ခက်စိမ်း(Z/U)

🌹16

Zawgyi version,

တိတ္ဆိတ္ေသာ လက္ဖက္ရည္စားပဲြဝိုင္းထက္ဝယ္ ေဂ်ာင္ကုႏွင့္ ယူရာထိုင္ေနသည္မွာ အတန္ငယ္ၾကာေနၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း ဗိုက္လံုးလံုးေလးႏွင့္ အမ်ိဳးသမီးဘက္မွ မည္သည့္စကားမွ မဆိုလာေသးသျဖင့္ ေဂ်ာင္ကုလည္း စိတ္႐ွည္စြာ ေစာင့္ေနေပးေတာ့ အနည္းငယ္ျပံဳးျပကာ အစခ်ီေလသည္။

*ေဂ်ာင္ကု*

*ဗ်ာ*

*နာရာနယ္စပ္က ခြၽန္းေယာင္းၿမိဳ႕ေလးကို မြန္ဂိုလိြဳဂ္ေတြ သိမ္းသြားၿပီ*

*ဘယ္လို*

*အဲ့ဒါ မင္းရဲ႕ေယာက္ဖလည္း ခုခံရင္းနဲ႔အသက္ဆံုးသြားခဲ့ၿပီ*

*ဟာဗ်ာ....ဒီကိစၥကို အခုမွလာေျပာရလား....နယ္စပ္က နာရာစစ္သည္ေတြကေရာ ဒီသတင္းကို ဘာလိူ႔လာမေျပာၾကတာလဲ*

*အစ္မ မေျပာခိုင္းေသးတာပါ.....အခုအစ္မလည္း နာရာကို သူတို႔မသိခင္ အေရာက္လာခဲ့ရတာ...ပီးေတာ့ နယ္စပ္မွာ သူတို႔တပ္ေတြ ဆဲြထားၾကၿပီ*

*ေတာက္ခ္....မျဖစ္ဘူး ကြၽန္ေတာ္တို႔ ျပန္တိုက္ရမယ္*

*အရမ္းစြတ္မလုပ္နဲ႔ငယ္ေလး....သူတို္႔မွာ နာရာစစ္သည္ေတြကိုေတာင္ ေခ်မုွန္းႏိုင္တဲ့ လက္နက္႐ွိတယ္*

*ဘယ္လို*

*ဟုတ္တယ္....သူတို႔မွာ အစ္မတို႔တခါမွ မျမင္ဖူးတဲ့ လက္နက္႐ွိတယ္....အဲ့လက္နက္က သိပ္ကိုျမန္တယ္....ဓားေတြလွံေတြထက္ ပိုၿပီးေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းတယ္*

*ကြၽန္ေတာ္ဒါေတြ မသိလိုက္ဘူး*

*အင္း....အခုသူတို႔ဘက္ကို ထင္ရာစိုင္းပီး ဝင္လံုးလို႔မရဘူး.....အစ္မတို႔ဘက္က ေသခ်ာစစ္ေရးဗ်ဴဟာဆဲြရမွာ*

*ကြၽန္ေတာ္ စီစဥ္လိုက္ပါ့မယ္....ဒါနဲ႔ အစ္မေရာ အဆင္ေျပရဲ႕လား*

*ဘာကိုလဲကြယ္*

*ေယာက္ဖဆံုးသြားတယ္ဆို*

ေဂ်ာင္ကု၏စကားေလးအား အမ်ိဳးသမီးေလးဟာ ညင္သာစြာျပံဳးလ်က္ ျပန္ေျဖေလသည္။

*လူဆိုတာ ေမြးလာထဲက ေရးဆဲြထားၿပီးသား ကံၾကမၼာကပါလာတာ။ အဲ့ကံၾကမၼာကို အစ္မတို႔လြန္ဆန္လို႔မရဘူး။ အခု အမ်ိဳးသားေသဆံုးသြားတာကို အစ္မထိုင္ငိုပီးအခ်ိန္ကုန္မဲ့အစား သူ႔ေသြးေႂကြးအတြက္ မြန္ဂိုလိြဳဂ္ေတြကို ျပန္ေခ်မုွန္းရမယ္ ငါ့ေမာင္*