ecja në këmbë deri tek shtëpia, s'kishte çfarë të bënte gjë tjetër përveç se të dëgjonte fjalët e mia. Hedh kapuçin e bluzes në kokë, e cila më mbulonte deri tek gjysma e fytyrës. Ndjek Kalianin e Henrin pa u vënë re nga ata, po ecni në disa rrugë të qytetit që nuk e dija se ekzistonin. Ku dreqin po shkoni? Po perballem me një realitet tjetër, realitetin e hidhur, të rinjtë që pini drogë, fëmijë që luftoni për të marr një cop buk dhe disa gra që vraponi pas burrave të veshur mirë.