𝑵𝒊𝒈𝒉𝒕𝒎𝒂𝒓𝒆

59. Τον ήθελες νεκρό;

Έφυγε το περιπολικό ενώ έβαλαν εκείνη σε άλλο περιπολικό να περιμένει όσο εξέταζαν το πτώμα και τα στοιχεία. Μόλις έφτασαν στο τμήμα την έβαλαν σε αίθουσα ανάκρισης να περιμένει. Κοιτούσε το καθρεπτιζόμενο τζάμι και όσο έβλεπε την αντανάκλαση της τόσο περισσότερο έκλαιγε...
Το έκανε για μένα, θυσιάστηκε για να μην υποφέρω άλλο. Την ελευθερία του για τη δική μου.

Μπήκε η ντετέκτιβ Λόρενς μέσα στην αίθουσα και έκατσε απέναντι της προσφέροντας της ένα ποτήρι νερό.
"Νομίζω ότι μπορεί να το χρειαστείς αυτό" μουρμούρισε και η Αντζέλικα ήπιε λίγο νερό.
"Ο φίλος σου είναι καλά, κάλεσε την δικηγόρο του χωρίς να μιλήσει" ανέφερε και η Αντζέλικα την κοίταξε.
"Αυτός είναι νεκρός, αλλά ακόμα κι έτσι μας κρατάει χώρια" μουρμούρισε και η ντετέκτιβ Λόρενς έπιασε το χέρι της όμως η Αντζέλικα το τράβηξε αργά.
"Δεν το έκανε, ήταν ατύχημα, ή μοίρα" δήλωσε σταυρώνοντας τα χέρια της. Ζήτησε κι εκείνη την Κρίστα σαν δικηγόρο της και η ντετέκτιβ έφυγε αφήνοντάς την στην αίθουσα.

Πήγε στην άλλη αίθουσα που ήταν ο Τζέι πλέον με την Κρίστα.
"Έτοιμος;" ρώτησε και αφού πήρε θετική απάντηση έκατσε απέναντι τους.
"Τι συνέβη;" τον ρώτησε και ο Τζέι πήρε μια βαθιά ανάσα τρίβοντας τα μάτια του.
"Εγώ και η Αντζέλικα βλέπαμε τηλεόραση, ήταν μια φυσιολογική χαλαρή νύχτα. Είδαμε στην τηλεόραση για την απόδραση των κρατουμένων. Μετά είχε ένα τηλεφώνημα, αν ελέγξεις το τηλέφωνό της θα δεις τον άγνωστο αριθμό που τηλεφώνησε. Πανικοβλήθηκε, άρχισε να κλαίει, δεν με άφησε να την πλησιάσω. Καθόταν κρατώντας τα γόνατά της συντετριμμένη. Προσπάθησα να της μιλήσω, της έλεγα ότι θα τον έπιαναν πριν προλάβει να πάει μακριά. Έτρεμε, δεν με άφηνε καν να αγγίξω το χέρι της. Άρχισε να μουρμουρίζει, έλεγε το ποσό τον φοβόταν, είπε ότι ένιωθε το δέρμα της να καίγεται επειδή θυμόταν πού την είχε αγγίξει..." μουρμούρισε και σταμάτησε ανασαίνοντας κάπως άστατα όμως πήρε μια κοφτή ανάσα για να συνεχίσει.

"Δεν ήμουν σίγουρος στην αρχή για τι πράγμα μιλούσε. Αν την είχε αγγίξει, θα το ήξερα, πρώτα απ' όλα αυτός θα καυχιόταν γι' αυτό, όπως συνήθιζε να κάνει κάθε φορά. Όπως έκανε και την τελευταία φορά. Καυχήθηκε χθες το βράδυ για ό,τι έκανε σ' εκείνη, μιλούσε για την Αντζέλικα σαν να ήταν ιδιοκτησία του μόνο και μόνο επειδή την είχε αγγίξει πριν από μένα... Όταν το σκέφτηκα καλύτερα συνειδητοποίησα ότι μιλούσε για τον εφιάλτη της, τον εφιάλτη που αυτός έφερε στη ζωή. Ήμουν χαμένος, ήμουν αηδιασμένος"