KAYIP YILDIZ (BİTTİ)

🔥 ALIŞMAK

ARKADAŞLAR HİKAYE İLE TAHMİNLERİNİZ VAR BİLİYORUM. ANCAK BU HİKAYEDE SÜRPRİZLERE HAZIRLIKLI OLUN :)

BEĞENMEYİ VE YORUM YAPMAYI UNUTMAYIN. İYİ OKUMALAR ❤🔥

10.Bölüm

Akşam yemeği vakti geldiğinde, Ruth'un giymem için hazırladığı yeşil tonlarındaki kıyafeti elime aldım. Giyindiğinizde size bir mahremiyet sunan geniş paravanın arkasına geçtiğimde sabahkine göre oldukça rahattım.

Uzun, ince elbisenin içine girerken sabah yaşadığım korku üstümden gitmişti. Axel'in zorunlu tutarak yanında yemek yememi istemesi sinir bozucu olsa da Tobias'ın bu kez bizimle olacağını bilerek mutluydum.

İpek kumaştan yapılan elbiseyi giydiğimde Ruth elbisenin korsesini bağlamak için yine arkama geçti. "Yemek yedikten sonra odana gelebilmen için sana ben eşlik edeceğim."

Kaşlarımı çattım. "Neden?"

"Sanırım malikanede yönünüzü bulma konusunda güçlük yaşıyormuşsunuz. Efendi Axel benden bir ricada bulundu. Bu yüzden size yardım edeceğim."

Ruth korseyi bağladığı için nefesimi içime çektim ve Axel'in kararını sorgulamamaya çalıştım. Fakat ne kadar çabalarsak çabalayalım bazen çabamız sonuçsuz kalırdı.

Hala Axel'in neden Tobias'a yaklaşmamı istemediğini anlayamıyordum. Tobias bu durumdan mutsuz değildi. Aksine daha ilk günden aramızdaki ilişki arkadaşlığa evirilmişti. Zamanla onun en yakın dostlarımdan biri olacağını hissediyordum.

O halde Axel'in sorunu neydi?

Ruth önümden çekildiğinde, tatmin dolu bir bakışla beni baştan ayağa kadar süzdü. "Bu elbise üstünüze tam oturdu."

Yanımda duran boy aynasından kendimi incelerken Ruth'un söylediğini kabul ediyordum. Yeşil ipek kumaş tenimi sıkıca sarmış, ölçüsüyle bedenime tam oturmuştu.

Boynumda açık kalan bir kısım hariç bedenimin her bölümü kapalı olsa da kumaşın beni sıkı sarması, bedenimin kapanmasını manasız kalmıştı. Karın kaslarımı bile elbisenin altından rahatlıkla seçebiliyordum.

"Kasların zamanla kaybolacaktır." Dedi Ruth. Ses tonunda yine kınayan bir şeylerin varlığını bulmak mümkündü. "Kuğu gibi bir boyun, zarif bir bel ve bir hanım efendiye yakışacak kadar kalkık bir popo ile malikaneye uyum sağlayacaksınız."

"Böyle şeylerin bu dünyada da önemli olması ne acı!" dedim üzüntüyle.

Ruth kaşlarını şaşkınca havaya kaldırdı. "Elbette, önemli!" dedi. "İnsan dünyası ya da ejderha dünyası ne fark eder? Kadın her yerde kadındır!"

Ruth'u susturmak için bir milyon şey sıralayabilirdim fakat kelimelerin kifayetsiz kalacağını fark ederek sustum. Böyle bir zihniyeti nasıl eğitebilirdiniz ki? Onun yerine saçlarımı dalgalandırmasına izin verdim.

Sabah kahvaltıda indiğim salona akşam yemeği için inerken bu kez Axel benden önce gelmişti. Yuvarlak masanın başında kararlıca oturuyor, dalgınca masayı izliyordu. Hazırlanmış yemeklerden hiçbirini henüz tabağa almaması dikkat çekiciydi. Tobias ise Axel'in soluna oturmuş, yemek yiyeceği için üstüne büyük beyaz peçete sermişti. İkisi de konuşmuyordu.

Beni görünce Tobias arkadaş canlısı bir tavırla gülümserken, Axel dik dik bakmakla yetindi. Fakat ben masaya geldiğimde ayağa kalktı. Ve oturmam için centilmen bir hareketle sandalyemi çekti.

Sinirle iç çektim. Kimsenin sandalyemi çekmesini istemiyordum. Soğuk bir tavırla, "Teşekkürler." Demekle yetindim.

"Rica ederim." Axel yerine geçtiğinde duygularını yüzünden okumak imkansızdı.