ခက်စိမ်း(Z/U)

🌹15

Zawgyi version,

ႀကိမ္းစက္ေနေသာ မ်က္လံုးတစ္စံုအား ဂ်ီမင္းႀကိဳးစားၿပီး
ဖြင့္ၾကည့္ကာ ေဘးဘက္ကိုၾကည့္မိေတာ့ ထိုလူသား႐ွိမေနခဲ့။
ထို႔ေနာက္ မ်က္ႏွာျပင္ေလးအား လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ပြတ္သတ္ကာ မနက္ခင္းႀကီး၌ သက္ျပင္းခ်မိ၏။

သူဘာေတြလုပ္ေနမိတာလဲ။ မေန႔ညက ထိုလူသားရင္ခြင္၌
အပူအပင္ကင္းစြာ အိပ္ခဲ့မိသည့္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္အျပစ္တင္
မဆံုးခဲ့။ သူဒီလိုျဖစ္ခ်င္ခဲ့တာမဟုတ္ဘူး။ မသိစိတ္က ႏိုးႂကြ
ေနတဲ့ စိတ္တခုကိုအႏိုင္မယူႏိုင္ပဲ ထိုလူသားႏွင့္အတူ ညတညကို ျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့ရသည္။

ထို႔ေနာက္ ကုတင္ထက္မွထကာ ေရခ်ိဳးေဆာင္သို႔ဝင္၍
႐ုွတ္ေထြးေနေသာ စိတ္တို႔အားေနာက္တခါ အမွားမျဖစ္ေအာင္ ဂ်ီမင္းသတိေပးေနမိ၏။ အခ်ိန္တခုအထိၾကာေအာင္
ေရခ်ိဳးေဆာင္၌ကုန္ဆံုးၿပီးေနာက္ ဂ်ီမင္းလည္းအက်ႌမ်ားဝတ္ကာ ျပင္ဆင္ပီးေနာက္ အရင္လို ဆံပင္အားတစ္လႊာစည္းမေနေတာ့ပဲ အကုန္လံုးအားစုပီး အျမင့္စည္းကာ ထြက္လာခဲ့လိုက္သည္။

ဒီနန္းေဆာင္ထဲ၌ မေန႔ညကထိုလူသား၏အေငြ႔အသက္ေတြ
က်န္ေနေသးသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဂ်ီမင္းနန္းေဆာင္အျပင္သို႔ထြက္ပီး တခါမွလိုက္မၾကည့္ဖူးေသးသည့္ နာရာနန္းေဆာင္အားလွည့္ပတ္ၾကည့္ခဲ့၏။

ထိုခ်ိန္သတိမေပးပါပဲ ေခါင္းထဲ၌ ေမာင့္အေၾကာင္းဟာ တန္းစီၿပီး ဝင္လာေလသည္။ ဒီအခ်ိန္ဆိုေမာင္ဘာလုပ္ေနမလဲ။ ညကေရာ ေမာင္အိပ္ေပ်ာ္ရဲ႕လား။ ဂ်ီမင္းအတြက္ မနက္ခင္းဟာ ေျခာက္ကပ္ေနသေလာက္ ေမာင့္ရဲ႕မနက္ခင္းေလးက ပန္းခ်ီဆရာေလးနဲ႔အတူ သာယာေနမလား။

ဂ်ီမင္းမျမင္ႏိုင္သည့္ ေနာက္ကြယ္မွာ ေမာင္ကလည္းတစ္ပါးသူေလးကို ရင္ခြင္ထဲထည့္ထားေနမလား။ သိပ္ကိုလွည့္ဖ်ားတတ္သည့္ ကံၾကမၼာေၾကာင့္ ဂ်ီမင္းတို႔လူသားေတြဟာ ဘယ္ေလာက္ပင္ အသက္ႏွင့္တမ်ွလူတစ္ေယာက္ကို ခ်စ္ခဲ့ပါေစ ကံၾကမၼာက ေပါင္းစည္းခြင့္မေပးရင္ အကုန္လဲြေခ်ာ္မွာေပ။

နန္းေတာ္ျမိဳ႕႐ိုးတစ္ေလ်ွာက္ ဂ်ီမင္းလမ္းေလ်ွာက္လာစဥ္
ေ႐ွ႕တည့္တည့္၌ ေမာင္ႏွင့္ပန္းခ်ီဆရာေလးကို ေတြ႔လိုက္ရေသာေၾကာင့္ အေနာက္လွည့္ျပန္ရမလားလို႔ ေတြးမိပါေသာ္လည္း ေျခလွမ္းမ်ားသည္ထိုေနရာမွမေရြ႔ခဲ့။