𝘛𝘦̈ 𝘑𝘦𝘵𝘰𝘴𝘩 𝘔𝘦 𝘚𝘺𝘵𝘦̈ 𝘦 𝘚𝘢𝘫𝘢✓

11

Kaliani hynë në një pallat të vjetër, pres që të hyjnë njëherë ata. Sapo ata hyjnë brenda, vrapojë drejt atij pallatit që dukesh sikur do binte nga momenti në moment. E përse i vjetër ky pallat ishte i rrethuar nga makina e fundit, vajza të veshura shumë ndryshe nga unë, u futën së bashku me mua në këtë pallat. Hyra brenda, një pal shkallë të drejtoni për lart ndërsa shkallët e tjera për poshtë, kë do ketë zgjedhur Kaliani. Çfarë dreqin po them, kë do zgjedh unë, se ai e di se ku ishte duke shkuar. Vajzat të veshura me minifund, ose në mënyrë shum provokuese po shkonin të gjitha poshtë që po vinin zhurmat, kështu vendos të shkoj poshtë. Zbres shkallët dhe ja ku jam tani përballë derës me kod. Njerëzit vazhdonin të futeshin brenda se e dinin kodin ndërsa unë jo. Një djalë ishte përpara meje dhe e shikoj me vëmendje që të merrja kodin dhe i'a arrita që t'a merrja.

"Vogëlushe, Kodi është 02918, por për mendimin tim nuk je për ata vendin ti" thotë djali përballe meje i cili e kishte kuptuar që unë doja t'i merrja kodin e derës.

"Faleminderit për kodin, por s'ka çfarë të duhet ty se çfarë bëj unë"

"Se mos vjen drejt meje për të kërkuar ndihmë" afrohet ndërsa fliste "Je shumë e ëmbël" fillon të flitroj me mua

"Mendoj se vajzat brenda po të presin"

"Ndërsa unë të dua ty" hedhë e një hap tjetër drejt meje, trupat tanë ishin vërtet afër, nuk ndjenja asgjë nga kjo afërsi midis nesh.

"Më hap rrugën" e shtyjë me të dyja duart e mija për t'a larguar nga vetja, por sërisht më afrohet. Ngre këmbën dhe e godas pikërisht tek shoku i tij. Largohem pasi ai nuk e kishte më mëndjen tek unë, po tek dhimbja që po ndjente tani.

"Dihet që do të kap dhe..." Këto ishin fjalët e fundit që dëgjova prej tij, largohem aq shpejt prej tij sa po më merresh fryma. Vendi ishte i mbushur plot me njerëz dhe në mes ndodhesh një ring boksi.

"Le të mirëpresim Djalin me kapele të zezë" Djalin me kapele të zezë? Por a nuk është ky epiteti që i kam vënë unë Kalianit. Nisem drejt ringut duke kaluar mes asaj turmës së madhe, arrijë atije dhe shikoj Kalianin. Ishte vërtet Kaliani i cili do bënte një ndeshje me dikë tjetër. Fillon ndeshja. Ky nuk ishte Kalianin që njihja unë, godiste pa pushim kundërshtarin e tij.

"Ai ka për të fituar, le të hedhim lekët për të" dëgjoj disa burra që ndodheshin pas meje, e gjitha kjo për të marr lek? E përse po qëndroja në rreshtin e parë, Kaliani nuk po më shikonte. Vajzat po bërtisni për të, në fakt ato lini kokën për të.

"Hej vogëlushe" djali që godita pak më parë më hedh dorën mbi supe "Të gjeta më ne fund"

"Më lësho"

"Dhe fituesi është Djali me kapele të zezë" djali që prezantonte emrat, i ngre dorën lart Kalianit duke e shpallur atë fituesin e kësaj ndeshjes. Në atë moment sytë tanë u takuan. Shikimi i tij ndryshoi menjëherë, shikimi i tij u errësuar pasi më pa që isha me dikë tjetër.

"Hej Kalian, kjo vogëlushja këtu ka ardhur për ty"