ခက်စိမ်း(Z/U)

🌹13

Zawgyi Version,

အက်ဥ္းခ်ဳတ္သာျပဳလုပ္လိုက္ေသာ ပန္းခ်ီဆရာေလးႏွင့္ ကိုယ္ရံေတာ္ေလး၏မဂၤလာပဲြ၌ ဂ်ီမင္းကိုယ္တိုင္ေကာင္းခ်ီးေပးေနရသည္မွာ အ႐ွင္လတ္လတ္မီးၿမိဳက္ခံေနရသလိုပင္။

ဂ်ီမင္းး၏မ်က္ဝန္းအား ဘာမွမျဖစ္သလို ရဲတင္းစြာၾကည့္ရင္ႏိုင္ေသာ ေမာင့္ကိုရင္ဘတ္ေတြကဲြထြက္တဲ့အထိ႐ိုက္ပစ္ခ်င္သည္။ က်ိန္းစပ္လာေသာ မ်က္လံုးမ်ားေၾကာင့္ ပါးျပင္ထက္မ်က္ရည္မ်ား မက်ဆင္းလာဖို႔ကို ႀကိဳးစားရသည္မွာ ပင္ပန္းစရာပင္။

ေမာင္ေတာင္ ဘာမွမျဖစ္သလိုေနႏိုင္ေသးတာပဲ။ ဂ်ီမင္းဘက္က မ်က္ရည္က်ရင္လူရယ္စရာျဖစ္ေနမွာေပါ့။ ထို႔ေနာက္ အခမ္းအနားၿပီးၿပီးခ်င္း ဂ်ီမင္းထိုေနရာမွအျမန္ထြက္လာခဲ့လိုက္သည္။ မေနခ်င္ဘူး။ ဂ်ီမင္းမဟုတ္တဲ့ တျခားတစ္ေယာက္နဲ႔ ဆင္တူမဂၤလာဝတ္စံုဝတ္ထားတာကို ဂ်ီမင္းမျမင္ခ်င္ဘူး။

ေအာင့္တက္လာေသာႏွလံုးသားဟာ ဂ်ီမင္းအားအျပည့္အဝအသက္႐ုွခြင့္မေပးေသာေၾကာင့္ ရင္ဘတ္ေလးအားလက္ျဖင့္ဖိထားမိ၏။ ႐ုတ္တရက္နားလည္လိုက္သည္က ဂ်ီမင္းမဂၤလာေဆာင္တုန္းက ေမာင့္ခံစားခ်က္ကိုပင္။

ဂ်ီမင္းသာ နာရာဘုရင္အမိန္႔ကိုလြန္ဆန္ၿပီး ေမာင္နဲ႔အတူ အေဝးဆံုးထြက္ေျပးခဲ့ရင္ အခုလိုခံစားေနရမွာမဟုတ္ဘူး။ ဂ်ီမင္းေတာင္ မ႐ူးရံုတမယ္ေသမတက္ခံစားေနရတာ ေမာင္သာဆိုရင္ဘယ္ေလာက္အထိ ခံစားေနရမလဲ။

ထို႔ေနာက္ နန္းေဆာင္သို႔ဦးတည္ေနသည့္ ေျခလွမ္းမ်ားဟာ ေမာင့္ဆီသို႔ဦးတည္မိလိုက္သည္။ ေမာင့္ကိုယံုတယ္။ ဂ်ီမင္းအေပၚ လြယ္လြယ္နဲ႔သစၥာေဖာက္မဲ့လူမဟုတ္ဘူး။ ေနာက္ဆံုးအႀကိမ္ေမာင့္ဆီကၾကားခ်င္မိသည္မွာ "ဂ်ီမင္းကိုသစၥာမေဖာက္ခဲ့ဘူး" ဆိုသည့္စကားပင္။ က်န္တာဘာမွမလိုခ်င္ပါဘူး ထိုစကားေလးၾကားခ်င္ရံုပါ။

ေမာင္႐ွိရာနန္းေဆာင္သို႔ဂ်ီမင္းလာသည့္လမ္းတြင္ပင္ သက္ဆိုင္သူႏွင့္အတူ ဂ်ီမင္း၏မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွ ေလွ်ာက္လာေသာေမာင္။ ေမာင့္ကို္ျမင္သည္ႏွင့္ ျမန္ဆန္လာေသာေျခလွမ္းမ်ားျဖင့္ ေမာင့္အေ႐ွ႕သို႔ေရာက္သြားခဲ့၏။