𝑵𝒊𝒈𝒉𝒕𝒎𝒂𝒓𝒆

2. Μην ασχολείσαι μαζί μου.

Ημέρα δεύτερη.
Πέμπτη.

Αργότερα το απόγευμα, την ξύπνησε το ξυπνητήρι. Μόρφασε βάζοντας το χέρι στον λαιμό της και με έντονη την έκφραση του πόνου ζωγραφισμένη στα χαρακτηριστικά της, γύρισε περίεργη κοιτώντας το κρεβάτι δίπλα, αλλά ήταν πάλι άδειο, έμοιαζε σχεδόν άθικτο. Ντύθηκε και βγήκε έξω, πήγε στο φαρμακείο παίρνοντας μερικά πράγματα ώστε να υπάρχουν για παν ενδεχόμενο κι ύστερα πήγε στην καφετέρια μαζί με τα βιβλία της διαβάζοντας, ενώ είχε ένα ζεστό κουλούρι στα χέρια της. Έφυγε τελευταία από την καφετέρια αφού έκλεινε και επέστρεψε στον κοιτώνα της ώστε να ετοιμαστεί για να ξανά πάει στη δουλειά.

Έφτασε στο κλαμπ, αμέσως ένιωσε την ανακούφιση μόλις μπήκε μέσα στην θερμή ατμόσφαιρα και χαιρέτησε τον Μπράντον καθώς έφτιαχνε τα ποτά που της ζητούσαν. Η κούραση ήταν εμφανή στα μάτια και στην κίνηση της. Φορούσε μια λεπτή ζακέτα να καλύπτει τα χέρια της που έτρεμαν. Μετά το τελευταίο ποτό που σέρβιρε έφτιαξε ένα ζεστό τσάι για την ίδια, ήπιε μια γουλιά πριν αρχίσει ένας άντρας να χτυπάει το χέρι του στον πάγκο μπροστά της, κρατώντας μάλλον ένα μεθυσμένο φίλο του. Της ζήτησε να φτιάξει έναν καφέ κι αφού εκείνη τον ετοίμασε, ζαλίστηκε τόσο που χρειάστηκε να κρατηθεί από τον πάγκο.

Ο Μπράντον την πλησίασε ανήσυχος βάζοντας την να κάτσει πάνω στον πάγκο.
"Αντζέλικα, με τόσους μεθυσμένους εδώ δεν μπορώ να έχω κι εσένα" της είπε αυστηρά τρίβοντας τα χέρια της.
"Δεν έχω πιει, απλά δεν είμαι πολύ καλά σήμερα" του απάντησε εκείνη τρίβοντας ελαφρά τα μάτια της.
"Τα καταφέρνω, μην ανησυχείς. Πήγαινε να ξεκουραστείς γιατί εδώ θα γίνεις χειρότερα" την συμβούλευσε και κούνησε το κεφάλι της χαμογελώντας του.

Πήρε τα πράγματά της και έφυγε επιστρέφοντας στις εστίες. Ήσυχα ανέβηκε στον όροφο αφού η ώρα ήταν κοντά τρεις. Άνοιξε και μπήκε μέσα, ήταν σκοτεινά όπως συνήθως όμως όταν πρόσεξε το παράθυρο που ήταν διάπλατα ανοιχτό έσπευσε να το κλείσει. Ύστερα άνοιξε το φως και τρόμαξε από την παρουσία του αγοριού που την κοιτούσε σιωπηλός από το κρεβάτι του.

"Γεια σου" είπε εύθυμα όμως εκείνος δεν απάντησε, απλά την κοιτούσε περίεργα από πάνω έως κάτω, έχοντας ένα από τα γλειφιτζούρια της στο στόμα του. Εκείνη άφησε την τσάντα της στο κρεβάτι και πήρε τα πράγματα που χρειαζόταν για να πάει να κάνει ένα ζεστό μπάνιο. Πήγε κάτω στ’ αποδυτήρια πιάνοντας τα αφρόλουτρα της μέσα από ο ντουλαπάκι κι ύστερα έκανε ένα καυτό μπάνιο. Όταν τελείωσε ντύθηκε, πήρε τα ρούχα της και επέστρεψε στο δωμάτιο. Το αγόρι ήταν γυρισμένο από την πλευρά του τοίχου όμως δεν κοιμόταν, το φως του κινητού του τον πρόδιδε…

Την επόμενη μέρα χτύπησε το ξυπνητήρι στις δέκα. Η Αντζέλικα σηκώθηκε και εκτός από τον πονόλαιμο, πλέον είχε και έναν δυνατό πονοκέφαλο. Το αγόρι δίπλα κοιμόταν στην ίδια θέση με χτες, δεν είχε αλλάξει τίποτα. Ετοιμάστηκε και πήρε την τσάντα για να πάει στο μάθημα. Πήγε μαζί με την Σελίν αφού είναι κοινό τους μάθημα αυτό.

"Ήρθε ο καινούργιος μου συγκάτοικος" ανακοίνωσε στην φίλη της και το ενδιαφέρον της ήταν προφανές.
"Προχτές το πρωί όταν γύρισα από το κλαμπ κοιμόταν και όταν ξύπνησα, δεν ήταν στο δωμάτιο και χτες το βράδυ έφυγα πιο νωρίς επειδή δεν ήμουν καλά κι εκείνος ήταν ξύπνιος, του είπα γεια αλλά δεν μπήκε καν στον κόπο να μου απαντήσει. Τώρα το πρωί κοιμόταν" την ενημέρωσε και έμοιαζε σκεπτική.
"Δεν είναι και πολύ κοινωνικός μάλλον… Ωραίος είναι;" δεν χάνει την ευκαιρία της και ρωτάει για την εμφάνιση του.
"Κοίτα, με το φως του δωματίου δεν μπόρεσα να καταλάβω και πολλά, όμως ναι μπορώ να πω ότι έμοιαζε όμορφος" της απάντησε κοιτώντας αδιάφορα τριγύρω.