M.A Series #3 Samuel Dawson

02

"What are you doing here?" Tanong ni Samuel Dawson, 40 years old, owner of one of biggest pharmaceutical company here in southeast Asia. Tiningnan niya ng maigi si Brielle, ang dati niyang kasintahan na umabot ng dalawang taon. Hindi na katulad ng dati si Brielle manamit, simpleng pantalon at blouse lang ang suot nito ngayon. Pero ang ganda ay naroon pa din.

"I-I need your blood.." wala ng pakeme na sabi ko habang nakatingin sa kanya.

"W-what? What are you talking about? I'm in the middle of multi-million meeting online when I heard you shouting my name outside. Anong kalokohan ito Brielle?"

"I'm serious Samuel, I-I need your blood please maawa ka." Kung kinakailangan kong lumuhod sa harap niya ay gagawin ko bigyan niya lang ng dugo ang anak ko, ang anak namin.

"Don't waste my time Brielle, kilala mo ako. It's been what? 6? 7? Or 8 years the last time I saw you. So why your here now? This is a surprise, I never thought I will see you again."

"I told you i need your blood Samuel, y-your daughter need your blood." Mahina kong sabi sa kanya, oo nga pala time is gold para sa lalaking ito at kailangan sabihin mo agad ang kailangan mo.

"Come again, ulitin mo nga." Naguguluhan na tanong ni Samuel.

"We have daughter Samuel, and s-she need your blood." Sabi ko ulit sa kanya, I can't stand the way he's looking at me kung nakakamatay lang ang tingin baka natumba na ako.

Napaigting ang panga ni Samuel ng marinig ang sinabi ni Brielle. "Where is she?" Tanong niya sa kaharap.

"N-nasa ospital, sa Panggasinan." Sagot ko habang nakayuko.

"Wait me here, I'll be back in ten minutes." Agad lumabas si Samuel sa kanyang opisina na hindi man lang tinapunan ng tingin si Brielle.

Napaupo ako sa upuan na nasa aking harapan, Samuel is still the same. He's cold and distance, ewan ko nga bakit tumagal kami ng dalawang taon eh, samantalang sobrang magkaiba kami ng gusto at hilig. He never change since we set apart, at wala na akong balita simula ng umaalis ako mula sa aming probinsiya. It's been eight years pero sariwa pa din sa akin ang lahat. Saan kaya ito pupunta? Baka naman nagtawag na ito ng security guard o kaya ng pulis at ipapahuli na ako?

Gaya ng sinabi ni Samuel, makalipas lang talaga ang sampung minuto ay bumalik na siya sa opisina niya.

"Let's go.." pinatay lang ni Samuel ang laptop niya bago hinarap si Brielle.

"S-saan tayo pupunta? Mag-usap muna tayo Samuel, kailangan ko talaga ng dugo mo." Sabi ko sa kanya.

"My chopper is ready, let's go to my daughter.

Katahimikan lang ang namagitan sa buong durasyon ng biyahe nila Brielle at Samuel papuntang Panggasinan, walang nagsasalita ni isa sa kanila. Samuel looks serious while looking outside of his chopper. At ilang minuto nga lang ang nakalipas ay nakarating na sila sa isang pribadong Ospital sa Panggasinan.
Agad kinausap ni Samuel ang doktor na humahawak sa kanyang anak, hindi niya pa ito nakikita pero gusto niya munang maayos ang dapat ayusin.

"I-ililipat siya Manila?" Takang tanong ko kay Samuel ng makaalis ang doktor na kinausap nito.

"Yes, mas maganda kung sa Manila siya matitingnan dahil mas madaming magagaling na doktor doon at facilities, pero magpapakuha muna ako ng dugo para masalinan siya bago natin ilipad ang anak ko."

Pagtango lang ang tanging nasagot ko, parang malaki ang magiging pagbabago ng buhay namin mag-ina dahil kay Samuel and I'm sure after this I'm not only the person who will decide for our daughter.

Samuel POV

Isang bag na dugo ang kinuha sa akin, saglit lang ako nagpahinga at mabilis na pinuntahan ang kuwarto kung nasaan daw ang anak ko. I can't still believe until now that I have a daughter, na meroon pa lang nag-eexist na anak ko. Brielle and I don't have a good break up, at alam kong kasalanan ko dahil nahuli niya akong may kasamang babae noon but my point is she don't even listen to me na wala naman talagang namagitan sa amin ni Katarina. Hindi niya ako hinayaang magpaliwanag noon at bigla na lang ito umalis ng San Joaquin at hindi na nagpakita pa.

And now I saw her after so many years and saying to me that we have a daughter? So totoo pala ang sinasabi ng pinsan kong si Abigail noon sa akin na nabuntis ko si Brielle. Pero hindi ako naniwala, we used to have a safe sex before kaya papaano ko siya mabubuntis? And beside wala pa talaga sa isip namin pareho ang magka-anak that time. Brielle is 11 years younger to me, and she's only twenty years old when we had a relationship. Madami pa siyang pangarap lalo pa at nag-aaral ito nag pagka-doktor noon. My cousin and Brielle was classmates and best of friends on med school kaya nakilala ko din ito dahil sa pinsan ko.

And now I can't still believe what's happening, I was really in the meeting earlier when I heard Brielle shouting my name outside of my office. Of course alam niya kung saan ang building ng Dawson company dahil ilang beses ko na ito naisama sa kompanya ko. Now I am not yet sure kung anak ko ba talaga ang sinasabi ni Brielle pero kanina ng kinukuhanan ako ng dugo ay nagsabi ang doktor na buti na lang daw ay dumating ako dahil kung hindi maaaring mamatay ang anak ko. So our daughter badly needs my blood then? Kung hinanap ko sana si Brielle noon o naniwala ako kay Abigail ay hindi sana ako mabibigla ngayon sa mga nangyari.

I just stared on the door infront of me, a lot of things is running on my mind right now. Kung anak ko nga talaga ang sinasabi ni Brielle sino kaya ang kamukha niya? Anong pangalan niya? Anong favorite niyang pagkain? O alam kaya niya kung sino ang tatay niya? Ang dami kong tanong sa aking isipan. Huminga muna ako ng malalim bago binuksan ang pintuan sa harap ko, I want to see my daughter.

#maribelatentastories