Crown Series #1: The Dark Era of Diadem

Part 2: Chapter 91

Kinagabihan, naghahanda na si Lacy upang matulog dahil bukas nang umaga ay aalis na sila patungo sa Cunningham Residence upang bisitahin ang puntod ng kaniyang ina.

Nakaharap siya ngayon sa salamin at sinusuklay ang mahaba niyang buhok. Sa susunod na linggo ay araw ng kamatayan ng kaniyang ina, kaya naman nakahanda na lahat ng mga gamit niya upang umalis bukas, usually, inaabot sila ng halos isang buwan bago bumalik.

Kaya naman dapat walang hadlang o istorbo once dumating an sila ro'n, dahil maiistorbo ang pagninilay-nilay nila, ang pagbabalik ng mga alaala, ang ritwal, at ang pagdadalamhati sa pagkamatay ng yumao.

Bahagyang tinapik-tapik ni Lacy ang malambot at makinis niyang pisngi. She lightly touched her under eye while looking up.

Titignan na niya sana ang kaniyang sarili sa salamin nang wala sa sariling napalingon siya sa kaniyang veranda-- na siyang muntikan nang magpahulog sa kinauupuan niya.

Her supposed scream stifles in her mouth as she hold onto her chest as if holding on to her dear life.

What the hell? sa isip-isip ni Lacy.

Paano ba naman kasi nakatayo sa labas ng bintana niya si Pickett na para bang masamang nakatitig sa kaniya dahil sa bahagyang nakayuko ito. Lalo pa't kulang itim ang hood na suot nito.

Parang maligno kung sumulpot.

Kung hindi niya lang kabisado ang physique ng ginoo ay aakalain niya itong kapre. Malignong gwapo nga lang.

Iniling niya ang ulo niya bago tumayo at pagbuksan ito ng pinto.

Masama ang titig na ibinato niya rito bago isara ang pinto at pumewang sa harapan nito nang makaupo na ito sa sofa.

"What are you doing here, in the middle of the night, Mister?" she asked.

"Well, you're leaving tomorrow," sabi nito. "so, at least let me bid my goodbye."

Tumaas naman ang kilay ni Lacy rito at kumunot ang noo, "I already did earlier."

"Well, I don't want you to leave without me— apologizing to you."

"About what?"

"Earlier," maikling sagot nito.

"It's work related, Pickett." Tinalikuran niya ito at naglakad patungo sa kaniyang kama at naupo sa gilid, malapit sa kaniyang side table.

"I know. But it's bugging that you got angry earlier," saad nito at bahagyang ngumiwi nang maalala ang mukha't expression ni Lacy.

Nagtaasan ang balahibo niya sa likod ng kaniyang batok, maisip niya lang na galit ito sa kaniya. Kahit na ba maganda pa rin ito kahit galit, ayaw niyang nagagalit ang dalaga sa kanjya kahit na sa trabaho lamang iyon. Pakiramdam niya, masama ang loob nito sa kaniya at ayaw niya no'n.

"I am just angry at the idea that everything is staged. They are obviously fooling us and making us go 'round the circle. Especially now that her parents gave up on her. It seems like to me, she contacted them for them to know that she's alright."

Pickett nodded his head, "But, what if they just made it looked like it's staged? So that we will not continue to find her?"

Tumingin si Lacy sa kaniya at nag-isip saglit bago tumango, "That's my opinion backed up with evidences. But it's still your last call on what to do. Besides..." she's your first love... I can't do anything about that.

A weird feeling of pain pang in her chest as she thought of it, but she shrugged it off.

"What?" tanong ni Pickett rito nang hindi nito tinuloy ang gusto nitong sabihin— at tumayo upang lumapit sa paanan ng kama niya.