𝑵𝒊𝒈𝒉𝒕𝒎𝒂𝒓𝒆

67. Το μωρό της.

Έμεινε στο πλευρό της όλες τις επόμενες δύσκολες μέρες. Μπορούσαν να δουν το μωρό για πολύ λίγο αλλά δεν τους άφηναν καν να το κρατήσουν. Είχαν ο ένας τον άλλον και γι 'αυτό ήταν δυνατοί και αισιόδοξοι. Τρεις εβδομάδες αργότερα πήραν το μωρό τους στο σπίτι και δεν ξεκολλούσαν από πάνω του. Όταν η Αντζέλικα το τάιζε, ο Τζέι ήταν πάντα στο πλευρό της και έκανε ό,τι μπορούσε για να την κάνει να νιώσει άνετα.
"Τα μάτια της είναι σαν τα δικά σου" ψιθύρισε εκείνη και ο Τζέι γέλασε.
"Ναι, αλλά ό,τι άλλο έχει είναι δικό σου. Είναι μικροσκοπική, γλυκιά, εξαιρετικά όμορφη και συχνά με κοιτάζει όπως εσύ" ψέλλισε χαϊδεύοντας το μικροσκοπικό χεράκι της με το δάχτυλο του.
"Σκέφτηκες ένα όνομα ή θα την φωνάζουμε μωρό, μωράκι;" την ρώτησε κι εκείνη ένευσε καταφατικά.
"Στόρμι, Στόρμι ΜακΓκρέι" του είπε και χαμογέλασε δαγκώνοντας τα χείλη του.
"Είναι τέλειο"

Αφού έβαλαν το μωρό για ύπνο, ξάπλωσαν στο κρεβάτι τους σφιχτά αγκαλιασμένοι. Τους έλειψε τόσο πολύ να βρίσκονται μαζί που δεν χορταίνουν ο ένας τον άλλον.
"Δεν θέλω μεγάλο γάμο, μόνο εμείς και οι οικογένειές μας" μουρμούρισε η Αντζέλικα κι ο Τζέι συμφώνησε γυρνώντας πλάι για να την κοιτάει και έβαλε το χέρι του στην μέση της να κρέμεται.
"Δεν μπορούμε να κάνουμε θρησκευτικό, γι' αυτό σκεφτόμουν" μουρμούρισε όμως εκείνη έβαλε τον αντίχειρα της στα χείλη του.
"Διάβασα πολλά πράγματα κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης επειδή δεν έκανα τίποτα. Μπορώ να βαπτιστώ για και μετά μπορούμε να παντρευτούμε όπως δείχνουν στις ταινίες. Σε μια όμορφη εκκλησία με πολλά λουλούδια, θα φορέσω ένα όμορφο λευκό φόρεμα και θα σε παντρευτώ σε ένα ωραίο κουστούμι με όλους τους αγαπημένους μας ανθρώπους να είναι μάρτυρες" του είπε κι εκείνος χαμογέλασε φιλώντας την τρυφερά.

"Τι απέγινε το κορίτσι που νόμιζε ότι ο Θεός ήταν υπεύθυνος για όλα τα κακά πράγματα στη γη;" τη ρώτησε κι εκείνη χαμογέλασε.
"Συνειδητοποίησα ότι ο Θεός δεν είναι υπεύθυνος για τίποτα, υπάρχει μέσα σε κάθε έναν από εμάς. Σε άλλους περισσότερο και σε άλλους λιγότερο. Εμείς οι άνθρωποι είμαστε υπεύθυνοι για τις καταστροφές, τους πολέμους τα παιδιά που πεινάνε και όλα τα κακά, επίσης εμείς οι άνθρωποι, προσπαθούμε για να επέλθει ειρήνη, άνθρωποι σαν εμένα φροντίζουν να μην πεινάνε τα παιδιά και άνθρωποι σαν εσένα φροντίζουν να υπάρχουν άνθρωποι σαν εμένα" του απάντησε κρατώντας το χέρι του.
"Σε ερωτεύομαι ξανά από την αρχή και απολαμβάνω το ταξίδι" ψέλλισε χαμογελώντας της. Την κράτησε αγκαλιά του και έτσι κάθε βράδυ όσο είχαν τον χρόνο δικό τους έκαναν τα σχέδια τους, τα όνειρα τους. Η Αντζέλικα βαφτίστηκε μπροστά στη Νάνα και τον Τζέι. Η Νάνα ήταν νονά της και μετά από αυτό δεν υπήρχαν άλλα εμπόδια για να ενώσουν τις ζωές τους.