Crown Series #1: The Dark Era of Diadem

Part 2: Chapter 86

Matapos ang ilang araw ng pagpapahinga, kailangan ko na rin magtrabaho.

Maraming dumating na paperwork kanina, pirma rito, pirma roon. Hindi na ako natigil sa kakapirma, simula kanina pa. Mamayang hapon, kailangan kong pumunta ng headquarters para tumingin ng reports about sa missing case ni Diana Rose.

Although nakapagtataka dahil ang daming loopholes ng kaso, may mga bagay na hindi nagtutugma at may iba akong pakiramdam sa kaso. Pero baka guni-guni ko lang 'yon.

Baka kasi marami lang talaga akong trabaho at sabay-sabay pa kaya ganito. Isang linggo lang ako nagpahinga at bumalik na sa pagtatrabaho. Marami pa akong aasikasuhin.

Hindi lang naman ang mga business ang kailangan kong pagtuunan ng pansin, mga tungkulin ko sa bahay at kaharian bilang mapapangasawa ng crown prince, tho mapag-uusapan pa namin kung tuloy pa ba dahil nagkaroon nga kami ng kasunduan. Tungkulin ko rin sa mga kasong inaasikaso ko, tungkulin ko rin sa iba pang bagay at personal.

Mas busy pa ako kesa sa mga nagtatrabaho sa kaharian.

Napailing na lang ako sumandal muna sa aking kinauupuan dahil nangangawit na ang likuran ko. Ang bata-bata ko pa pero ang likod ko parang pangmatanda na.

Bahagya kong hinilot ang nananakit kong kanang kamay dahil sa patuloy na pagpirma, sumasakit na rin ang ulo ko at mata dahil sa walang katapusang pagbabasa ng nga dokumento.

Balak na naming magpatayo ng franchise ng aming make-up line sa ibang lugar dahil malakas at in-demand na ang business. Plus, mag-eexpand na rin ang business ni Jakob dahil sa nakikilala na ito sa mga magagandang damit nito.

Isa ako sa mga naging shareholder sa clothing line business ni Jakob, tinulungan ko siya simula noong makilala ko siya. But all the credits should be for himself since he's the one who created beautiful dresses and suits.

Naputol ang aking pagmumuni-muni nang may kumatok sa pinto. Umayos muna ako ng upo bago sabihan na pumasok.

"My lady, there's a carriage waiting for you outside." Nangunot ang noo ko nang banggitin niya 'yon.

"What time is it?" bulong ko at bahagyang tumingin sa orasan na nakasabit.

Kaagad na nanlaki ang mga mata ko nang makitang 12:30 na nang tanghali.

"Oh shoot!" I exclaimed and quickly stood up.

"Tell Aziz to prepare a comfortable clothes. I want it to be in pants. Quickly." Aalis na sana ito nang maghabilin pa ako.

"Oh, and tell the horseman to kind of wait for me as I prepare myself." Tumango ito bago tuluyang magpaalam at umalis.

Mabilis kong niligpit ang mga nakakalat na nga papeles at nilagay ito sa kani-kanilang lagayan.

Aalis na sana ako nang may nabangga ako sa table na isang libro. Kaya naman kaagad ko iyong pinulot, kaya lang may nalaglag na larawan.

Napakunot ang noo ko at inabot iyon. Sketch of Moon's appearance.

It's colored, actually. His dark red eyes that makes you to stare intently but feel intimidated, though I find it fascinating. I like his eyes, some may say it's full of anger but it's not. There's something in his eyes that makes you to stare more.

Of course, I still don't know his face, the lower part because of his famous black mask. It's kinda cute that his hair and eyes matched well. I wonder what he really looks like.

I have to admit that he's already good looking. Why? Because the way his mask fitted on his face, he has a pointed nose, his lips... well I really can't say what they looked like. Plus, he has a nice body, seems like he's been practicing his skills as a mercenary since he was young.