First and Last

Chapter 23

Hi, smileys! I hope you're doing okay. I want to say that no matter how bad your day just keep on smiling and smiling. Always look on the brighter side of life. Always hope for the things we want to be better. There's always a chance and a reasons behind it. Don't let negativities to wash your shines. Happy life!

---

Hacienda Cilla…

Kusang bumukas ang gate. Si Arrow ay pupungas-pungas na gumagalaw sa tabi ko. Nakasemento na ang dating daanan papunta sa mansion. Ang malaberdeng damo at mga bulaklak ang siyang sumalubong sa amin. 

I even saw some birds chirping on trees and butterflies on Abuela’s front garden. I parked the car on the garage. Si Abuela ang unang lumabas sa kotse. I even saw a teenager hiding on the door at ng makita si Abuela ay duon dali-daling pumasok sa loob. Marahil ay magtatawag ng mga kasambahay.

Hindi rin nagbigay ng abiso si Abuela dito na uuwi siya ngayon kaya marahil ay hindi nakapaghanda sila Manang. 

I stepped out of the car. Iginala ko ang paningin sa kabuuan ng mansion. The large green grass made the whole place so peaceful while the trees gives a lively refreshment aura. 

“Senyora!” rinig kong tawag ng mga kasambahay kay Abuela. 

She greeted them happily. 

“Hindi naman po naming inaasahan na ngayon ang dating niyo.” Dagdag nito sa kanya. 

“Hindi ko talaga sinabi, Manang Selya.” Maganang balik ni Abuela sa kanya. 

   
Nasa likod ako ni Abuela. I smiled at the teenager who I found earlier hiding at the back of the door. Tantya ko ay nasa high school pa lamang ito. She has a wavy black hair at mukhang mahiyain.

“Ay! Jusko!” gulat na saad ni Manang. “Senyorita Elle!” 

Napabaling ako sa kanya. 

Mabilis niya akong niyakap at tumatalon pang binati ako. “Mas lalo kang gumanda, Senyorita! Halos isang taon na rin mula ng umalis ka dito. Ay alam mo ba Senyorita napakadami ng nabago dito sa hacienda! Hayaan mo at ililibot kita sa mga bagong tindahan ng mga damit sa bayan!” she happily said.

“Mabuti naman po kung ganon. Mukhang maeenjoy namin ang bakasyon.” Balik ko sa kanya. Si Manang Selya ang halos tumayong nanay-nanayan ko rito sa mansion. Bukod kay Abuela ay siya rin ang palaging nagpapaalala sa akin at nagpapayo. She and her family are my running place whenever Abuela scolded me. 

Ngumiti rin ako sa ilang kasambahay na nasa kanyang likuran. Ang iba dito ay hindi ko namumukhaan. I greeted them “Hi”. Tipid lamang silang ngumiti sa akin.

“Magandang Hapon po.” 

Nilingon ko ang boses sa aking likuran. Nakababa na rin pala si Arrow.

I curiously look at the girls and at Manang Selya when I heard their giggled. Impit na tumitili ang ilan habang ang iba ay halos hindi na maalis ang tingin kay Arrow. 

He went on my back, touching the side of my waist. I hold his hands to introduce him but it seems that these women already know him. 

“Si Arrow po, Manang Selya.” She looked at me like she’s waiting for another introduction. “Boyfriend ko po.”

She’s a little bit shock but managed to remain composed. Nagmano si Arrow sa kanya at kapagkuwan ay ngumiti sa iba pang kasambahay. 

Kinuha ng ilan ang mga gamit namin sa loob ng kotse habang hindi maalis ang paningin nila kay Arrow. Abuela said that they can take a pictures with Arrow after. Ang huli ay patawa-tawa lamang sa gilid ko.