KAYIP YILDIZ (BİTTİ)

🔥 SOHBET

BEĞENMEYİ VE YORUM YAPMAYI UNUTMAYIN. İYİ OKUMALAR ❤🔥

35.Bölüm

Kreon'un yatağında, beraber uzanıyorduk. Beni üstüne çekmiş, saçlarım sırtıma şelale gibi dağılmıştı. Üşümemem için üstüme bir battaniye atmıştı fakat ben zaten üşümüyordum. Bedeninden gelen sıcaklık beni pişirmeye yeter de artardı bile.

"Ee?" dedi Kreon yavaşça. "Yemeğe gitmeden önce benimle sohbet etmek istiyordun. Şimdi istediğini sorabilirsin. Yüzlerce yıl boş vaktim var."

İç çektim. "Benim o kadar vaktim yok. Muhtemelen yirmi yıla ölmüş olurum."

Kreon kaşlarını çattı. "Yirmi yıl mı? Niye o kadar az? İnsanların daha uzun yaşadığını sanıyorum."

Omuz silktim. "Muhtemelen biri sinirlenip beni öldürür. Bazen inatçılıkta sınır tanımadığımı söylerler."

Kreon gürültülü bir kahkaha attı. "Evet. Tanıdığım en inatçı kişi sensin." Yüzüm asılınca saçlarımı yüzümden yana doğru çekti. "Ama en çok bu yüzden aşık oldum sana."

Dudaklarımı yaladım. "Her neyse sohbetimize dönelim. Sormak istediğim çok şey var."

"Dinliyorum." dedi Kreon ciddi bir şekilde.

"Ejderhalar neden insan dünyasında değil?"

Kreon sorumu düşünürken gözleri bir anlığına uzaklara daldı. Gözlerimin içine baktığında, "Ejderhaların insan dünyasından çekilmesi ben doğmadan yüz yıl önceydi." dedi açıklayarak. "Yanlış hatırlamıyorsam bu kararın arkasında on iki ejderha efendisi vardı. İnsan dünyasıyla temaslarını bir anda kesmek istemişler. Babama göre bu kararın sebebi kıtlıktı. Diğerlerine sorarsan kara bir büyü insanoğluyla iletişimimizi kesti. "

"Peki gerçek sebep nedir?"

"Bilmiyorum." dedi Kreon iç çektikten sonra. "Bu kararı başından beri mantıklı buluyorum. İnsan dünyasına dönmemiz demek büyük bir yıkım demek. İnsanları köle gibi kullanmak çok acımasız bir fikir. Hem onların da acımasız olduğu birçok nokta var. Bir araya gelmememiz en iyi çözüm."

"Fakat o gün orada gördüğüm insanlar kölelerdi." Orphix Sarayı'nda karşılaştığım o garip görünümlü insanları kafamdan hala atamıyordum. O kadar sefil, o kadar vahim durumdaydılar ki Axel'in onları yediğine bir türlü ikna olamıyordum.

"Evet." dedi Kreon sessizce. "Biz bu olayları ülkemizde yasaklayalı yüzyıllar oldu. İnsanları yemiyoruz. Çünkü sen öyle istemiştin."

Dudaklarımı dişledim. "Bunların hepsini nasıl hatırlayacağım?" diye sordum Kreon'a merakla. "Senin bir fikrin var mı?"

Kreon kolumu okşadı. "Hatırlaman için önce kendini rahat bırakman gerekir. Çok fazla düşünüyorsun. Çok fazla endişeleniyorsun. Bu dünyaya ilk kez girdiğin için kaygıların elbette normal fakat bize alıştığında ve kabullendiğinde bence bütün hafızan yerine gelecek."

"Bir ejderha kükremesi duydum." dedim yavaşça.

"Ejderha kükremesi mi? Ne zaman?" diye sordu Kreon. Konuyla ilgilenmişe benziyordu.

Kızarmaya başladım. "Seninle gölde beraberken, dövmelerimiz parladığında..."

"Ah!" dedi Kreon. Gözleri yeniden koyulaşmaya başlamıştı. Dudakları ona yaslı olan kollarımdan birinde dolandı. "Ejderhanı duymuş olmalısın." dedi yavaşça.

"Bu nasıl mümkün olabilir ki? Ben hala insanım."

"Evet. Hala bir insansın. Ancak içinde gömülü bir yerde bekleyen bir ejderha var. Açığa çıkmak için gün saydığına eminim."