ခက်စိမ်း(Z/U)

🌹19

Zawgyi version,

ေကာင္႐ိုးဖ်ာမ်ားႏွင့္ ခင္းက်င္းကာ ျခင္ေတြတဝီဝီ မွက္ေတြတနားနားျဖင့္ အခ်ဳပ္ခန္းဆိုသည့္ေနရာတြင္ နာရီေပါင္းမ်ားစြာ ေဂ်ာင္ကုတို႔ထိုင္ေနမိသည္။ အျပင္ဘက္တြင္လည္း အေစာင့္မ်ားဟာ မီးတုတ္မ်ားျဖင့္ မ်က္စိေဒါက္ေထာက္ ေစာင့္ၾကပ္ေနၾကျပန္သည္။

ေဘးနား႐ွိ ၾကင္ယာေတာ္ေလးကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ အနည္းငယ္႐ုွတ္ပြေနသည့္ ဆံႏြယ္မ်ားႏွင့္အတူ ေကာက္႐ိုးဖ်ာမွဖုန္မုွန္႔မ်ားဟာလည္း ကပ္ၿငိေန၏။ ေဂ်ာင္ကုဘက္မွ မည္သည့္စကားမွ မဆိုႏိုင္ေလာက္ေတာ့သည္အထိ ကိုယ့္ကုိကိုယ္ တာဝန္မေက်သလို ခံစားမိသည္။

ေဂ်ာင္ကုသာ သက္ငယ္ကုိေခၚမလာခဲ့ရင္ အခုလိုမ်ိဳး ထိုကေလးကို ဒုကၡေရာက္ေအာင္လုပ္မိမွာ မဟုတ္ဘူး ဆိုသည့္အေတြးဟာ ေဂ်ာင္ကုဦးေႏွာက္ထဲ ႀကီးစိုးေနေသာေၾကာင့္ သက္ငယ္မ်က္ဝန္းမ်ားကိုေတာင္ တည့္တည့္မၾကည့္ရဲ။

ျဖစ္ႏိုင္ရင္ အခုလိုေကာက္႐ိုးဖ်ာမေျပာနဲ႔ သာမာန္ႏွီးဖ်ာမွာေတာင္ သက္ငယ္အား မထိုင္ေစခ်င္ခဲ့။ ဂြၽန္ဂ်ီမင္းဆိုတာ အဖိုးမျဖတ္ႏိုင္တဲ့ ရတနာတစ္ပါးျဖစ္လို႔ တန္ဖိုးႀကီးေပ့ ဆိုသည့္အရာမ်ားႏွင့္သာ ပနံသင့္ေပသည္။

ႏွလံုးေပါက္မတက္ ခ်စ္လြန္းလို႔ ၊ အသက္ထက္မက ျမတ္ႏိုးလြန္းလို႔ ထိုလူသားေလးကို ေဂ်ာင္ကုေသးေသးေလးေတာင္ အထိခိုက္မခံႏိုင္ပါ။ အခုလိုအခ်ဳပ္ခန္းထဲေရာက္ေနသည္မွာပင္ ေဂ်ာင္ကုႏွလံုးသည္းေျခကို သံစူးဖိနပ္မ်ားျဖင့္ နင္းေခ်ပစ္သလိုက္သလိုပင္။

*ေဂ်ာင္ကု*

တဖက္နံရံကိုမွီကာ ဒူးေလးႏွစ္ေခ်ာင္းေပၚ၌ လက္ႏွစ္ဖက္အား စု၍တင္ထားလ်က္ အသံေသးေသးေလးျဖင့့္  စကားဆိုလာေသာ ေဘးနား႐ွိလူသားေလးေၾကာင့္ ေဂ်ာင္ကုျပံဳးလ်က္ ျပန္ေျဖမိသည္။

*ေျပာေလသက္ငယ္*

*အကယ္၍ ငါတို႔အဖမ္းခံထားရတယ္ဆိုတာနာရာကသိရင္ စစ္ျဖစ္ေတာ့မွာေပါ့ေနာ္*

*အင္း..ဟုတ္တယ္*

*ငါတို႔က သူတု့ိရဲ႕လက္နက္ကို ျမင္ဖူးသြားေပမဲ့ ဘယ္လိုအသံုးျပဳရမွန္းမသိေသးဘူး။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ အခုခ်ိန္နာရာက စစ္ေၾကညာရင္ ရံႈးမယ့္ပံု*