First and Last

Chapter 11

Sa linya ng trabaho namin ay may mga pagkakataon na nagkakaroon ng diskriminasyon sa isip ng mga tao. They sometimes think na panlalaki lamang ang maaari sa ganitong trabaho but we, the women, can also do what men can do.

As an Engineer, I supported various organizations especially women empowerment. Natutuwa ako na kahit papaano ay mayroon ng kamalayan ang mga tao sa ganoong aspeto.

When I enrolled the course and earned a degree from it, I tell to myself that I want to build a place where women like me can pursue what they want and have their entitled name as an Engineer.

My Lolo taught me how to be independent. They always said that not every time they are in my side to defend me. He told me things that my chosen profession or career ay hindi parang naglagay lang ako ng liptint sa labi instead it is something that holds, protect, and support the lives of the people and now, masasabi kong totoo nga.

When I handled the project-pabahay of the company I realized many things. Akala ko dati ay simpleng paggawa o pagconstruct lang ng bahay o anumang estruktura ang ganitong career. Akala ko dati na kapag tinawag ng Engineer ay simple na lang ang magiging trabaho pero nagkamali pala ako. Hindi pala ganoon ka-simple.

The people who needs helps. The people who needs a roof to stay for. And the people who needs new hope as they began to start a new life. Iyan ang naiisip ko sa tuwing nakikita ko sa mga papel at plano ang proyekto. My team and I want to give them a better shelter. Hindi iyong ginawa at ipinatayo lang para masabing mayroon na naitulong.

"Who are you?!"

Ramdam ko ang biglaang pagtigil ng taong iyon. He stopped from what he was doing and put the papers on the floor. I silently closed the doors at marahang naglakad ng paunti-unti sa kanya. He slowly stands up habang nakatalikod pa rin sa gawi ko.

Is he the one behind those problems and issues on the site? For what?!

Bakit sa lahat ng bagay ay ang proyekto pa ang kanilang pinagdiskitahan? Hindi ba nila alam na marami ang maaapektuhan dahil lang sa kanilang pansariling hangarin? At kung sa akin sila may problema then face me!

I've never been this aggressive in my entire life pero sana naman wag yung may madadamay na mga inosenteng tao. Yes, we have this authority and power over someone dahil kami ang magle-lead sa kanila but not to the point na kami ang magiging dahilan ng pagkalugmok na naman nila.

I stared on his back while alerting myself in any sudden moves he may do. Even though I'm a homeschooled during my high school years ay mayroon rin naman akong natutunan sa mga self-defense kahit hindi ako black-belter sa karate.

"Mang Reynaldo?!" I said in my sudden state of shock.

Marahil ay totoo nga ang kasabihan na kung ano pa ang hindi mo inaasahan ay ito pang mangyayari. I am expecting na sila ang mahuhuli ko. Hindi man ngayon pero maaaring sa susunod na mga araw. I am not blaming anyone pero sila lamang ang alam namin na maaaring gumawa niyon.

Nagkamali ba kami ng hinala? Nagkulang ba kami?

"M-Ms. Elle." Garalgal na ani ni Mang Reynaldo.

Hindi siya makatingin ng maayos sa akin habang ako ay hindi alam kung paano siya kakausapin. All of people, why him? He stucked the bottom of his white shit on his uniform pants at hindi malaman kung anong uunahin. Ang kaba o ang mga ebidensyang papel sa lamesa ko.

"Bakit, Mang Reynaldo?" I asked him. "Ano po ito?!" napapasigaw na turo ko sa ginagawa niya kanina.

Guilt appeared on his expression. Hindi ko maiwasan na hindi siya mapagtaasan ng boses gayong nakikini-kinita ko na may kinalaman siya lahat. He's like a father to me! I never treated anyone low kahit na anuman ang posisyon nila sa loob ng kumpanya dahil hindi tama at mas lalong hindi nila deserve ang ganoon.