Crown Series #1: The Dark Era of Diadem

Part 2: Chapter 93

Sangkatutak na sermon ang inabot ko kay Luci nang umuwi ako kani-kanina lang, kay Luci talaga at hindi sa ama ko. Kay Luci.

Masama pa rin ang tingin nito sa akin, samantalang ang ama ko ay naghahanda para sa pagbisita namin sa puntod ng aking ina bukas ng umaga.

"Stop looking at me, okay?" iritadong saad ko rito bago siya irapan. He scoffed at me and rolled his eyes before getting a food from the paper bag I've bought.

"You're always sneaking out when you can asked for permission. You worry almost everyone here," he scold.

I tsked, "Okay, I'm sorry. But I got bored and you were still sleeping. i don't want to bother anyone."

"Now, you bother everyone for worrying about you."

Inirapan ko na lang siya at hindi na nakipagtalo pa. Alam ko namang mali, pero nangyari na. At saka, hindi naman ako mapapahamak dito dahil, Cunningham residence is one of the safest place in Faeroe.

Tinitignan ko si Luci na kumakain ng takoyaki nang maalala ko si Pickett. Bakit kaya  siya nandito? At saka anong ginagawa niya rito? Sa pagkakaalam ko ay inaasikaso niya ang paghahanap kay Diana Roses.

Wait... was she here? Well, hindi naman iyon imposible, pero wala naman sa reports na nabanggit ang lugar na ito, kahit isang beses, wala. Kaya nakakapagtaka kung bakit siya nandito.

Unless, may ginagawa siyang iba na hindi ko alam. I mean, I am not sticking my nose into his businesses or other things he's doing. Just curious.

Hindi ko alam na naniningkit ang mga mata ko habang nakatingin kay Luci kaya naman hindi ko na napansin na pinitik niya ang noo ko, na siyang dahilan para maputol ang iniisip ko.

"What's with your face?" takang tanong ni Luci.

Hinihimas ko naman ang nasaktan kong noo bago nakangusong tumingin sa kaniya.

“Nothing.” Umiling-iling lang siya sa akin bago lantakan ang pagkaing dala ko. Mas pinili ko na lamang na ilihim na nakita ko siya rito, dahil wala rin naman akong ideya kung bakit.

The next day, they are already preparing our wagon. Dahil pupunta na kamu sa puntod ng aking ina, magtatagal kami roon nang halos dalawang linggo. May pags-stay-an naman kami, at saka kapag may death anniversary talaga, ganito katagal niluluksa, may nga ritwal din naman kami ginagawa.

I was hoping yesterday, na sana dumaan o magpakita man lang sa akin si Pickett, since alam din naman niyang nandito ako at baka lang naman, baka lang— may balak siyang bisitahin ako. Malay mo naman, miss ako no'n.

Anyways, aalis na kami at kasama rin namin ang ibang kamag-anak namin, pero hindi sila magtatagal katulad namin ng aking ama.

Marami rin naman silang ginagawa, mga tatlong araw lang sila at babalik na rin.

“Are your all things ready?” tanong sa akin ng aking ama. Tumango naman ako sa kaniya at nilapitan siya upang lumingkis sa kaniyang braso at inihilig ang aking ulo sa kaniyang balikat.

“I miss Lucky and mom,” I whispered , enough for him to heat it.

He showed me a sad smile before wrapping his left arm on my shoulders.

“I do too, very much,” malungkot na aniya bago ako tignan at ngitian.

Humigpit ang pagkakakapit niya sa aking balikat at natahamik kami nang ilang sandali bago lumapit ang isa sa mga knight.

“Sir, we are ready to leave,” imporma nito. Kaagad tumango ang tatay ko at umalis ako sa pagkakalingkis sa kaniya para sana pumunta sa sariling wagon na nakalaan sa akin nang pigilan ako nito.